Dark Paradise || Namjin

Dark Paradise-Final

Merhaba!
Dostlarım, Dark Paradise yolculuğunun sonuna gelmiş bulunmaktayız. Kitabın ilk bölümünü yayınladığım zaman da zaten bunun mini ficten biraz daha uzun olacağını planlamıştım. Aslında finale iki bölüm daha sığdırabilirdim ama onun yerine size upuzun bir final vermeyi istedim. Yakın bir tarihte de özel bölüm gelecek.

Seokjin, Narea ve Gamzeliyle vedalaşma vakti. Sizi onlarla başbaşa bırakıyorum ve hepinizi öpüyorum. İyi okumalar!

Kim Seokjin

Önceleri, şanssız bir insan olduğumu ve bu hayatın benden tarafta olmadığını düşünürdüm. Çünkü biliyorsunuz, doğduğumdan beri hayat bana pek de adil davranmadı. Toksik bir aileye kaza kurşunu olarak doğdum. Pek istenilmedim, yokmuşum gibi davranıldı ve doğruyu söylemek gerekirse devletten ceza yememek için bana baktılar. Sonra babam buna dayanamadı ve evi terk etti.  Annem ise beni büyütmek için senelerde farklı işlerde çalıştı. En sonunda, büyüdüğümü hissettiği zamanda, benden kurtulduğunu düşündüğü zamanda, tekrar başına bir dert açtım.

Tecavüze uğradım.

O zamanlar doktorun söyledikleri hala zihnimde. Feromonlarını kontrol edemediğim için engelleyiciler kullanmalıydım. Kullanıyordum da. Unutmamaya çalışıyordum. Fakat elimizde az bi paranın olduğu ay daha ucuzundan almak zorunda kalmıştım. O ise bana pek de yardımcı olmamıştı. Sınıf arkadaşım, feromonlarıma dayanamayarak, hayatımı mahvetmişti. Hamile kalmıştım. Diğer yandan bu berbat hisle yaşamak dahi istemiyordum. Ölmeyi düşündüğüm gece hamile olduğumu öğrendim.

Kucağıma bir kız çocuğu tutuşturdular. Bu sizin kızınız Bay Kim. Sağlıkla büyütün. Adını ne koyacaksınız?

Odada ki tüm negatif havaya rağmen cıvıl cıvıl olan hemşirenin sesi ise benim ruhsuzluğumu örtememişti. Narea, deyivermiştim sessizce. O benim, bu hayata tutunabilmem için bir çift kanat oldu. Bu yüzden, Narea olmalı.

Kızımla beraber büyümüştüm. Ama içimi asla aydınlığa çıkaramamıştım. Çıkarmak gibi bir niyetim de yoktu.

Namjoon'a aşık olana kadar.

İstemediğim, elimin tersiyle ittiğim aşkı benim tek ihtiyacım olan şeydi. Sevilmemiş bir insana verilen en güzel hediyeydi Namjoon'un sevgisi. Bu yüzden, onun gibi seven bir adamın dünya üzerinde olduğuna inanmıyordum. Namjoon tekti ve ona da ben sahiptim.

Çiçeklerle bezeli hayatına beni aldığında çokça şaşırmış ve sürekli düşünmüştüm. Bu adamın hayatını ya mahvedersem? Ya onu da birden kendim gibi kimsesiz bırakırsam? Ya bir gün beni sevdiğinde pişman olursa?

Bunları düşünme sebebim onu çok fazla sevdiğim içindi. Ona sarılarak uyumak, her gece iyi geceler dilemesini istemem ve bana inadına söylememesi, bu yüzden kıkırtılarla birbirimize takılmamız bile benim bu hayatta ki en sevdiğim şeylerden biriydi.

Ona aşıktım. Ona her zerresiyle sırılsıklam aşık olmuştum.

Ama,

Her güzen şeyin bir sonu olduğunu hesaba katmamış olmalıyım.

"Narea üstünü giydin mi? Namjoon seni kapıda bekliyor."

Yeni okul formasını üstüne giyen kız, merdivenlerden hızlıca inerken onayladı appasını. Ona uzattığı sandiviçi aldıktan sonra eğilen appasına bir öpücük vermiş, ardından çıkmak için gün sayan kardeşine de aynı şeyi yaptıktan sonra hızla evden çıkmıştı.

Seokjin gülerek onların arkasından bakıyordu. Namjoon, Narea'yı arabaya bindirip, kemerini taktıktan sonra dönüp omegasına bir öpücük gönderdi. Seokjin gülerek yakaladı öpücüğü.