Friendship..// Hyunlix

Back-backstabber

Bir kenara çökmüş ağlıyordum

"Felix"

İsmimi duymamla başımı yukarı kaldırdığımda Ji-hoon telefonunun flaşını açmıştı. Tabi ya! Bu benim aklıma niye gelmemişti!?

Yere benim gibi çöktü ve gözyaşlarımı sildi.

"Ağlama. Bak, biraz da olsa ışık var. Yakında bizi kurtarırlar, merak etme.

Artık ağlamıyordum. Burnumu çekip kafamı salladım. Telefonum çaldığında hemen çantamdan çıkarıp açtım.

"Efendim hyung?"

"Bebeğim, asansörün hangi katta durduğunu bulduk. Şuan 14. ve 15. Katlar arasındasınız, 14. Kata daha yakınsınız."

"Bu da demek oluyor ki, düşsek ölürüz."

"Evet. Ama sizi kurtaracağız merak etmeyin. Şuan görevliler 14. Kata indirmek için ellerinden geleni yapiyorlar. biraz daha bekleyeceksiniz maalesef."

"Tamam"

Telefonu kapattım ve demin yanıma çöken Ji-hoon'a baktım, o da zaten bana bakıyordu. Bir şey demeden kafamı asansörün duvarına yasladım ve gözlerimi kapadım.

__________

"Lix, lix uyan"

Dürtülmem ile uyandım. Gözlerimi açtığımda kafam birinin omzundaydı, kafamı kaldırıp o kişinin kim olduğuna baktığımda kesinlikle Ji-hoon'u görmeyi beklemiyordum.

"Lix, kurtulduk"

"Ne? Cidden mi?"

"Evet, hadi kalk"

Ayağı kalktım ve etrafıma baktım. Karşımda bizimkileri gördüğüm gibi üzerlerine atladım. Ciddiyim, ciddi anlamda atladım ve herkes çekilince tam yere düşüyordum ki, birisi beni belimden tuttu

"Felix! İyi misin"

Beni tutan kişi Hyunjin'di ananı avradını çok yakınız!!

"Felix!"

Adımı tekrarlaması ile kendime geldim

"Efendim Hyun?"

"İyi misin?"

Kafamı olumlu anlamda salladım. Yakınlığımızı bozdu ve kaldırdı beni.

"Allah belanızı versin, hele Minho ve Chan hyungun daha çok versin. Diğerlerinden beklerdim de siz ikiniz... Back-backstabber"

"Özür dilerim bebeğim biri tutar sanmıştım."

"Sus!"

Asansörden çıktım ve diğer asansöre yöneldim. Arkamdan geliyorlardı.

"Lan birde asansöre mi biniceksin"

"Tabi amına koyayım, 14 kat merdivenden mi ineceğim"