Dark Paradise || Namjin

Kiraz Ağacı

Selamm. Normalde bölüm daha uzundu fakat o kadar uzun süredir yarım bir şekilde taslakta bekliyor ki, finaller bitince tekrar odaklanamadım. Bu seferlik affedin.

Gidişat konusunda ise düşüncelerinizi merak ediyorum. Nasıl gidiyor sizce?

İyi okumalar 💜

''Gamzeli, en çok hangi hikayeyi seviyorsun?''

Namjoon ona yöneltilen soruyla kısa süre ciddi ciddi düşündü. Yüz ifadesi beni gülmeye iterken bardağıma uzanıp bir yudum su aldım.

''Hepsini seviyorum sanırım. Seni hangisini seviyorsun?''

''Kiraz Ağacı.''

Ondan sevdiği hikayeyi ilk defa duymuştum. Narea bir hikayede takılıp kalmaz, her seferinde bana farklı bir şey okuturdu. En sevdiği hikayenin ise Kiraz Ağacı olacağını hiç düşünmemiştim. Namjoon da hikayeyi bilmiyor olacak ki, kaşlarını çatıp garipsedi bu durumu. Ağzında ki pirinç kızartmasını yuttuktan sonra konuştu. ''Hiç duymadım o hikayeyi.''

Elimi yanağıma yaslayarak kızımın hikayeyi anlatışını dinlemeye koyuldum. O kadar çok hikaye kitabımız vardı ki, ben bile Kiraz Ağacı'nı unutmuştum.

''Küçük bir kız varmış Gamzeli. Bu küçük kız her gün elinde ki sepetiyle yollara düşermiş. Hasta ve yaşlı babası için çiçekler toplarmış. Sonra da eve gelip onları bir vazoya koyar, babası mutlu olsun diye uğraşırmış. Babası ise küçük kızı yalnız kalmasın diye hayata tutunuyormuş.

Babası ona bir ağaç fidanı almış Gamzeli. Eğer bir gün bana bir şey olursa, bu ağaç kocaman olsun, ona yaslanacak sırt olsun diye düşünmüş.''

Gözlerim Namjoon'u bulduğunda, aynı dikkatle kızımı dinlediğini fark ettim. Gözlerimi alamadım ondan. Hikayeyi hatırlamış, biraz da ne tepki vereceğini merak ettiğim için bakıyordum suratına.

''Sonra yaşlı adam ölmeden önce bir kadın gelmiş eve. Kıza annesi olduğunu söylemiş. Kız ne kadar gitmek istemese de, yaşlı adam engel olamamış ve kızı götürmüş. Kız çok ağlamış Gamzeli. Babası olmadan nasıl yaşayacağını bilmiyormuş.''

''Sonra ne olmuş? Kız babasına kavuşmuş mu?''

Narea kafasını salladı. ''Evet. Kızı büyüdüğünde ilk işi babasının yanına gelmek olmuş. Babası iyileşmiş. Bir daha da hiç ayrılmamışlar.

Çünkü ne kızlar bırakırmış babalarını, ne da babalar bırakırmış kızlarını.'' Namjoon'un gözleri beni bulduğunda, nemlenen gözlerimle gülümsedim ona.

''Beğendin mi Namjoon-ah?''

''Çok beğendim.'' dedi gülümseyerek. Narea bu cevaptan memnun olmuş bir şekilde arkasına yaslandı.

''Sen appamın çalıştığı okulda okuyor musun Gamzeli?''

''Evet.''

Narea ellerini ağzına kapatıp kıkırdadığında onun gibi gülmeden edememiştim. ''O zaman sen appamdan küçüksün, ona hyung demelisin!''

''Ah hayır!'' Namjoon'un kaşları anında çatılmış ve bana dönmüştü. ''Gerçekten ben mi küçüğüm?''

''Sence kaç yaşındayım?'' dedim. Hala yüzümde ufak bir gülüş duruyordu. Kendimi bu konuda durduramıyordum.

''Yirmi üç?''

Kaşlarımı kaldırıp indirdim.

''Yirmi üçten fazlası olamazsın.'' dedi kendinden emin bir şekilde.''