KARADENİZLİ HANIMAĞA

HAYAL MİYDİ?

Size hikayemi kısaca anlatmaya başlayacağım. 2 yıldır mardinde öğretmenlik yapıyorum. çocukluk hayalim olan mesleğimi iş olarak değilde öğrencilerimin hayatlarına dokunarak geçirmeyi istiyorum. İçinde olduğumuz zaman ve mekanlar malesef ki kız çocukları için pekte güvenli değil. en azından okumalarını sağlayarak ayakları üstünde durmalarını sağlamak. onlar için bu adaletsizliğe bir nebzede olsa karşı koymalarını sağlar diye umut ediyorum.

bugün sevgili abim ve biricik arkadaşım Yaren beni ziyarete geliyor. Daha doğrusu yaz tatiline girdiğimiz için beni İstanbula götürmeyi istiyorlar. Kazık kadar kızım niye almaya geldiklerini anlamasamda ki uçakla dönecektim bende. gezmeye bahane olarak geliyorlar diye düşünüyorum.

böylece havalimanının yolunu tuttum. yarım saat sonra bütün heymetiyle Burak Korkmaz ve ailesi karışımdaydı.Halleri ne kadar da komik. Afra yani yiğenim uykulu gözlerle etrafına bakarken abimde valizleri çekiştiriyor. bu kadar kısa süre için üç valiz biraz aşırı olsa da Yareni tanıdığım için normal geliyor.

' Hoşgelniz abiciiiim'

'pek hoşgelmedik. bu ne sıcak arkadaş' diye abim beni cevapladı.

Yarende 'hoşbulduk sevgili görümcem. al bakalım yiğenin seni özlemiş.' diye AFRA'yı resmen üstüme attı.

'haya ben uçakta uyudum biliyormusun ?'

'tahmin edebiliyorum fıstığım. seni çok özledim' diye kucakladım fıstığımı.

yarene dönerek ' sevgili arkadaşına görümce niye diyorsun ? bugüne kadar ne görümceliğimi gördün? ben olsam abimle zor tanışırdınız.' diye trip atarak arabay doğru ilerledim. yaren benim üniversiteden arkadaşım. mezuniyet töreninde abim görünce olaylar gelişti. onların sayesinde 3 yaşında cimcime bir  yiğenim var.

'Abinden az çekmiyorum birde sen başlama. yol yorgunuyum biraz idare et. hem afrada uçakta durmadı. az nazımı çeksen ölürmüsün?'

' iyi be birşey demedik. sende görümce deme anlaşalım'. diye karşılık verdim.kafasını sallayarak onayladı.

Abimin bavulları yerleştirmesiyle araca bindik. Aç oldukları için çarşıda inip güzel bir ziyafet çektik. Afrayı kucağıma alıp çarşıda biraz turladık. Akşama bir nişana katılmam gerektiği için gelmişken altınımıda almış oldum oda aradan çıktı.

sonunda eve varabildik. ev arkadaşım bahar anestezi uzmanı bugün akşam anca gelir. onunlada üniversiteden arkadaşız. aynı yerde görev yapmak bizim için paha biçilemez.

'Akşam sizde gelsenize. hem aşiret nişanı görmedik demezsiniz.' diye söze girdim.

'kimin nişanı' diye sordu abim.

'bir öğrencimin abisi evleniyor. davet ettiler kıramadım. hem baharda gelecek birlikte gideriz.'

'yok yok kalsın benim kafam çekmiyor.' gıcık abim

'yaren sen 'diye sordum.

'yok kuzum afra durmaz. benimde kafam çok kaldırcak gibi değil zaten.'diye yanıtladı

' hem sen böyle her öğrencinin nişanına gidiyormusun?' diye sordu kıskanç abim.

'bu farklı. bu velim kızını destekliyor okusun diye. hazır fırsat bulmuşken bir kaç öğrencimin veliside gelecek onlarla da konuşmuş olurum. çocuklar seneye lise sona geçecek caymasınlar. yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik.'

'seni görünce hepsinin kaçtığını düşünüyorum' diye söylendi abim

'onlarda kızlarını okutsun. canlarını istemiyorum ya' diye çemkirdim.