Haram liefde

17

Bzzzzt...bzzzzzt..

Het is half 10 in de ochtend, welke idioot belt mij nu? Ik wrijf in mijn ogen en sta met moeite op van mijn bed. De iPhone 6s die ik gisteravond heb gekregen van Pablo is onder mijn bed gevallen. Zucht. Ik kruip met tegenzin onder mijn bed en pak de iPhone.

Inkomende oproep: ANONIEM

Er gaat een rilling over mijn rug. Ik moet dit telefoontje wel beantwoorden. Met tegenzin schuif ik met mijn duim om het telefoontje op te nemen.

'Hallo?' Vraag ik zachtjes. Aangezien mijn broer Soufiane en mijn ouders nog slapen.

'Laila je moet ons helpen met een overval te plegen waar Youssef ook aanwezig is.' Antwoordde de man aan de telefoon.

'Uh, wat? Mag ik niet thuis blijven vandaag? Ik ben zooo moe.' en een harde gaap verlaat mijn mond.

'Laila als jij dit als een grapje ziet, en niet serieus neemt dan hebben we NIKS aan jou!' Schreeuwt hij en hij zegt vervolgens dat hij de aanwijzigingen en adresgegevens via sms zou sturen.

Met een zucht gooi ik de telefoon op mijn bed. Wat moet ik hiermee? Ik neem een korte douche en zet mijn haren in een donut knot. Daarna pak ik een zwarte gescheurde broek met een grijs truitje van Zara. En daarover doe ik een zwarte bomberjacket aan van de Bershka. Snel ren ik de trap af om mijn broer Soufiane en mijn ouders te begroeten.

'Sbah el ghair!' Roep ik vrolijk.
Ik doe de deur open van de woonkamer en vol verbazing zie ik alleen mijn broer Soufiane en mijn vader zitten op de bank. Langzaam dringt het me door.. Mama ligt nog in het ziekenhuis.

'Sbah el noor mijn dochter.' Zegt mijn vader op een kalme toon en Soufiane zegt helemaal niks.
Ik move naar de keuken en zet broodjes Nutella klaar. Ik schenk glazen in met jus d'orange, en ik pak een paar croissantjes. Voilá.

Op de koelkast zie ik mijn iPhone die ik al 2 dagen niet heb aangezet door alle stress. Wordt eens tijd om hem aan te zetten. Vervolgens zie ik allemaal appjes.

Hamza: Hey lieverd gaat het nu iets beter met je en met je moeder? Xx
Hamza: Je reageert al een tijdje niet.. Ik maak me zorgen om je. Laat me aub iets horen..
Hamza: Laila?!
Karima: Salaam ouailekoum habiba zullen we iets leuks doen voor de afleiding?
Brahim: Kom je naar mijn fissa? Lijkt me fun xx

Ik negeer alle appjes en reageer alleen op Hamza. Ik app hem om te vragen of ik hem kan zien zometeen. 2 minuten later reageert hij gelijk.

Hamza: Isgoed benti, ik kom over een kwartier je ophalen.
Laila: Wat moet ik toch zonder jou? Hou van je!

Ik ontgrendel mijn iPhone en pak mijn zwarte Nike Huaraches. Ik race naar boven om mijn kleine handtas te pakken. Snel nog wat lipgloss en blush bijwerken en i am ready.

Ik loop weer naar beneden en geef mijn vader een kus op zijn voorhoofd. Het is akelig stil in huis.

'Mannen, ik ga even de stad in beetje rondkijken voor afleiding, en vanavond ga ik logeren bij Karima ja?'

'Isgoed laila inoe, neem jouw telefoon en lader mee.' Zegt mijn vader terwijl hij zijn arm om Soufiane slaat.

Ik knik en kijk naar mijn broer, hij is zo gebroken meskien.. Ik geef mijn broer ook een kus op zijn voorhoofd en neem afscheid. Hun hebben ook tijd nodig i guess..

Ik sta op de hoek van de straat te wachten op Hamza. Nog 3 minuten en hij zou er zijn. Ik voel 2 handen om mijn middel en draai in reflex gelijk om.

'Hamzaaaaaaa!' Gil ik zachtjes terwijl ik met mijn armen om zijn nek sla.
Hij tilt me op en geeft me een stevige knuffel.

'I missed you my queen.' Zegt hij lachend. Ik zeg dat het wederzijds is en hand in hand lopen we naar zijn auto.

We praatte bij, over mijn moeder en over de situatie thuis.

'Het komt goed in shaa Allah, dit is hoe Allah het heeft gewild. Het doet pijn maar we moeten het accepteren.' Zegt hij met een serieuze blik.

