your beauty never ever scared me - minsung.

eighteen (18)

son iki?? 😔💓

"Hay sikeyim, ölüm de bu kadar can yakıyorsa sıçtım."

Evde kalp ağrım yüzünden kendi kendime söyleniyordum, cidden inanılmaz bir acı hissediyordum vücudumda. Öncekilerden çok farklı olan bir ağrı beraberinde çok ağır bir acıyı getirmişti. Vücudum benim değilmiş gibi hissettiryordu.

Yaklaşık kırk beş dakika bu acı ve ağrıyla uğraştıktan sonra içtiğim ilaç etkisini göstermiş olmalı ki biraz rahatlamış haldeydim. İki yıldır ilk defa bu denli ağrı çekiyordum.

"Ölüyor musun lan acaba?"

Banyoda ayndan kendime bakıp kurduğum cümlenin ardından başımı iki yana salladım. Elbette ki ölmeyecektim. Bu ağırlar normaldi bence, sonuç olarak kolay bir rahatsızlık değildi bu. Kalp kapakçığı sarkması garip bir hastalıktı ve sağı solu belli olmuyordu.

Sonunda banyodan da çıkıp odama geri döndüm, yatağıma oturup baş ucumdaki saate diktim gözlerimi.

04.02

Gecenin bir yarısı beni uyandıran hastalığım yine sinirlerimi tepeme çıkartırken yatağın içine kuruldum, gözlerimi kapatıp uyumayı beklerken sonunda zar zor da olsa başarmıştım.

-Hyunjin:

"Niye açmıyor bu salak?"

Yarım saattir Minho'nun kapısının önünde zile basıyorduk. Bir türlü duymuyordu ve endişeden gebermek üzereydim.

"Chan nerede kaldı? Anahtar getirecek alt tarafı."

"Gelir şimd-"

Changbin'in cümlesi Chan'ın ayak sesleri ile bölündüğünde derin bir nefes aldım.

Korkmuştum.

Korkuyordum. 

"Aç hadi."

"Tamam açıyorum bir saniye."

Chan saniyeler içinde kapıyı açtığında direkt Minho'nun odasına fırladık. Kapıyı hızla açıp etrafa baktığımda yatakta kıçını devirmiş yatan Minho'yu görmek içimi epeyce rahatlatsa da sığır gibi uyuyup kapıyı duymaması sinirlerimi alt üst etmiş vaziyetteydi.

"Mal ya ölü gibi uyuyor. Kalk lan!"

Chan içimdekileri dışına vurup Minho'nun kafasına bir tane geçirdiğinde keyiflendim. Hak etmişti valla.

"Ya ne oluyor?"

Minho sonunda uyanmayı akıl ettiğinde gözlerimi devirdim. Bir de ne oluyor diyordu.

"Sabahtan beri seni uyandıracağız diye uğraşıyoruz geri zekalı. Öldün sandık."

Minho gözlerini de tamamen aradığında bize anlamsız şekilde baktı, ardından baş ucundaki saate döndüğünde hepimizin bekleyeceği şekilde bir tepki verip ayağa fırladı.

"Lan! Geç kalacağız!"

"Evet çünkü malsın."

"Ne yapayım oğlum, uyuyamadım gece gelme üstüme ya."

"Tamam bebeler kesin hadi, bu salak hızlıca hazırlansın biz de aşağıda bekleyelim."

[Okul bahçesi, ilk teneffüs.]

"Sevgilim!"

Çocuklarla bankta oturmuş sohbet ederken Yihyun'un sesi kulaklarımı doldurmuştu, hemen sesin geldiği yöne bakıp onu gördüğümde kocaman gülümsedim ve kollarımı iki yana açtım.