papatyalar || taekook

12

24.09.2022

17:27

Yana yana kül olsam her an

Yine de senden ayrılamam

Bin yıl yaşasam,yine sana doyamam

-🎵 Bana ellerini ver/Özdemir Erdoğan

***

Kim Taehyung'la bir şeyleri paylaşıyor olmak kuduzluğumun başından beri delirtiyordu kelebeklerimi.Sessizlik de bunlardan biriydi ancak ben,gece vakti sokakta adımlarken aramızda oluşan o huzurlu sessizliğe bitiyordum;gerginlik dolu sessizliğe değil.İlk defa çok sevmedim onunla bir şeyi paylaşıyor olmayı.Sevdim ama çok değil işte.Sinir oldum.Çok gerginim,onun da gergin olduğunu biliyorum ve sorumlusu benim.

Ben yine denk getiriyorum adımlarımı adımlarına ama yüzüne bakamıyorum,ne israf ama...yazıklar olsun utanıyor oluşuma.Dakikalardır yürüdüğümüz yolda yerdeki taşları izliyor,yanaklarımı görmesin diye uğraşıyordum.Çizimleri görmüş olmasının etkisi kavuruyordu beni,bir de Taehyung'un evine yürüyoruz öyle de bir gerçek var ki ağlamak ve kahkaha atmak arasındayım.Çok ince bir sınır çizgisi var,tam oradayım işte.Rüzgar da esiyor,kokusu burnumda.Yüzünden mahrumum ama en azından kokusuna sahibim,pozitif düşüneyim.Sakin ol Jeon.

"Kaldırımlar da ne güzel,değil mi Jeongguk?"Gözlerinin yolun başından beri üzerimde olduğunu biliyorum-yarım saate yakındır yürüyoruz-o güzel bakışların da sıcaklığı var zaten yanaklarımda.Çok daha kolay kaldırımlara bakmak."Evet,güzeller."dedim.İç çekti, muhtemelen de gülümsüyordu.Kaldırım olmak vardı diye mırıldandığını duydum.Kaldırım olsa dahi aşık olurmuşum ona,öyle bir his doldurdu içimi.

"Üzgünüm."Adımlarımız yavaşlamıştı ve bu gece ilk defa yüzüne bakıyordum."Utanıyorum,gerginim bu yüzden ve biliyorum, biliyorsun."Güzel yüzünde yumuşak bir ifade belirdi,sıcacık bakıyordu gözleri.Lanet ettim yine gözlerine bakmayarak harcadığım saniyelere.

"Biliyorum."dedi."Hiçbir konuda utanmana gerek yok karşımda Jeongguk.Üstelik bu geceki utangaçlığının hiç de gereği olmadığını düşünüyorum.Olma gergin."Durduk.Parmakları muazzam bir sakinlikle alnıma dökülen saç tutamına tutundu.Kulağımın ardına ittirdi tutamı,baş parmağı yanağıma değdi hafifçe.İçim ürperdi,avuç içlerinin sıcaklığını hissediyordum."Çok özelsin."dedi.Karnım burkuldu,gözlerim de buğulanmış,emanet edivermişim her şeyimi tenine; benden uzaklaştığı anda bir hiçim.

Bu yüzden bir müddet daha durdu öylece dokunuşları yüzümde,zalim değildi bugün.Ufak bir gülümseme eşliğinde yüzümü izleyişini seçebiliyordum.Ne güzel bakıyorsun Taehyung bana,ağlamak istiyorum."Yanağını elime yaslayıp durma Jeon,yalvarırım acı bana.Eve gitmemiz gerek."

"Asıl sen acı bana."dedim hemen.Kaşlarımı çatmıştım biraz.Ani ve huysuz tepkime güldü,soluğu yüzüme çarptı.Hiç de bile,hala zalim biri Kim Taeyhung.Beni mahvediyor tam şu an ve farkında değil,tüm mahvoluşu üstüne alıyor bir de.Oysaki karşısında,teni benden yavaşça uzaklaşırken soluklarımı düzene sokmaya çalışıp,titreyen bacaklarıma haddini bildirmeye çalışıyorum.Hadsizler hiç de dinlemiyorlar beni,sinir olamıyorum.

Tekrar yürümeye başladığımızda ve Taehyung'umun utangaç-kaçamak bakışlarına maruz kaldığımda artık hadsizlere laf dinletmeye çalışmaktan vazgeçivermiştim;boşuna kürek çekiyormuşum,kelebeklerim öyle dedi.Taksi çağırmak için en başta ısrar etmişti Taehyung ancak ben yürümeyi tercih etmiştim.Söyleniyor şimdi tatlı tatlı,taksiye binmeliydik yeterince yorgunsun diyor.Haberi yok attığımız her adımın bana verdiği huzurdan.