Dark Paradise || Namjin

Başka Birisi

Alfa güzel bir çocukluk geçirmişti. Mükemmel olmasa da güzel anıları vardı. Çocukluk deyince yüzünü gülümseten anıları vardı. Hala yaşadıkları evde kardeşiyle o kadar çok anısı vardı ki, Namjoon bunları düşünürken onu özlediğini fark etti.

O zamanlardan belliydi diğer alfalara benzemediği. Omega olan kardeşiyle bol bol vakit geçirir, onu her hafta sonu dondurma yemeye götürürdü. Alfa babası ise bunu doğru bulmaz, eve geldiklerinde ikisine de kızardı. Fakat Namjoon'un bunu pek taktığı söylenemezdi. Diğer hafta tekrar çıkardı kardeşiyle.

Bayan Kim, alfaya hamileyken bir söz vermişti kendisine. Asla evlendiğim adam gibi bir erkek alfa yetiştirmeyeceğim, onun kadar gaddar ve kaba bir alfa doğurmayacağım demişti. Dediğini de yapmıştı kadın. Naamjoon, hayal ettiğinden çok daha mükemmel bir alfa olmuştu. Fakat yine de kocasının zehirli dilinden kurtaramıyordu oğlunu.

''Saçma sapan bölümü okumana izin verdim zaten, bir de sana yardım edeceğimi mi düşünüyorsun?''

Namjoon iç çekti. Oysa ki ne bir izin alma vardı ortada, ne de yardım. Babasının alfa egosu burnuna çalınıyordu.

''Yardım istemiyorum. Sadece aşağıda ki müştemilatı atölye olarak kullanacağım diyorum baba.''

Yaşlı adam alayla güldü. ''Hala saçma bir seçenek gibi gözüküyor.''

Saçları ensesinde biten kadın, bacak bacak üstüne atıp boğazını temizledi. İstediği gibi dikkatleri üstüne topladığında oğluna döndü.

''İstediğin şekilde kullanabilirsin tatlım. Hatta yardımcılara söyleyeyim orayı bugün temizlesinler.''

''Ben onay verdiğimi hatırlamıyorum Amelie.'' Dedi alfa. Kadın bakışlarını kocasına çevirdi. ''Unuttuysan hatırlatayım hayatım, ev benim. Benim üstüme. Sanırım istediğim kişiye, istediğim şekilde kullandırtabilirim.''

Namjoon babasının öfkeli kokusunu soluyabiliyordu. İç çekerek onların tartışmalarını görmezden geldi ve çantasını alarak evden çıktı. Tahmin ettiği gibiydi. Babası her şeye bir çomak sokacaktı.

Yürümek yerine arabasına binmiş, beş dakika içinde okulda bulmuştu kendini. Bugün günü oldukça yoğundu. Fakat keşke güne başlamadan önce badem gözleri görseydi ve en azından biraz olsun güç toplayabilseydi.

Siyah arabayı bahçeye park ettikten sonra hızlıca arabadan inip kilitledi. Dün gece doğru düzgün uyuyamamıştı. Aklı hala omeganın söylediklerindeydi. İmkansız olmanın hiç bu kadar acı vereceğini düşünmemişti alfa.

Diğer taraftan ise Taehyung çarpımıştı gözüne. Elinde ki tostu kemirerek ona doğru geliyordu. Bu oğlan her zaman erkenci olmuştu.

''Günaydın.'' dedi çantasını omzuna atarak.

''Günaydın. Tadını kaçıracak bir haberim var.''

Namjoon kaşlarını çattı. ''Ne gibi?''

''Senin çocuklu omegayı sabah birisiyle gördüm." Taehyung tadı kaçmış gibi tostu yemeyi bıraktı. Arkadaşının surat ifadesi onu üzmüştü.

"Omega bir arkadaşıdır."

"Omega olduğunu sanmıyorum."

Namjoon'un aklı karışmıştı. Seokjin alfalardan nefret ediyordu ve kendisini de bu yüzden istememişti zaten. Fakat şimdi başka bir alfayla mı görüşüyordu?

Bunu açıkça ona sormanın daha mantıklı olduğunu düşündü. Kendi kendine varsayımlara kapılmanın bir anlamı yoktu. Seokjin ona yalan söylemezdi.