Look of Love

Chapter 24

"I don't think I can see you tomorrow, baby. I'm sorry..."

Kinagat ko ang aking labi. He sound so tired.

"You okay?"

"No, I'm not. I want to see you. But the schedules were so hectic," he groaned.

"You need to rest."

Two weeks had passed by and our communication became unstable. Kapag sinusubukan niyang tumawag ay nasa klase ako, o kapag ako naman ang sumusubok ay busy siya. Hindi nagtutugma ang oras namin kaya hindi kami nakakapag usap ng matino.

Nakakalungkot lang.

"Women perceived to be more vulnerable than men. Women were only meant to be a housewife. I'm already doing you a favor. Coangco clan is more than willing to be your in laws, Shariah."

Anong oras na ba?

"Maxianne, okay ka lang ba?"

Anong araw na ba?

"Shai ko, what's wrong? You're spacing out."

"Miss Pascua."

Tumayo ako at kinuna ang aking papel. Sinilip ko agad ang score sa aking quiz. Ten over thirty. Tiniklop ko iyon at halos malukot ko siya at mabilis na sinilid sa aking bag.

Primo:

Is something wrong? Are you mad?

Hindi ko alam ang isasagot. I put my phone inside my bag because I didn't feel like talking.

Ah, oo nga pala. Hindi pa ako kumakain. Nakalimutan ko. Inuna ko kasi mag-review sa library pero dahil sa puyat, nakatulog lang ako.

What's wrong with me?

"Ivo is preoccupied. You're almost ghosting everyone, Maxi... nag aalala na rin ako. Are you sure you're okay?"

Napatingin ako kay Maximilian. He look bothered. I smiled.

"I'm okay," I whispered and look back on my notes. Halatang namang marami akong tambak na workloads. Nagre-review kasi ako kasi may paparating ulit kaming quiz sa susunod na araw.

But I still can't reach the passing score. Marami din sa mga kaklase ko ang bumabagsak, kaya kahit papaano, napagtanto kong pare-pareho lang kaming sumusubok at nahirapan.

I can't seem to get my shit together these days. It's funny. Parang nagsasabay 'yung problema ko sa bahay at pagka-stress ko sa eskwela.

Primo:

Can you come outside?

Napatayo agad ako para sumilip sa bintana. Napamura ako sa isipan nang makita ko ang isang bulto ng lalaki.

Magha-hating gabi na. Bakit siya nandito? Wala syang sinabi sa'kin. Bumaba agad ako. Binuksan ko ang gate at agad siyang napalingon sa'kin. Nilapitan ko agad siya.

Naka-hoodie lang siya. Namumungay ang mga mata... pagod at nanghihina. Kumirot ang puso ko dahil sa kabila noon, ang lambot niya pa ring tumitig sa akin.

"Why are you here?" I asked softly.

Nilahad niya ang kaniyang kamay. Hinawakan ko agad iyon nang hindi inaalis ang tingin sa kaniyang mukha.

"I wanted to see you."

He stared at me like it's his first time seeing me for a while. I frowned and cursed on my mind. Hinila ko siya sa braso para mayakap at agad naman siyang nagpa-ubaya.

"I'm sorry, Shariah...."

"Why are you apologizing? Bakit ka pa pumunta dito? Dapat magpahinga ka na."