Shooting Star (Completed) [R-18]

20 : T

Martee

" Kai-kailan pa?" Tanong ko. Ang lakas ng tibok ng puso ko habang halos hindi ako makatingin sa kaniya.

That means he knows that my father killed his father. And my mother is his father's mistress. Napayuko na lamang ako habang hinihintay ko ang sagot niya.

" Did you even plan to tell me huh? I asked you, Martee. Tangina tinanong kita. But you lied to me" Ramdam ko ang sakit sa bawat salitang binitawan niya.

" Hindi. Hindi na kailangan pa. Masaya ka na. You even have a girlfriend. I cannot destroy that life you have. I have chosen not to speak of anything from the past because it doesn't matter anymore" Malakas ang loob kong saad sa kaniya.

" It matters, Martee. It fucking matters." He said in gritted teeth.

" It's easier to forget me. Forget all the pain my family inflicted on you. Gusto ko kaseng maging masaya ka." Bulong ko

" And do you think I am happy?" He spatted angrily.

" May girlfriend ka naman diba? You laugh with her. You smile when you are with her. Jinowa mo iyung tao. That means she means a lot to you" Untag ko.

" You mean a fucking lot to me, Martee." He muttered. Still, his voice was calm but dangerous.

Ngayon ko lang siya nakitang ganito kagalit.

" You need to leave. Ma'am Kristina won't like it when she finds out that you came here" I whispered.

Napayuko ito.

" The more you push me away, the more I remember everything, Martee." He muttered.

" Then you should stay away from me. We are bound to live separately, Sir Santi." I whispered.

" Please leave" I added mercilessly.

Nagulat ako ng biglaan siyang lumuhod sa harapan ko.

" Patawarin mo ako dahil hindi agad kita naalala. Patawarin mo ako dahil nagmahal ako ng iba kahit ikaw ang tinitibok ng puso ko. Patawarin mo ako dahil hinayaan kong mangyari ang lahat ng ito. Patawarin mo ako dahil kahit anong gawin ko, Mahal na mahal parin kita. Kaya huwag mo naman akong itulak palayo. Hindi ko kakayanin" My heart cried when I saw him weeping in front of me.

He loves me?

" Ang sakit sakit na Martee" Bulong niya sabay yakap sa bewang ko.

I looked at him and saw a man, powerless.

" Ma'am Fey is a good partner. Mabait at galing sa maayos na pamilya" Untag ko ngunit nagpatuloy lang siyang nakayakap sa bewang ko.

" Tapos hindi din mamamatay tao ang papa niya. Hindi kabet ang nanay niya. Sir Santi, nakakalimot ang pag-ibig. Pinili kong huwag ng sabihin sa 'yo dahil matagal ko ng tinanggap na hanggang paghanga lang ang puwede kong gawin. Mabuti kang gobernador ng bayan, kahangahanga ka sa mga mata ng tao. Huwag mong sirahin iyon dahil lang sa konting pag-ibig na nararamdaman mo sa akin" Bulong ko.

" Bababa ako sa pagkagobernandor bukas na bukas din. I'll leave everything behind. Martee, magtanan na tayo" Sagot niya. Pinunasan ko ang mga luhang sunod sunod na pumapatak sa mga mata niya.

" Don't tell me that my love for you is not enough. Sobra sobra Martee. Mahal na mahal kita" He wiped his tears in front of me.

Tipid akong ngumiti habang dahan dahan kong pinupunasan ang mga luha mula sa kaniyang mga mata.

I knelt down to level myself to him.

" I'm sorry for being this weak Santi. Sobra sobra akong nahihiya sa 'yo." I whispered as I placed his palm on my chest. Ang lakas na ng tibok ng puso ko.

" We cannot-" Hindi ko pa natatapos ang gusto kong sabihin ng maramdaman ko ang labi niya sa labi ko. He suddenly kissed me without any hesitation. My eyes widened as I realized what has just happened. His lips automatically moved as he was persuading me to kiss him back.

And I did.

For the first time, I shed a tear.

Mahal na mahal ko parin pala ang gobernador.

After the kiss, he rested his forehead on mine as we both catch our breath.

" Huwag mo akong iwan, Martee. Hindi ko kaya" Bulong niya bago ako muling hinalikan.

——