ម៉ោង ៨ យប់!
នៅក្នុងបន្ទប់ដ៏ធំទូលាយមានការរៀបចំតុបតែងយ៉ាងល្អប្រណិតនោះមានមនុស្សពីរនាក់កំពុងតែបង្កើតចំណងស្នេហ៍នៅក្នុងបន្ទប់ទឹកមើលទៅបែបរោលរាលនិងគួរឲព្រឺសម្បុរបន្តិចដែរក៏ព្រោះតែសម្រែកនៃសំឡេងថ្ងួចថ្ងូររបស់ពួកគេទាំងពីរ។
« អ្ហាសអ្ហាស..ហ្ហឹក...អ្ហាស »
« អ្ហឹស..អ្ហាសអ្ហាស...ស្រួលណាស់ប៊េប៊ី អ្ហើស... »
« ថ្ងូរឲឮៗបងបងចូលចិត្តសំឡេងអូនបញ្ចេញសំឡេងរបស់អូនមក ថេយ៍ អ្ហាស... »ជុងហ្គុក ព្យាយាមសម្រុកបុកទម្លុះចូលកាន់តែខ្លាំងទៅក្នុងរន្ធស្នេហ៍ដែលពោពេញទៅដោយភាពអឹបណែនរឹតកូនប្រុសគេយ៉ាងផ្អឹបជាប់មិនរបេះចេញពីគ្នា។
« អ្ហាសអ្ហាស...ជុង- »ថេហ្យុង ងើយមុខឡើងទាំងស្រើបស្រាលដ្បិតថាការបុកសម្រុកមកខ្លាំងៗពេកធ្វើឲគេរលាក់ប៉ើងទឹកនៅក្នុងអាងយ៉ាងត្រគោះបក់បោកដៃក៏ប្រឹងព្យាយាមស្ទុះស្ទារខ្ញាំកនាយរហូតដាច់រលាត់ស្បែក។
« អ្ហាស...ថេយ៍? »
« លឿន-អ្ហា លឿនជាងនេះ... »
« ហ៊ឹស..បានត្រៀមទទួលយកទៅប៊េប៊ី »នាយសើចចុងមាត់សឹមឱនមុខមកក្រេបបបូរមាត់ស្លេកស្លាំងរបស់អ្នកខាងក្រោមទ្រូងមុននឹងចាប់ចង្កេះអង្រ្កងរបស់គេឲងើបឡើងអង្គុយពីលើភ្លៅខ្លួនដែលធ្វើឲភាពរឹងមាំរបស់គេលូនចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់ ថេហ្យុង កាន់តែជ្រៅវាសឹងតែដល់ពោះវៀននៃផ្នែកខាងក្នុងរបស់គេទៅហើយវាជ្រៅខ្លាំងណាស់ខ្លាំងរហូតដល់គេត្រូវបើកមាត់ចំហរដោយសារតែអួលនឹងទំហំរបស់វា។
« អ្ហា..ជុងហ្គុក វាជ្រៅពេកហើយ..ឈឺ »ថេហ្យុង ខ្ទប់មុខនឹងស្មានាយលើកដៃទះស្មាគេផាច់ៗដោយសារតែវាឈឺពិតមែនបន្ទាប់ពីសម្រេចកាមអស់ជាច្រើនទឹកមកគេហត់និងអស់កម្លាំងបាត់ទៅហើយតែនរណាឲគេសុំឲនាយបន្ថែមកម្លាំង? វាមិនមែនជាគេទេដែលផ្គើននាយដូច្នេះកុំមករអ៊ូថាឈឺ។
« ឈឺដល់ថ្នាក់ស្លាប់ទេ? »នាយញោះគេបន្តិចដៃមាំក៏លូកចាប់ចង្កេះតូចឲលើកដាក់ពីលើភាពរឹងមាំគេឲផ្អឹបជាប់គ្នារឹតតែខ្លាំង។ ខ្លួនប្រាណរបស់ ថេហ្យុង ចាប់ផ្តើមរលាក់សារជាថ្មីនៅពេលនាយឱបចង្កេះគេលើកដាក់ដកចេញដាក់ចូលឥតឈប់ឈររហូតគេសឹងតែមិនអាចទទួលយកវត្ថុនោះបានដោយសារតែវាចេះតែរីកមាឌធំទៅៗធ្វើឲគេពិបាកនឹងដកដង្ហើមទើបត្រូវស្រែកសុំក្តីមេត្តាពីនាយ។
« ជុងហ្គុក ឈឺ អ្ហា៎... »
« អ្ហើសអ្ហឹស...ថេយ៍.. ថេហ្យុង អ្ហាស.! »
