When I Am With Miss Clumsy (Season Three)

213 of 300: Stretched, Broken

Jai's POV

I frown when I saw the gate of our house opened. The lights are on inside. And the door is also half opened.

'Nakauwi na agad si Pikon?'

Madalas akong maunang umuwi kaysa kay Adrian dahil alasais ang out ko sa opisina. Si Adrian naman nagrereport pa sa station nila ng ganoong oras. Wala ring may ibang susi ng bahay kung hindi siya lang at ako.

I end my reverie as the moment I step inside. Tinanggal ko ang sapatos at nilingon ang buong bahay. Wala akong nakitang anino.

"Pikon? Nandito ka na? Ang aga mo ata?" I still asked while putting my stuffs on the sofa. But the loud noise in the kitchen startled me, "Adrian!? Adrian?"

Nataranta akong tumakbo sa kusina at napatigil ako ng salubungin ako ng sumusuray na si Adrian. He still wearing his uniform. Nakatanggal ang mga botones sa itaas na bahagi ng uniporme niya at magulo ang buhok niya. His cheeks are red and as well as his eyes are bloodshots, bleary. Napatitig siya sa akin pero bigla ring pumikit at ngumiti. Ang ngiti niyang nauwi sa peke'ng pagtawa, "Hahahah! The cheater is back!" he shouted in a dizzy way.

Agad kong hinablot ang beer na nasa kanang kamay niya. Tinulak ko siya palayo at dumeretso ako sa kusina inayos ko ang mga nagkalat na plato doon. Naghahanap siguro siya ng makakain at hindi kinakaya ang bigat ng katawan kaya nagulo niya ang mga gamit na umingay kanina, "Who told you to drink? May duty ka pa ng ganitong oras 'di ba?"

Napalingon ako sa kaniya ng sumandal siya sa pinto at malakas na umingay ang pinto dahil sa impact niya. His head is down. He is quite... then he cried.

"Adrian? Hoy! Adrian, anong problema? Natanggal ka ba sa trabaho? May nakaaway ka ba?" Dali-dali ko siyang nilapitan at sinapo ko ang magkabilang pisnge niya, "Pikon, are you okay?"

"Ilang beses mo ba akong sasaktan, Jai?" He said while he is crying. His eyes locked on mine. Napanganga ako ng bigla niya akong itulak. Pinilit niyang maglakad papunta sa sala.

I follow him, keeping my guard on.

"What are you saying?" I asked with fear.

Dumeretso siya sa sofa at umupo roon. Bumuntong hininga siya at pinunasan ang mga luha niya. Nakayuko at nag-iiwas ng tingin.

Inis akong umupo sa harap na sofa, "Anong problema?" I confronted him.

"I saw you..." Umiiyak niyang simula. Nagpatuloy ang mga luha niya sa pagtulo at tinuro niya pa ako kahit hindi siya nakatingin sa akin, "I saw you! I saw you with other guy!" Humahagulgol niyang sigaw na ikinakunot ng noo ko. "Bakit sa harap ko pa, Jai!? I am roaming on that area alone with the police motorcycle and I saw you going out from someone's car! I am about to call you but a guy came out from the driver's side and talk to you! Damn it! You two look so happy!" Nakangiti niya pang sabi habang umiiyak. "Bullshit!" Nanggigil niyang sinuntok ang sofa.

"Adrian..." I walk towards him and kneel infront of him, "Hey. Listen to me, okay? Officemate ko iyon. Nagboluntaryo na ihatid kami. Hindi lang ako ang hinatid niya, Pikon. May mga kasama pa kami na nasa loob ng kotse. Okay?" Kalmado kong paliwanag pero mas sumama lang ang tingin niya sa akin.

"Kasama? You think I am blind? You are feeding me with your lies! All this time, Jai I always understand you! I keep on being understanding to you, your mood swings, your attitudes, your reasons, insights, opinions! All of you! I always understands you, Jai! Sige! Sige na! Kahit hindi mo ibalik sa akin ang pag-intindi na ginawa ko sa iyo! Pero Jai naman! Kung pagod ka na sa akin, huwag namang saksakan sa likod ang gawin mo Jai kasi--."