Chasing Daylight (On-hold)

Chapter 2

Chase's POV

"Chase are you okay?" I blinked three times before looking at Vivian.

"Huh?" I uttered. May sinasabi ba s'ya na hindi ko narinig?

"You're spacing out, I said we should get going. Malapit na dumating ang susunod na prof natin." So she did say something.

Tumango ako. Anong oras na din pala, masyado akong naaliw sa paggala namin. Bago ako sumunod kay Vivian ay umisa pa ako ng lingon sa lalaking nakita ko sa third floor. Nagulat ako nang maabutang nakatingin na ito sakin, sandali akong nakipagtitigan sakanya bago tuluyang tumalikod. He's eyes are looking so sleepy, but when he looked at me it felt like his glaring becuase his stares are sharper than Vivian's shuriken. Wala naman akong ginawa sakanya para tignan ako ng ganon. Agad akong napailing.

But anyway, he's a bit taller than anyone who are in the field. That's why my eyes immediately went to his direction, he stands out more than anyone of us. Plus he's still using his Lacrima. We can see clearly the two sphere shape drones that are floating on each sides near him.

Sakto nang pumasok kami pumasok na din ang susunod na prof. Katulad kanina nagpakilala kami sakanya, nagkwento s'ya tungkol sa sarili n'ya at don lang naubos ang oras nang kanyang klase. Nakakatuwa din ang mga kaklase ko dahil nakikisabay sila sa mga biro ng prof namin. While me I stayed quiet and also laugh with them if I hear something funny.

Well, I admit I'm still thinking about that guy I saw earlier. I don't know if I'm bothered or what. He's literally running in my mind.

Natapos ang klase na medyo hindi ako naka relate sa mga kwento nila. Nagligpit ako ng gamit pero pakiramdam ko nakalutang ang isipan ko. But that stopped when Vivian called me.

"Chase kita nalang ulit tayo bukas, nakakainis si Kuya minamadali akong bumaba dahil may pupuntahan daw s'ya. Sana hindi nalang s'ya ako sinundo diba?!" Sigaw n'ya sa hangin. Medyo natawa ako, napatingin pa ang ilan sakanya.

"Mag-iingat ka Vivian. See you tomorrow," paalam ko. Tumango s'ya at nagmadaling lumabas, muntik pa mauntog sa pintuan.

I giggled and continued tidying my stuff. Ang bagal ko kumilos, at dahil don ako nalang naiwan mag-isa sa classroom. Bumuntong hininga ako at naglakad na palabas. Ilang etudyante nalang ang nakikita ko sa hallway, gusto na nila siguro umuwi ng maaga. Sabagay nakakapagod din ang unang araw kahit hindi pa nagsisimula ang totoong klase.

Isang hakbang nalang papunta sa third floor nang mapatigil ang mga paa ko dahil nakita ko ang lalaking kanina ko pa iniisip. Nakapamulsa s'ya habang naka sandal sa pader na kaharap mismo ng hagdan. Our eyes met again. I was stunned, I saw him three times now and I don't even know him.

"Can I talk to you?" he spoke. When I heard his voice I got goosebumps.

"Uhm, n-nagmamadali kasi a-ako," naiilang kong sagot. I lowered my head. Why am I feeling this way?

Nang iangat ko ang ulo ko naabutan ko ulit s'yang nakatitig sakin. Natulala din s'ya, muka kaming ewan na magkatitigan kaya mabilis na akong bumaba.

"Wait!" Hinawakan n'ya ang isang braso ko.

Nagulat ako at muntik na malaglag sa hagdan, mabuti nalang at hinila n'ya ako paalis don. Pero mas lalo ata ako nagulat nang maglapit ang katawan namin.

"Woah! lumayo ka!" I shouted then hugged myself.

"Miss, may itatanong lang ako sayo," mahinahon n'yang sabi.

Napa ayos naman ako ng tayo. I'm not like this, but he seemed off to me. Urg! I don't know. Sumangayon nalang ako.

"Sige anong gusto mong pagusapan?" tanong ko.