Chasing Daylight (On-hold)

Chapter 21

Chase's POV

I quickly pulled her inside and close the door. She's literally covered in blood, even on her face. I almost didn't recognize her if it wasn't for the Lacrima in her forehead.

“Noelani you're here?!” I uttered then started panicking, medyo na blanko ang utak ko dahil sa itsura n'ya.

I don't know if I should give her a towel, bring a first aid kit, wash her or take her straight to the hospital. Maybe all of the above?

“First of all, this isn't my blood,” she explained.

“Hah?” napatigil ako.

“Edi kanino yan?!” I was surprised that all of this blood isn't hers.  

Saan nagpupunta ang babaeng ito at naging ganito ang itsura n'ya?

“Sorry for the trouble, I just want to see how you're doing,” sabi n'ya.

“Bakit? Maayos lang naman ako. Ang dapat mong alalahanin ay ang sarili mo,” hinawakan ko ang magkabilang balikat n'ya.

Hindi nga sakanya ang dugo dahil wala s'yang kahit na anong pinsala sa katawan. Agad kong inutusan ang drone na maghanda ng pampaligo kay Noelani, akala ko pa ay hindi ito susunod pero dali dali itong umalis. The drone has metallic arms so I'm sure it knows how to prepare a bath.

“Well, I'm the reason why those Failed Experiments came, I was there and cowardly left because of the thought that Professor might be there,” pag-amin n'ya.

“Ikaw?!” gulat kong bigkas.

“Are you sure you're not hurt?” mabilis n'yang tanong. Tumango ako.

“Ah oo, nakatulong ang binigay mo sakin,” tukoy ko sa kapangyarihan na binigay n'ya.

Naninibago pa ako pero sigurado akong masasanay din ako. Muka kasing hindi na ito maaalis sa katawan ko. Hindi ko akalaing mabibigyan ako ng kapangyarihan na hindi galing sa Lacrima. Noelani is really powerful, plus she is different, that makes her unique.

“Looks like you already know who I am judging by your actions,” seryosong sabi n'ya. I chuckled awkwardly.

“Ganon na nga, teka bago ka magtanong tungkol d'yan... Ikaw pala ang dahilan ng gulo kanina?” muli kong tanong. Napa buntong hininga s'ya bago tumango.

“They were looking for me, I even thought they're crazy because they destroyed the buildings I was in, but I think they already made a move and that's to let the people know their existence,” sabi n'ya. Pero ang pumukaw ng atensyon ko ay ang pangalawa n'yang binanggit.

“Kaya nila winawasak ang lugar na 'yon dahil nandon ka sa loob?!” napalakas ang boses ko.

Napa hilot ako sa noo ko. Sigurado akong paulit-ulit s'yang nag-teleport sa ibat ibang building kaya wasak ang mga 'yon. Hindi ko akalaing nandoon s'ya sa mismong pangyayare at ang nakakagulat s'ya pala ang dahilan.

Umangat ang tingin ko sakanya at nakita kong inosente s'yang nakatitig sakin. Para s'yang isang koneho, mahinahon ang kanyang itsura pero sa oras na lapitan mo ay magiging mailap ito bigla.

“Mag teleport ka sa pinaka malayong lugar sasusunod,” suhestiyon ko.

“Yes, I will do that,” she said with an innocent smile while her face is still covered in blood.

Hindi ko tuloy masabi kung totoo ba ang mga lumalabas sa bibig n'ya ngayon. Sapagkakakilala ko sakanya, hindi s'ya basta basta nakikinig sa sinasabi ng iba. Muka ngang kinakain n'ya lang lahat ng sinasabi n'ya. I sighed, what do I expect?