ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΓΙΑΣΕΜΙ

ΚΕΦ 15

Ήταν μεσημέρι και η Ισαβέλλα βγήκε από την Δημόσια Βιβλιοθήκη μετά από τρεις ώρες μελέτης. Η δυνατή βροχή δεν είχε κοπάσει. Είχε καλέσει άμαξα αλλά ήταν άφαντη. Προφανώς υπήρξε καθυστέρηση.

Συχνό φαινόμενο σε τέτοιες περιπτώσεις με όλη αυτήν την αναστάτωση και τον κόσμο να διασχίζει το δρόμο πανικόβλητος, για να προφυλαχτεί από τους καταρράκτες που χύνονταν από τον ουρανό. Θα έκανε υπομονή, είχε χρόνο στην διάθεση της.

Έκατσε στο παγκάκι κάτω από το υπόστεγο δίπλα από την κύρια είσοδο της Βιβλιοθήκης και χάζευε τις κυρίες και τις δεσποσύνες που έκαναν ακροβατικά για να αποφύγουν τις λακκούβες με τα λασπόνερα, προκειμένου να μην λερώσουν τον ήδη μουσκεμένο ποδόγυρο των φορεμάτων τους.

Στιγμές αργότερα τα μάτια της εξακολουθούσαν να είναι στραμμένα προς το δρόμο, χωρίς όμως να παρακολουθούν το σκηνικό. Έβλεπαν άλλες εικόνες που ανακάλεσε η μνήμη της.

Ο Νιλς την είχε παρακαλέσει να τον περιμένει στη Μικρή Βίλα όταν θα επέστρεφε στη Νος και το είχε υποσχεθεί. Όμως τα προβλήματα που πρόεκυψαν με την επέκταση της άδειας του Σπουδαστηρίου, τήν εμπόδισαν να τηρήσει την υπόσχεση της.

Οι ανειλημμένες υποχρεώσεις του στα Βόρεια μείωναν την παραμονή του στη Νος. Ένα αχνό χαμόγελο άγγιξε τα χείλη της, όταν θυμήθηκε πόσο χαριτωμένα είχε ζητήσει την παράταση της διαμονής της στη Μικρή Βίλα για να αναπληρώσει τις ημέρες της απουσίας του.

Το απόγευμα της ημέρας που εκείνος ταξίδεψε βόρεια στο Μέγαρο των Κοχέιν, ανακάλυψε πως δεν ήταν έγκυος. Βλέποντας το ματωμένο εσώρουχο, ένα στενάχωρο συναίσθημα την κυρίευσε. Τη μισή μέρα τήν περνούσε με άτακτα πιτσιρίκια. Η αγάπη που της έδειχναν, μεγάλωνε την επιθυμία της να αποκτήσει ένα δικό της, αλλά είχε πάψει να ελπίζει μετά τον αποτυχημένο, κακόφημο γάμο της. Είχε πείσει τον εαυτό της ότι θα κατάφερνε να μεγαλώσει μόνη της ένα παιδί αν της προέκυπτε και ο πατέρας του επιδίωκε να παραμείνει στην αφάνεια.

Μόνο που σε αυτήν τη περίπτωση ήταν ο Νιλς, που χαιρόταν μόνο με την ιδέα και έκανε τον ενθουσιασμό της να ξυπνήσει όσο βίωνε την πιθανότητα μιας εγκυμοσύνης, έστω και αν η συνέχεια τους ήταν ένα άγνωστο ταξίδι και τη φόβιζε.

Δεν κατάλαβε πότε σταμάτησε η άμαξα των Κοχέιν μπροστά της.

Η πόρτα άνοιξε και ο Νιλς τής έγνεψε να μπει. Σηκώθηκε αργά και διστακτικά από το ξύλινο παγκάκι με την καρδιά της να κτυπά άτακτα στην θέα του γοητευτικού άντρα, μα δεν κινήθηκε προς το μέρος του.