Langzaam glijdt er een traan uit mijn ooghoek naar beneden. Nee, niet huilen. Hou je sterk. Snel veeg ik mijn traan weg zonder dat Hama het gezien heeft. We rijden het centrum binnen, we parkeren en lopen richting een café om te lunchen.

We namen plaats, smoorverliefd zitten we tegenover elkaar. Ik staar hem aan met de gedachtes van 'hoe kan je zo mooi zijn?'. Hamza wekt me op uit mijn gedachtes.

'Kan je het zien?' Vraagt hij lachend. Ik schrik en herstel mezelf snel.

'Ja, heel erg goed zelfs.' Zeg ik met felrode wangen. Ik bloos als een tomaat.

Nadat we klaar waren met lunchen gingen we de stad in. Ik zeg tegen Hamza dat ik een zwarte muts nodig heb, hij kijkt me raar aan.

'Een zwarte muts? Het is zowat lente en bijna zomer, waarvoor heb je een muts nodig?' Zegt hij.

'Ja gewoon..uhh..ik heb er eentje nodig voor mij natte haren weet je wel? Het is een meisjes ding. Je zal het niet begrijpen hahaha.' Lach ik er nog nepjes bij. Hij fronst met zijn wenkbrauwen en gelukkig gelooft hij me. Alhamdoulillah.

2 uur later
'Dankjewel voor deze geweldige dag Hamza, je bent echt mijn topper!' Roep ik en ik bespring hem. Hij is mijn alles.

Hij lacht en schud zijn hoofd.

'Je bent echt niet goed in je hoofd, maar ik heb alles over voor mijn toekomstige vrouwtje.' En hij geeft me een knipoog.

Toekomstige vrouwtje? Noemde hij me nou toekomstige vrouwtje?

Ik vertel hem dat ik zogenaamd ga logeren bij mijn beste vriendin Karima. Het is al bijna 20:00uur in de avond. Het begint donker en koud te worden.

'Bestemming bereikt!' zegt Hamza en klapt vervolgens in zijn handen.

'Nou, een geweldige jongen met navigatie, wat wil je nog meer?' Zeg ik lachend en druk snel een kus op zijn lippen. Na de kus zie ik dat hij nog steeds een verliefde blik in zijn ogen heeft.

'Ik ben gek op je wollah.. Je bent zo belangrijk voor me en ik zou altijd goed op je passen alsof je mijn dochter bent schatje.' Zegt hij vervolgens.

Ik buig me voorover en druk mijn lippen tegen die van hem aan. Zijn mond gaat een klein beetje open en zo gaat die van mij ook automatisch open. Onze tongen en lippen communiceren met elkaar en zo zaten we samen, onze onbeschrijfelijke liefde te uiten.

Ik duw Hamza langzaam van me af en ben buiten adem. Hij blijkbaar ook. We barstte uit in lachen. Ik stap de auto uit en hij zegt dat ie me nog gaat appen. Ik knik en blaas kusjes naar hem toe. Eenmaal bij Karima haar voordeur draai ik me nog een keer om, om te zien of Hamza weggereden is.

Check, check, double check.
Geen spoor van een mens is te bekennen.

Ik loop naar onze achterdeur en ga zo de tuin stiekem binnen. Ik heb van te voren al een zak klaargelegd met zwarte kleren, een pistool die ik van Pablo heb gekregen, een schaar, een mes. En een klein doosje.

Als ik de spullen heb gepakt loop ik terug naar een steegje. Ik kleed me snel om, ik moet helemaal zwart gekleed gaan. Ik pak de schaar en knip 2 gaten in mijn muts zodat het op een bivakmuts lijkt. Daarna doe mijn ring uit die ik van Hamza heb gekregen, en leg die vervolgens in het doosje. Ik druk er een kusje op.

Hamza ik hou zielsveel van je.. Maak je geen zorgen om mij.. Fluister ik in mezelf.

Mijn andere kleren leg ik terug in de tuin. Ik pak mijn iPhone 6s en zie al 2 berichten met adresgegevens en instructies. Het is onderhand al 22:00uur geweest.

Ik kijk nog een keer om mij heen of ik iemand zie, en snel stop ik de pistool en mes in mijn zakken. Ik vergrendel de iPhone 6s en begin snel te lopen naar de locatie waar ik moet zijn.

Ik hoor oppeens politie sirenes. Oh shit, wat nu? Ik begin te rennen en te rennen. De politie sirenes blijven maar doorgaan. Ik raak in paniek en kijk omhoog voor een oplossing.

Ik zie een gebouw met een ladder, dit gebouw is vlak bij de locatie waar ik ook moest zijn. Snel klim ik naar boven.

Helemaal buiten adem kom ik op het dak van het hoge gebouw aan, maar ik ben niet de enige die er is..

* Bij 100 stemmen komt er een nieuwe deel *