⚠️Öncelikle her şey kurgudur⚠️
O beni bir uçuruma çekmişti, hiç tanımadığım biri?
"Kimsin sen" Ellerimi tuttu
"Kalbinin sesi sana kim olduğumu gösterecek"
o uçurumdan beraber düşmeyede razıydım.
O yabancı Ellerimi tuttu ve O benim Yuvam oldu.
"O yuv...
Mesaim bitmek üzereydi son kahvemi yudumlarken bir ses geldi. "Gece hocam Yetişin!" Hızla kalktım "Noluyor?" Nefes Nefese acil kapısına gidiyorduk. "Bir asker ağır yaralanmış onu getiriyorlar" Gözüm saatime kaydı saat 02.46 civarıydı ambulans sesi giderek yaklaşıyordu. Hızla ambulans geldi ve hemen kapıları açtılar. 2 mermi yemişti 1 karnından ve omzundandı Hızla Stetoskop aldım kalp ritmi oldukça yavaştı. "1 saatir yoldayız ilk yardımı yaptık kan grubu 0+" mermiler hayla içindeydi omzundaki o kadar tehlikeli gözükmüyordu ama karındaki mermi baya ciddiydi "amilyathaneyi hazırlayın" "Amilyathane dolu" göz devirdim "acilde yapıcaz o zaman cerrahi malzemeleri getirin!" Hemen dediklerimi yaparlarken nabzına bakmak için elimi bileğine götürdüm. Bir anda eli elimi tuttu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yaşayacaksın bu milleti üzmemek için Yaşayacaksın anlaştık mı?" Gülümsedi ama belliki canı acıyordu elini tuttum. "Şimdi elimi bırakman gerekiyor çünkü bir kahramanı kurtarıcaz" bana baktı "seninde kahramanınmıyım?" Gözleri kapalıydı "sen hepimizin kahramanısın."Gözleri acı ile kapandı ama hayla elimi bırakmamıştı. "Acele edin!" Hemen elime eldivenleri geçirdim ve ışıkla gözlerini kontrol ettim. Canını acıtmadan bu işi yapmam mümkün değildi. Beni net görmesi için biraz yaklaştım "Canın acıyacak ama dayan" Kafası ile onayladı. Ona zarar vermeden mermileri çıkarmıştım o ise kendini hiç kasmamıştı belliki ilk vuruluşu Değildi mermileri çıkardıktan sonra dikiş atıp yarayı kapattım. Elini tuttum "şimdi seni bir odaya alacaklar sen orda dinlen ben yarın gelicem" gamzeleri belli olmuştu.
Ertesi gün Sabah uyandığımda saçlarımı Hızla taradım ve gömleğimin düğmelerini iliklemeye başladım aklım hayla dünkü askerdeydi. Sanki birşey beni ona çekiyordu o herkesten farklıydı sanki saçımı yaparken kahvemden son yudumumu almıştım. Saçlarım bittikten sonra Hızla aşağı inip arabama binip hastaneye doğru gitmeye başladım. Hastaneye geldiğimde Hemen yanıma bir asker geldi "Doktor hanım arkadaşım size teşekkür etmek istiyor" başım ile onayladım ve asker bana eşlik etti. Kapıda 2 asker vardı kapıyı tıklatıp içeri girdim dünkünden daha iyiydi. "Doktor hanım" gülümsedim Gözleri gözlerimi buldu "Dünden kat ve kat daha iyisiniz " gamzeleri belli oldu. "Ne zaman vazifeme geri dönebilirim" yatakta biraz doğrulurken Hemen geri yatırdım "En az 1 hafta sonra" Elleri ellerimi buldu "1 hafta çok" bana baktı "afedersin adını bilmediğim asker bey ama 2 yerinizden vuruldunuz ve çok riskli bölgeler!" Güldü "Asker bey?" Göz devirdim "siz bana Doktor hanım derken iyi?!" Bir anda kahkaha atmaya başladık "Yankı ben" elini uzattı "Gece" elini tuttum ve yavaşça elimi öptü. Domatese döndüğümden emindim bir anda kapı açıldı. "Komutanım Başkanımız sizinle görüşmek istiyor" koltuktan kalktım ve odadan çıktım kapıda asker yoktu kapıya yaslanıp derin bir nefes aldım. Dakikalar saatleri kovalarken Bir anda kapı çaldı normal bir hasta olabileceğinden umursamazca "Gel" dedim Ve içeri giren kişiyle kalbim hızlanmaya başladı. Ayağa kalktım "bir sorunmu var?" İçeri asker girmişti. Arkasından o girdi Yankı yanında bir arkadaşı ona destek oluyordu. "Bu yerinde durmamış kalkmaya çalışmış dikişleride biraz açılmış" yavaşça odamdaki sedyeye uzandı "beni çağırsaydınız niye zahmet ettiniz" içlerinden biri gülümseyecekken Yankı ayağına vurdu. "Sizi rahatsız etmek istemedik" dikişlere baktığımda zarar görmüştü yeniden dikmem gerekiyordu. Malzemeleri alıp işe koyuldum "Yankı böyle yaparsan hem canın acır hem anlaşamayız" başı ile onayladı "bizide hiç dinlemiyor ki!" Başımı askere döndürdüm