« អ្ហាអ្ហា៎...ឈប់សិន- អ្ហើស... »ថេហ្យុង ត្រូវកន្រ្តាក់ខ្លួនពេលដល់គោលដៅម្តងទៀតរីឯទឹកសៗដែលហូរចេញមកនោះក៏ធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអាងគ្មានសល់ឡើងទឹកប្រែពណ៍អស់ទៅហើយ។ ជុងហ្គុក បញ្ឈប់ចង្កេះមួយសន្ទុះទើបបង្ហើបចង្កេះដកកូនប្រុសចេញដោយមិនភ្លេចឈ្ងោកមុខសម្លឹងមើលអ្នកម្ខាងដែលបែកញើសសស្រាក់នៅនៅលើភ្លៅខ្លួននោះឈ្លាតឈ្លោកមុខថើបសៀតផ្កាគេខ្សឺតៗបន្ថែម។
« ហត់ណាស់ឈប់ទៅ ជុងហ្គុក..! »
« តែបងនៅមិនទាន់ហត់? បានឲអូនឈប់សម្រាកដកដង្ហើមបែបនេះប្រសើរពេកណាស់ទៅហើយ »
« មនុស្សល្មោភ »
« បន្តទៀត! »
« អ្ហេស៎អត់ទេ អ្ហាយ...ចេញទៅ..! »ព្រូស - មួយជើងរន្ទះរបស់គូសង្សារធាក់ទម្លាក់ពីក្នុងអាងនៅពេលនាយបម្រុងនឹងងើបឈរពរខ្លួនឡើង។
« អូយ...ថេយ៍បងឈឺណាលេងអីឆ្កួតបែបនេះ »នាយស្រែកអស់សំឡេងធ្លាក់ពីក្នុងអាងទឹកមិនមែនកម្រាស់ទាបឯណាចុកឆ្អល់សឹងតែទល់ផ្អកទៅហើយ។
« អូន-អូនសុំទោស ជុងហ្គុក គឺ- »
« បើអូនមិនចង់ឆ្លើយតែមួយម៉ាត់ប្រាប់បងតាមសម្រួលមកស្រួលបងចេញទៅរកស្រីដោះទាល់ »នាយក្រោកឈរទឹកមុខស្អុយប៉ែខឹងពិតមែនខឹងសឹងតែប្រើអំពើហិង្សាទៅលើអ្នកម្ខាងទៅហើយតែដោយមិនចង់ឲក្តៅទាន់នាយក៏កញ្ឆក់ទាញកន្សែងយកមករុំល្វែលខាងក្រោមដើរចេញទៅខាងក្រៅចេញពីបន្ទប់ទឹក។
« បងទៅរកស្រីខាងក្រៅ »
« បងខ្ញុំសុំទោសខ្ញុំស្រលាញ់បងណាកុំទៅរកក្រៅអី... »
« ចង់ឲបងដាច់ខ្យល់ស្លាប់មែនទេ? មើលទៅថាកូនរបស់បងនៅមិនទាន់បាត់ខឹង »ថេហ្យុង សម្លឹងចុះក្រោមក៏លេបទឹកមាត់ក្អឹកវានៅខឹងពិតមែនខឹងឡើងទល់កន្សែងទៅហើយព្រះអើយតើវាបញ្ចេញពិសមិនទាន់អស់មែនទេ? គេសឹងតែនិយាយថាខ្លាចរអានាយទៅហើយនៅពេលនេះ។
« អឺគឺ- »
« និយាយមកបើព្រមបងបន្តបើអត់បងទៅរកអ្នកផ្សេង! »នាយសម្លឹងមុខគេស្មើខឹងចង់តែដាក់ទោសរហូតក្រោកពុំរួចមួយខែតែក៏ខំធ្វើចិត្តខ្លាំងកុំឲចាញ់ចិត្តមុននេះធាក់ទម្លាក់គេពីក្នុងអាងមកលើឥដ្ឋការ៉ូចាំមើលថាគេនឹងសងសឹកយ៉ាងម៉េច។
« កុំទៅអីអូនព្រមហើយ... »ថេហ្យុង រលីងរលោងទឹកភ្នែកអន់ចិត្តចង់តែយំឲស្លាប់ខ្លួនពេលឮសម្តីនាយនិយាយថាចង់ចេញរកស្រីក្រៅតើគេអន់ពេក? ក្បាច់មិនទាក់ទាញនាយឬបានជានិយាយពេញៗមាត់ថានឹងរកអ្នកផ្សេងមកជំនួសគេបែបនេះ?
