ℙ𝕒𝕣𝕥 15

5K 300 6
                                    

Unicode...

ထယ်ယောင်းတို့ ဆိုးလ်‌လေဆိပ်ကို ဆိုက်ယုံရှိသေး အဖွားက ဖုန်းဆက်ခေါ်တာကြောင့် ဆိုးလ်မှာ ခန‌ပင်မနားရ ချက်ခြင်းပင် လူကြီးနဲ့ထယ်‌ယောင်း ဒယ်ဂူကိုသာ လာခဲ့လိုက်သည် လူတစ်ကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို ထယ်ယောင်းလူပ်တောင်မလူပ်ချင်တော့ပါ....။

ဂျောင်ကုတို့ ဆိုးလ်ကို ပြန်ရောက်တော့ ထယ်ရဲ့အဖွားက ဖုန်းဆက်ခေါ်တာကြောင့် တစ်ခါတည်း ကုမ္မဏီက ကားလွှတ်ခိုင်းကာ ဒယ်ဂူကိုသာ မောင်းနှင်ခိုင်းလိုက်သည် ကားနောက်ခန်းက အသေးလေးကခရီးပန်းနေမှာ မလွဲသေ၊ ခုလဲ ဂျောင်ကုကားနောက်ခန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ငိုက်နေကာ  ဘရိတ်အုပ်လိုက်တိုင်း ရှေ့ကို စိုက်လာတဲ့ ခေါင်းလေးကြောင့် ဂျောင်ကုကားမောင်းနေတဲ့ ကုမ္မဏီက လူကိုသာ ကားရပ်ခိုင်းလိုက်ကာ အနောက်မှာ သွား‌ထိုင်လိုက်သည် ကိုအနားရောက်လာသည့်ကိုပင် မသိ ဘယ်လောက်တောင် အိပ်ချင်နေလဲမသိ ကားပေါ်ကသူကို မချသွားရင်တောင် ဒီဟာလေးက သိလိုက်မှာမဟုတ်....။

ဂျောင်ကု ထယ်ယောင်းရဲ့ ခေါင်းလေးကို ပုခုံးပေါ်မှေး‌တင်လိုက်သည် မဟုတ်လို့ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လုပ်လိုက်ရင် ဒါလေးကနိုးသွားအုန်းမယ်လေ...။

ကြာအုန်းမယ့်ခရီး‌ကြောင့် အသေးလေးကို ဂျောင်ကု နိုးရအုန်းမည် မဟုတ်ရင် လည်ပင်းကျောတွေနာနေမှာ မလွဲသေ...။

"အသေးလေး~~~~ထယ်~~~"

"အင်းးးးရောက်ပြီလားလူကြီး..."

"မရောက်သေးဘူး ..."

ဂျောင်ကု ကားတံခါးနားထိ တိုးသွားကာ ပေါင်ပေါ်ကို လက်ဖြင့်ပုတ်ပြကာ ဆိုလိုသည်က ထယ်ကို ဒီမှာခေါင်းအုန်းအိပ်ဆိုသည့်သဘော....။

ထယ်ယောင်း သဘောကျမိသလို လူကြီးကိုပြုံးပြကာ လူကြီးပေါင်ပေါ်ကို ထယ်ယောင်း ခေါင်းအုန်းအိပ်ကာ ထယ်ယောင်းရဲ့လက်တွေက တက်တူးအပြည့်နဲ့ လူကြီးလက်‌ကို ရှင်ယှက်ကာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး ထယ်ယောင်းရင်ဘတ်ပေါ်ကိုသာ တင်ထားလိုက်သည် လူကြီးရဲ့နူတ်ခမ်း နွေးနွေးလေးကလဲ ‌ထယ်ယောင်းရဲ့ နှာဖူးပေါ်ကိုခြေချလျက်....။

𝔸 𝕤𝕥𝕠𝕣𝕪 𝕠𝕗 𝕝𝕠𝕧𝕖 {ℂ𝕠𝕞𝕡𝕝𝕖𝕥𝕖𝕕}Where stories live. Discover now