Chasing Daylight (On-hold)

Chapter 5

Chase's POV

MULING DUMATING ang umaga at ginawa ko na ang daily routine ko. Naligo ako, nagbihis na ako, kumain na din ako, ako na din ang naghugas ng pinagkainan ko kasi wala pa si mama. Ako nga lang kumain mag-isa kanina, dahil siguro ako ang unang bumaba. I didn't mind tho.

After I finished washing the dishes, I stood in front of the mirror and looked at myself. I comb my hair using my fingers, I tried fixing my uniform, smelled myself if I smell bad, looked at my face to find dirt if there's any, and check if I put on my socks right.

I frowned. Normal na araw lang naman ito pero bakit ang aga ko nagising? At bakit conscious ako sa itsura ko? I shut my eyes close. Aahh! Wala lang ito! Wala!

I pouted, I took my bag and was about to leave when I heard my mother.

"Chase, why are you leaving so early?" Napatigil ako sa pagbukas ng pinto.

I awkwardly turned to face her.

"Hindi ko din alam Ma," napakamot ako sa ulo ko. Ma was looking at me strangely.

Well, I never been like this before. Sobrang aga ko, may natitira pa akong isa't kalahating oras.

"Mukang may gagawin ka. Did you not forget anything?" I shook my head.

"Wala na Ma." She nodded then let me go. Kumaway ako bago umalis. Mabuti at hindi na s'ya nagtanong pa.

Habang naglalakad parang lumilipad ang isipan ko. Kagabi inisip ko ang nangyare. Reincarnation? Sounds surreal to me. But it can be possible, someone with so much power can do that sort of thing.

Ang tanong sino sila?

I sighed. Hindi ko na inaasahang masasagot ang tanong ko. May posibilidad na hindi namin makita ang mga taong bumuhay samin. While drowning in my thoughts, I saw a cafe shop. Sakto at sa harap ako nito mismo napatigil.

Oh a cafe . Hmm, perfect! I want to buy something for Sage, those that can't be bought at the school cafeteria.

I looked closely at the displays over the glass. They sell pastries. That's great. Mukang bukas naman sila kaya pumasok ako. Nakita kong wala pang customers, ako lang ang nandito. Nasaan kaya ang naga-assist dito?

My gaze went to the small box of pastries. Dumampot ako ng isa. Halo halo ang mga nakalagay dito. Since I don't know what Sage likes, I should buy this.

"Chase?" Napalingon ako sa tumawag sakin. I almost drop the box when I saw Rhian.

She wasn't wearing her glasses. I thought for a moment it was someone else.

"Rhian, anong ginagawa mo dito?" tanong ko.

Pinunasan n'ya muna ang kamay n'ya gamit ang puting panyo at sinuot ang salamin bago sagutin ang tanong ko.

"Oh me? I owned the cafe," she said with a slight smile.

"Sayo ang cafe shop na'to?!" my jaw dropped. Hindi ko akalaing sakanya ito, kaya nagulat ako.

"Hindi man halata pero mahilig ako mag-bake, mahilig din ako sa kape," mahina s'yang natawa.

"Wow! So you made this?" I asked and showed to her the box that I'm holding. She nodded.

"Gusto mo ba yan? You can have it for free, I don't mind." Lumaki ang mga mata ko at umiling.

"Hindi, hayaan mong bayaran ko ito," agad akong kumuha ng pera sa bulsa.

Mahina na naman s'yang natawa. Ayoko lang talaga masayang ang gawa n'ya, ang gaganda kasi tignan at mukang masarap pa. Nakakahiya kung kukunin ko lang nang libre.