« បើអ៊ីចឹង? »
« សូមថ្នមអូនផង »រាងតូចអណ្តឺតអណ្តកលើកដៃស្រឡូនឱបកញ្ចឹងកនាយស្អិតពេលគេលើកបីខ្លួនឡើងដាក់លើគ្រែគេងតម្រេទឲគេដេកផ្ទាល់នឹងពូកសឹមឱនថើបទឹកភ្នែកនោះចេញ។
« បងនឹងព្យាយាម »
« បងអូនឈឺ- »ថេហ្យុង ចាប់ដើមដៃនាយធ្វើភ្នែកម៉ក់ៗដែលនាយស្រាប់តែទាញកន្សែងចុះបោះទម្លាក់ទៅក្រោមគ្រែគេអាចមើលឃើញពីភាពត្រេកត្រអាលរបស់នៅពេលនេះ។
« បងនិយាយហើយថាបងនឹងថ្នមអូនឬអូនមិនជឿបងទេ? អ្ហឹម... »មិនឲខាតពេលយូរនាយឱនមកសង្រ្គប់បបូរមាត់ស្លេកនោះក្រេបបឺតជញ្ជក់ខ្លាំងៗខាំផងបឺតផងព្យាយាមដួសដងយកភាពផ្អែមល្ហែមចេញពីក្រអូមមាត់ផ្អែមរបស់ ថេហ្យុង ឲណាណីម្តងតាមចិត្តកំពុងខឹង។
« អ្ហាអ្ហឺម... »សំឡេងលេចឡើង ថេហ្យុង ត្រូវងើយមុខទាំងឈឺក្រហាយមាត់ដែលនាយខាំរហូតដល់ថ្នាក់ឈាមបែកបបូរមាត់នាយហាក់មិនបានថ្នមគេដូចទៅនឹងអ្វីដែលនាយកំពុងតែនិយាយឡើយវាលឿនពេកហើយគេ..គេសឹងតែដកដង្ហើមមិនទាន់នៅពេលមាត់រប៉ិលរប៉ូចរបស់នាយឱនមកខាំក្បាលពោះរាបស្មើដែលមានសាច់តិចៗរបស់គេដោយប្រើអណ្តាតលិតវាជារឿយៗរហូតថ្នាក់ ថេហ្យុង ត្រូវខ្ញាំដៃនឹងកម្រាលយ៉ាងរវើរវាយ។
« អ្ហាស...ជុងហ្គុក បានហើយឈប់ទៅវា...វាអ្ហាក-? »ថេហ្យុង ស្លឺភ្នែកមួយរំពេចនាយស្រាប់តែដោលចង្កេះបុកទម្លុះគូទគេមួយទំហឹងរហូតអឹបជាប់ផ្នែកខាងក្នុងក្រៅអួលណែនមុននឹងកម្រើកចង្កេះតិចៗវាចូលជ្រៅណាស់ដោយសារតែរំអិលដែលមាននៅខាងក្នុងជាជំនួយស្រាប់វាមិនពិបាកក្នុងការលូនចូលនោះឡើយ។
« អ្ហើស...ឃើញទេថាវាចូលបានជ្រៅល្អណាស់ »
« ឈឺហ៊ឹម...អាមនុស្សចង្រៃយ៍ អ្ហា៎... »
« ជេរបងផងមែនទេ? »
« ឈឺអ្ហឺអ្ហា...ឈប់សិន! »ទឹកភ្នែកនៃសំណើមសើមសឹងតែជោគថ្ពាល់របស់ ថេហ្យុង ហូរចុះមកឥតឈប់រហ័សលើកជើងគងចង្កេះបាវខ្សាច់ជាប់ទាំងគូព្រោះតែឈឺពេកបើទោះជាវាចូលជ្រៅហើយក៏ដោយប៉ុន្តែទំហំរបស់វាគេនៅមិនអាចស៊ាំក្នុងការទទួលយកវាទាំងស្រុងនោះឡើយបើនាយនៅតែកម្រើកចង្កេះដូច្នេះគេមុខជាត្រូវដាច់ខ្យល់ស្លាប់មិនខាន។
« ស្ងាត់មាត់ហើយសម្របតាមបង »នាយឱនមកមកថើបថែថើរពីលើវង្វង់មុខស្អាតគេថ្នមៗរួចក៏ចាប់ផ្តើមចង្កេះពីយឺតទៅលឿនឥតអាក់រលាក់អុក ផ្លាប់ៗ.. មិនឈប់រហូតបង្កើតបានជាកម្លាំងនិងសំឡេងកាន់តែឮឡើងមកព្រមគ្នា។
« អ្ហាសអ្ហាស៎... »មិនឲអន់ថយឡើយនាយកំលោះច្រត់ដៃនឹងពូកឃាំងខ្លួនតូចច្រឡឹងងើយមុខព្រូសខ្យល់ដង្ហើមក្តៅគគុកចេញមកខាងក្រៅខាំបបូរមាត់ដោលចង្កេះអុករលាក់លាន់ឲរងំនៅក្នុងបន្ទប់។
« អ្ហាអ្ហា...អូនជិតដល់ហើយ..ជុងហ្គុក? »
« ទៅលើសាឡុងវិញទៅធ្វើលើពូកមិនស្រួលសោះ »នាយក្រសោបឱបចង្កេះគេឡើងមកឲឱបកខ្លួនមុននឹងលើកគេពរដើរចុះទៅសាឡុងទាំងចង្កេះអុករលាក់មិនឲរបូតពីច្រកតូចចង្អៀតនោះបន្តិចឡើយ។
« អ្ហឹមអ្ហឺម... »ថេហ្យុង ខ្ញាំខ្នងនាយឥតឈប់បង្កឲមានស្នាមកោសពេញខ្នងសរលោង។ ជុងហ្គុក ដាក់ឲ ថេហ្យុង គេងលើសាឡុងដោយមាននាយតាមទ្រោបពីលើវិនាទីបន្ទាប់ដៃធំវែងក៏ញែកជើងស្រឡូនឲបើករាងធំងាយស្រួលនឹងការលូនចូលឲកាន់តែជ្រៅសាជាថ្មីសឹមចាប់បុកអុករលាក់ឮផ្លាប់ៗ*
« អ្ហាអ្ហឹស...អ្ហឹម... »ជុងហ្គុក ឱនមកលិតពីលើចុងទ្រូងដែលមានសាច់ពើកៗក្រហមព្រើងៗបឺតក្រេបជញ្ចក់ខាំទាញយ៉ាងចាស់ដៃក្នាញ់ចង់ឲខាំឲដាច់រហូតបង្កឲអ្នកម្ខាងស្រាវឈឺសឹងដាច់ខ្យល់។
« ឈឺណាម៉េចក៏ខាំទ្រូងខ្ញុំអាមនុស្សឆ្កួត ហ៊ឹកហ៊ឹក... »
« មកពីចង់ខាំនោះអីមើលចុះប្រុសឯណាមានសាច់ទ្រូងពើកៗដូចអូនថាទៅមើល? »
« តែយ៉ាងណាក៏កុំខាំ! »រាងតូចសម្លក់យ៉ាងផ្គើនខឹងចង់ឲខាំនាយស៊ីទាំងរស់ចូលចិត្តណាស់អាខាងប្រើអំពើហិង្សាមកលើរាងកាយគេនឹងគេជាមនុស្សមានសាច់មានឈាមក៏ចេះឈឺស្រកៀមិនមែនជារូបចម្លាក់ដែលគ្មានសាច់គ្មានឈាមឈរនៅមួយកន្លែងស្ងៀមៗឯណា?
« ខឹងខាំបងវិញទៅនេះ? »នាយសើចកក្អឹកញោះអ្នកជាសង្សារដោយការហុចដោះនាយឲឱនចុះមកជិតមុខអ្នកម្ខាងយ៉ាងច្រឡើមមិនបានធ្វើឲខឹងឡើយក៏ព្រោះតែឃើញទឹកមុខអ្នកខ្លះគេមិនសុខចិត្តទើបបានជាចង់ប៉ះប៉ូវសងវិញ។
ថេហ្យុង មិនមាត់មិនកងាកមុខចេញដោយសារតែខឹងតែមិនដឹងថាគួរធ្វើយ៉ាងម៉េចដើម្បីឲបានសងជំនឿចិត្តត្រឡប់មកវិញគឺមានតែស្ងៀមស្ងាត់ទុកឲគេធ្វើឲខឹងម្តងហើយម្តងទៀតឥតឈប់សម្រាក។ ចំណែក ជុងហ្គុក ឃើញថាទឹកមុខមិនសមប្រកបរបស់សង្សារយ៉ាងដូច្នេះនាយក៏ឱនមុខចុះមកថើបថ្ពាល់គេខ្សឺតៗនិងបង្អូសចុះមកខាំកញ្ចឹងកឲឡើងស្នាមជាំលើដានចាស់បីបួនកន្លែងទៀតដើម្បីយកចិត្តតែនរណាទៅដឹងថាអ្នកម្ខាងមិនសុខចិត្តក៏លើកដៃជូតចេញនោះ?
« កុំជូត! »
« ថ្ពាល់ខ្ញុំកុំប៉ះ »
សឺត ៚
« ថាកុំប៉ះ!! »
សឺត ៚
« នែ៎និយាយអត់ចេះស្តាប់គ្នាចឹង? »ថេហ្យុង ស្រែកខឹងទាំងក្រហមមុខដាក់ ជុងហ្គុក ឃើញហើយក៏មិនមាត់ឱនមុខចុះមកថើបថ្ពាល់គេម្តងទៀតយ៉ាងហីៗធ្វើមិនដឹងដែលជាហេតុធ្វើឲរាងតូចខាំមាត់ញេញធ្មេញសង្រ្គឺតសឹងតែខាំអណ្តាតឲស្លាប់នឹងកន្លែង ខឹងណាស់ខឹងរហូតមិនដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចបើខ្លួនគ្មានសូម្បីកម្លាំងតតាំងគេផងនោះ?
« ចង់ឲបងរំលោភទៀតមែនបានជាងរង៉ក់បែបនេះ? »អស់អារម្មណ៍អស់ចង់នឹងតណ្ហានាយក៏ឈប់ធ្វើត្រឹមប៉ុណ្ណឹងសិនព្រោះតែមនុស្សចរិកក្មេងខ្លះខឹងគេមែនទែនដូច្នេះមានតែលួងសិនទើបបាន។
ព្រឹកម៉ោង ៤ ទាបភ្លឺ ៚
ព្រហាមថ្ងៃមិនទាន់រះមេឃនៅបាក់ងងឹតស្លប់នៅឡើយប៉ុន្តែខ្យល់បក់ល្វើយៗតាមមែកឈើហោះចូលតាមចន្លោះបង្អួចដែលបិទមិនជិតមកយ៉ាងត្រជាក់ល្ហឹមដ្បិតថាខែរងារឈានចូលមកដល់ហើយធ្វើឲកំលោះសង្ហាដែលបិទភ្នែកគេងមិនលក់នោះនៅមិនសុខរហ័សរកអ្វីមកកម្តៅសាច់ភ្លាមៗ។
