14

190 18 4
                                    

နောက်တနေ့ မနက်အိပ်ယာနိုးတော့ ခါးအောက်ပိုင်းက တဆစ်ဆစ်နဲ့  နာကျင်လှသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း အချစ်ကြောင့်ရခဲ့တဲ့ ဒီနာကျင်မှုကို သူနှစ်သက်မြတ်နိုး၏။ ဘေးဘီကို ကြည့်မိတော့ သူ့ကို အနွေးဓာတ်ပေးမည့် ရင်ခွင် ကျယ်ကျယ်က ရှိမနေ။ အကြောင်းမဲ့သက်သက် စိတ်တွေက အလိုလိုဝမ်းနည်းမိလာသည်

"ဟင် အသေးလေး နိုးလာပြီလား  ကိုယ်အသေးလေးနိုးလာရင် စားဖို့ နွားနို့လေးနဲ့ ပေါင်မုန့်ကြော်လေး လုပ်လာခဲ့တယ် ပြီးရင် ဆေးသောက်ရမယ်နော် ။ နာနေမှာဆိုးလို့ ။ခုထ မျက်နှာသွားသစ်လိုက်အုံး"

Kim က တကယ်ကောင်းတဲ့ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ဘဲ ။ဒါကို ဘာလို့ စိတ်အားငယ်နေရတာလဲ ။Kimက သူ့ကို သိပ်ချစ်တဲ့ဟာကို

"အင်း နာတော့ နာသေးတယ် ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် အဆင်ပြေပါတယ်"လို့ပြောပြီး

  ကုတင်ပေါ်ကနေ  ခြေထောက်လေးချကာ  ရေချိုးခန်းဆီ ခြေအလှမ်း

"အ! "  နာကျင်လွန်းလို့ အသံထွက်မိသည့်အထိ။ သူအသံကြားတာနဲ့ အနားကို ချက်ချင်းဆိုသလို ရောက်လာတဲ့ Kim

"မဖစ်ပါဘူး လာ ကိုယ်ချီမယ် သေချာဖက်ထား ။ ဝက်‌ကလေးတောင် ဖစ်နေပြီဘဲ ခန္တာကိုယ်က တော်တော်လေး လေးလာတယ်"

"လေးနေလို့လား  ဒါဆို ကျွန်တော်ဘာသာ လမ်းလျှောက်ပါ့မယ် Kim ပင်ပန်းနေလိမ့်မယ်"

" ကိုယ်ဒီလောက်တော့  အားရှိတယ်ဆိုတာ အသေးလေးသိတယ်မလား ညက‌ဆို ခနခန"

"Kim ! ဘာတွေ ပြော‌ေနတာလဲ မျက်နှာသစ်ပေးတော့"

မျက်နှာပေါ်ကို ညင်သာစွာ ကျရောက်လာသော လက်တစုံ ။ တကယ်ကို ညင်ညင်သာသာလေး ထိတွေ့ကာ သူ့ကို မျက်နှာသစ်ပေးနေတဲ့ Kim ဟာ သူ့ကို ဘယ်လောက်အထိ ချစ်မြတ်နိုးလဲ ဆိုတာ သိသာပါသည်။

" ကဲ ဒါလေး စားပြီးရင် ဆေးသောက်လိုက်အုံးနော်"

"Kim အလုပ်မသွားဘူးလား"

"သွားမှာ အသေးလေးကို ကျောင်းတခါတည်းလိုက်ပို့ပေးမလို့"

" အော် အဲ့ဆို ခနစောင့်နော် ဒါလေးစားပြီးရင် အဝတ်အစား မြန်မြန်လဲလိုက်မယ်"

Love Is GoneWhere stories live. Discover now