KORKULU ANLAR

524 26 1
                                    

Bu hafta derslere biraz yoğunluk vermiştim. Agahla akşam üstü görüşebiliyorduk.

 Annemle konuştuğumda afranın hasta olduğunu öğrendim.

 Agahı aradım. Biraz sohbetin ardından.

"Afra rahatsızlanmış. Cuma günü giderken beni de alırmısın nasıl olduğunu göreyim dedim.

"Tabiki hebunamın sen iste yeter ki. Öğle vakti çıkarız. Ben seni alırım. "

"Tamam sevgilim" diyip kapatmıştık.

Cuma günü agah gelip beni almış uçağa binmiştik bile. Hazarla baranda bizimleydi.

İstanbula inince Agah beni abimlere bırakmıştı.

 Eve girdiğimde yaren telaş içindeydi. Afranın ateşi çıkmıştı. Şöfore haber verip hastaneye geçmiştik.

 Doktor kontrolleri yapıyordu. Grip olmuştu doktor serum takmıştı.

Bende kafeterya geçip kahve alacaktım. Agahı arayıp haber verdim. Dikkatli olun diyip kapattı.

Kahveleri alıp asansöre bindiğimde arkamdaki adam bezle burnumu kapattı.

 Bir kaç dakika çırpınsamda gözlerim kapanmıştı.

Başımın ağrısıyla gözlerimi açtım. Karanlık bir odadaydım. Tek kişilik yatak. Küçük bir masa ufak bir pencere vardı. Hava kararmıştı. Kapıyı açmaya çalıştım ama kilitliydi.

 Kapıya vurup "yardım edin diye bağırdım. Ama açılmadı. Bağırmaktan sesim kısılmıştı.

Bir süre bekledikten sonra kapı açıldı. İçeri takım elbiseli iki adam girdi.

"Senle bir derdimiz yok sakin ol. Sadece abinle nişanlının ihaleden çekilmesini istiyoruz. Uslu durusan söz sana birşey olmayacak. "Dedi. Kafamı iki yana salladım.

 "Siz kiminle uğraştığınızı bilmiyorsunuz. Agah Bunun hesabını çok kötü soracak size. Ayrıca senin lafına niye güveneyim. Adam olsaydın da ihaleyi bileğinle kazansaydın. Böyle kadın kaçırarak yapılmıyor o işler "dedim.

 "Senin dilin fazla uzun uslu dur sorun çıkmasın "dedi diğeri.

Ellerinde tepsi olan başka bir adam girdi içeri. Sonra hepsi çıktı. Daha da açılmadı kapı. Kapıyı vurdum.

 "Tuvalete gitmem lazım. "dedim.

 Biraz sonra kapı açıldı. Koridor loştu. Sol tarafta ki kapıyı gösterdi. Takım elbiseli adam.

İçeri girdiğimde çok küçük bir cam vardı. Klozet lavabo o kadar elimi yüzümü yıkadım.

Başım hala sersem gibiydi. Dışarı çıktım.

 Koridorun sonuna baktığımda merdiven vardı. Sanırım bir evin bodrum katındaydık.

 Odaya geri döndüm. En iyisi uyuyup şu baş ağrısından kurtulmaktı.

————-

Agahtan.

Yarenin burağı aramasıyla asinin ortadan kaybolmasını öğrenmiştik. Doğru hastaneye koştuk.

Hastane kayıtlarında iki maskeli adam bodrum katından çıkarıyordu asiyi.

Baygındı.

O an gözüm dönmüştü.

Başına kötü birşey gelme düşüncesi bile nefesimi kesiyordu. Korumalarında haberi yoktu.

Bindikleri araç ormanlık bir alanda bulundu. Gerisi de yoktu.

KARADENİZLİ HANIMAĞAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin