Haram liefde

4.

'Laila, wat vind je van deze broek?' Karima haalt een broek tevoorschijn met scheuren bij de knie.

'Ben je gek? Zoiets zou ik nooit mogen dragen.' zeg ik lachend en ik loop verder naar de pashokjes om naar mezelf te kijken in de spiegel.

Pff, ik zie er goed uit gelukkig.
Wat een opluchting.

Ik denk weer aan die ene jongen Youssef in de winkel en er dwalen duizende vragen door mijn hoofd.

Wat zou hij allemaal van me willen? Wat heb ik dat hem aantrok? Zou hij me vaker hebben gezien?

'Laila kom ik moet nu nu naar huis mijn vader is hayeck (erg) boos!' gilt Karima door de winkel.

'Hoezo?'

We zouden vandaag gewoon buiten mogen zijn.

'Hij had me 7x gebeld en nog gesmst dat ik zo snel mogelijk thuis moet komen.'

Jammer dit, maar het is mijn beste vriendin dus we verlaten de winkel.
We rennen naar de tram anders missen we die ook.

'Karima?'
'Ja? Wat is er kind mijn vader vermoord me als ik te laat thuis kom pff ik stress me dood.'

Ik pak haar arm vast en trek haar dichterbij voor het geval dat andere marokkaanse jongens/meisjes of moeders ons horen.

'Ken je ene Youssef, hij sprak me aan in de Albertheijn.' fluister ik in haar oor.

'Hmm nee ik ken hem niet? Wil je met hem gaan daten ofzo meid doe je ding.' reageert ze met een ongeinteresseerde blik.

Ik lach hardop en kus haar op haar wang.

'Karima wat hou ik toch veel van je zina, je vader wordt niet boos wollah anders geef je mij de schuld.' zeg ik en ze kijkt weer blij.

Onderweg naar huis denk ik alleen aan Youssef.
Zijn gezicht was zo mooi en zijn stem klonk zo helder en dat accent wauw! Wat wil je nog meer?

Ik neem afscheid van Karima en doe de voordeur open.

'Soufiane? Ben je thuis?' roep ik maar ik krijg geen antwoord.
Yes, home alone dus.

Ik loop even naar de keuken en oppeens trilt m'n iPhone.

Een onbekend nummer.

Ik durf niet op te nemen en negeer het, dus ga ik verder met wat ik wou doen; Marokkaanse ne3ne3 thee maken.

Bzzzt...bzzzt...

Wie belt er nu weer?

Een onbekend nummer.

Weet je wat Karima me had geleerd, altijd opnemen want je weet nooit wat diegene je wilt vertellen.

Fuck it, ik neem toch op.

'Hallo met wie spreek ik?' vraag ik bang.

'Hey mooierd, gelukkig neem je nu wel op!' hoor ik een jongens stem zeggen.

Deze stem komt me bekend voor..

'Wie is dit dan?'

'Youssef.'