Kâbus 🔍 (KİTAP OLUYOR) 📢📢

Görgü tanıkları ifadesi 1

🌿Görüş ve önerilerinizi bekliyorum mutlaka öpüldünüz 😘🌿

Bazı insanların içini öyle büyük bir kötülük bağlamıştır ki bir süre sonra yaptıkları hiçbir yanlış onlara hata gibi gelmez..
Sanki normal bir düzenin normal tepkilerini verdiklerini düşünürler.
Biri hatası yüzünden hesap sormaya kalktığında içini büyük bir korku kaplar ve başka bahanelerin arkasına sığınırlar.

Sarhoştum, depresyonda idim, cinnet geçirmiştim.. Daha buna benzer birçok bahaneye sığınıp yüklerini hafifletmeye çalışırlar.
Ama öyle değil işte .
Senin hata dediğin, bir başkasının ömrü boyunca kapanmayacak yarası olabilir.
Pişmanlık..
Sizi yaralayan insanın yüzünde gördüğünüz de belki nefes almak bir nebze olsun yüreğinize batmaz..

Karşımda ellerini dizlerinin arasına sıkıştırmış olan kıza bakarken pişmanlığı hiç kaldıramadığı başından ve yanağını ıslatan göz yaşlarından anlıyordum.
Anlıyordum anlamasına da pişmanlığının acısını biraz olsun hafifletmek için ne kadarını anlatacaktı?

Yanımda ki bedene döndüğüm de sandalyesinde geriye yaslanıp bacak bacak üstüne atmış, kollarını göğsünde bağlayıp çenesini kaşıyor ifadesiz bir yüzle kızı izliyordu.
Kafasının içinde olanları merak ediyor keşke okuyabilsem dediğim ilk kişi olmasının şaşkınlığını yaşıyordum.
Hayatım boyunca kimsenin ne düşündüğünü, ne hissettiğini asla merak etmemiş sevmediğim insanları görmezden gelmiştim.
Şimdi bunu onun için ne zaman yapmaya kalksam tereddüt ediyor, kendimi onu incelerken buluyordum.
Göz bebeklerinin içine bakıp ne düşündüğünü merak ettiğim her an ifadesiz bakışlarını üzerime dikiyor kendimi çırılçıplak hissediyordum.

Bir an da dönen bakışlarıyla ona daldığımı fark edip başımı hızla başka bir yöne çevirdim.
Bakışlarının ağırlığını yüzümün sol tarafında hissederken sertçe yutkunup göz yaşlarını elinin tersiyle silen kıza baktım.

"Anlatsana kızım! Ne yaşandı o gece?"
Tedirgince sesimi yükseltip konuştuğum da bakışlarını benden çekmesini sağladığımın huzuruyla rahat bir nefes aldım.
İrkilen kız çekingen bakışlarını Başkomisere çevirmiş ondan gelecek tepkiye bakıyordu
O an kızı anladığımı fark ettim.
Bazen bende bu kız gibi sadece onun tepkisine göre hareket ediyordum.
İçimden kendime küfürler etmemi sağlayacak bir zayıflık daha...

"Anlatsana kızım! Duymadın mı komserini?"

"Ben her şeyi anlattım polislere"
İçinde biraz öfke ve korku barındıran ağlamaklı sesiyle konuştuğunda Kadir Başkomiser yaslandığı yerden dirseklerini dizlerine yaslayarak ağlayan kızla göz göze geldi.

"Polise verdiğin ifadenin ne kadarı doğru ne kadarı yanlış zaten biliyorum. Benim bilmek istediğim başka bir şey."
Kızın tedirgin bakışları amirimizi bulduğunda sertçe yutkundu.

"Bu Batuhan belli ki sikine sahip çıkamayan bir şerefsiz. Erkeğe bile hallenen bir sapığın sana yaz gözle bile bakmadığını mı söylüyorsun şimdi?"
Kızın yüzü korku ile kasılırken titreyen ellerini dizlerinin arasına sıkıştırdı.

"Hadi yorma beni de anlat" dedi ayaklanarak.
Elleri cebinde vitrinde ki fotoğraflara bakarken ürkütücü sessizliği Ezgi'yi yıldırmış olacak konuştu.

" Birkaç defa bir şeyler oldu ama yemin ederim hiç yüz vermedim. Ben Akın'ı seviyorum. Bakmayın böyle umursamaz asi gibi durduğuna sevdi mi çok güzel sever"

"Sevmeyince de evlerden ırak herhalde. Emre'nin hâline bakınca. Asıl soru, neden sevmiyor?"
Merak ettiğim soruyu sorduğumda ürkek bakışlarını bana çevirdi.