« អ្ហើស...វានៅតែតឹងណែនដដែល ហ្ហា៎... »ជុងហ្គុក សង្រ្គឺតជើងធ្មេញប្រឹងបិទភ្នែកខាំបបូរមាត់យ៉ាងក្តៅគគុកវេលានេះមេឃត្រជាក់កាន់តែខ្លាំងធ្វើឲនាយមិនអាចទ្រាំទ្រនឹងធាតុអាកាសនាព្រឹកព្រលឹមនេះបានឡើយទើបចង្កេះរហ័សរហួនរូសរាន់បុកចង្កេះបោកផ្ទុបទៅក្នុងខ្លួនអ្នកជាគូស្នេហ៍ដែលបិទភ្នែកគេងមិនដឹងខ្យល់អ្វីនោះកាន់តែខ្លាំងធ្វើឲគ្រែចាប់ផ្តើមរង្គើម្តងបន្តិចៗរហូតលាន់ឮសំឡេងយ៉ាងគ្រលួច។
« អ្ហើស...ថេយ៍ »នាយប្រឹងដោលចង្កេះអុករលាក់តែម្នាក់ឯងយ៉ាងងងុយនាយបើកភ្នែកមិនចង់រួចនោះឡើយតែក៏ព្យាយាមអុកចង្កេះតិចៗនៅពេលយល់ថាបានបញ្ចេញកម្លាំងរួចមកនាយមានអារម្មណ៍ថាទទួលបានថាមពលមកជារឿយៗក៏ព្រោះតែរាងកាយរបស់ ថេហ្យុង គឺក្តៅធ្វើឲនាយស្រួលខ្លួនខ្លាំងណាស់។
« អ្ហឹមអ្ហា...ស្អី? អ្ហា...ជុងហ្គុក ធ្វើអីនឹង? »ថេហ្យុង បើកភ្នែកធំៗទាំងរលាក់ខ្លួនគេចាំបានថាគេគេងយ៉ាងស្កប់ស្កល់នៅយប់មិញនេះនាយបានលួងគេពេញមួយយប់តែហេតុអ្វីក៏ពេលព្រឹកនាយនៅតែធ្វើវាទៀតព្រះអើយចង់តែស្លាប់ឲបាត់ទេ នាយមិនចេះឆ្អែតឆ្អន់ទេមែនទេកាលពីយប់គេមិនចាំផងនាយធ្វើវាប៉ុន្មានទឹកតែវាបែរជាធ្វើឲគេយល់ថាឈឺសាច់គ្រប់កន្លែងនៅពេលនេះ។
« បងកំពុងតែកម្តៅសាច់ឬអូនមិនចង់ទេ? »
« តែ-តែ អ្ហាស...វាទើបតែទាបភ្លឺប៉ុននោះ ជុងហ្គុក អ្ហា..បងធ្វើមិនចេះហត់ទេមែនទេ? »
« មិនហត់ឲតែបានធ្វើជាមួយអូនទោះឲបងដោលដល់ជាតិក្រោយក៏បងមិនរអ៊ូថាហត់ដែរ »
« អាឆ្កួត! អ្ហាអ្ហាស៎...អាមនុស្សល្មោភកាមអ្ហា...ឈប់- »
« ជេរបងទៀតតិចថាក្រោកមិនរួចមួយខែ? »
« ហ៊ឹកហ៊ឹក...ជុងហ្គុក ឈឺបានហើយប៉ុណ្ណឹងបានហើយ អ្ហា... »
« រអ៊ូធ្វើអីនាំតែហត់? បើបងអស់ចង់ពេលណាបងនឹងឈប់ហើយ »
« អ្ហឹសអ្ហា៎...មនុស្សអាក្រក់ »
« ឥឡូវអូនគេងទៅបងសុំតែមួយទឹកនឹងទេ »ថេហ្យុង ឮហើយក៏បិទភ្នែកបិទច្រមុះលែងចង់និយាយអ្វីបន្តបើហាមហើយនៅតែមិនស្តាប់ដដែលនាយហាក់ទុកសម្តីខ្លួនដូចជាខ្យល់អីបែបនេះបើទោះអង្វរដល់ព្រឹកស្អែកក៏នាយនៅតែនឹងធ្វើបែបនេះស៊ូដេកទាំងរសាប់រសល់ទៅចុះដេកលក់មិនលក់ក៏ត្រូវតែដេកដែរ។
Thank you for reading
↬ ও ∴ ⌜ vk
Writer: JAEJIN
