De Luna van het eeuwige leven ✔️

11. Topaz

Diep in het bos zit er een schimmig persoon die haar stem laat klinken door heel het bos. Wat een echo laat gaan door het dorp. De stem zingt een melodie die een vervloeking in haar lied heeft verstrengd. Als deze vloek die nacht Goderick en Topaz raakt is hun lot verzegeld. Pijn en verdriet zal dit lot met zich meebrengen wat de persoon in het bos op hun heeft afgeroepen.

In de ochtend voelt Topaz zich meer uitgeput dan ze in dagen heeft gevoeld. Clay is nog steeds haar aan het aandringen om Goderick te vangen in hun web, al begint ze te beseffen dat Clay een andere missie in zijn gedachten heeft dan ze is verteld. Nu moet ze beslissen of ze Goderick zal vertellen, maar ze hebben geen enkele band. Hij wil niets met haar te maken hebben, alleen wil hij iets met Freya, ook al ontkent hij dit nog steeds. Hoe lang gaat hij Novak nog kunnen tegen houden om zijn plek te claimen in haar nek. Hoe lang kan ze Freya nog tegen houden zelf te reageren. Ze is de grip al kwijt, ook al heeft Freya haar haar meestal wel een inkijk geheven wat nu voor haar als een zwart gat in haar geheugen achter blijft. Wat als Freya overneemt, hoe moet ze dan voort? Blijft ze als een omhulsel achter diep weggestopt?

Aan het ontbijt is de gespannenheid te voelen als een speld die op de grond valt. Clay zit daar of het hem allemaal niets kan schelen, maar diep vanbinnen voel ik mijn onrustigheid nog meer aandikken. Waarom is de rest er nog niet? Zelfs de andere in het packhuis zijn nergens te zien in de gangen hier naartoe. Iets later valen de twee dubbel dikken deur open en loopt Goderick binnen alsof er een storm over hem is neer gegaan. "Wat is er gebeurd?" Vraagt Clay dan toch omdat hij niet hen kan blijven negeren als hij duidelijk de gespannenheid merkt. "We zijn aangevallen, verdomme!" Roept Goderick als hij een stuk spek vlug in zijn mond steekt. Het stuk wordt zo verscheurd dat ik bang ben dat hij op een moordmissie gaat gaan. Clay deed of hij geïnteresseerd was in de details, maar na al die jaren samen te zijn weet ik dat hij het niet meent. Hij heeft duidelijk meer te maken met dit voorval. Het ergste vind ik dat ik dit niet heb kunnen voorkomen. Waarom is zijn wraakactie nu zo verergerd dat onschuldige gewond raken.

Als ik uit de eetkamer stap met Clay op mijn hielen stop ik iets verder en bekijk hem. "Wat", zegt hij met een snauw als hij me bijna omver loopt. "Heb je er iets met te maken?" Vraag ik hem. Hij zegt niets en neemt mijn arms die hij met zich meetrekt tot in zijn vertrekken. "Hoe durf je me zo aan te spreken, waar andere kunnen zijn," zegt hij met een grom. "Er wad niemand Clay. Ik wil gewoon weten wat je van plan bent," zeg ik hel met mijn handen in mijn heupen. "Zie dat je zelf je missie afmaakt. Je bent veel te gehecht aan Goderick aan het worden," zegt hij deze keer niet met de bekende grom, maar juist een lach die op zijn lippen speelt. "Ik dacht dat je dat wou Clay." Ontsnapt over mijn lippen, waar hij alleen plezier aan heeft. Met een lach komt hij dichter naar me toe, "inderdaad Topaz. Ik wil dat je wolf een stap verder gaat," zegt hij nog steeds met die gemene glimlach. "Wat als zijn wolf te ver gaat?" Vraag ik hem ook al weet ik dat het geen kwaad kan. Freya staat los van mij en mijn lichaam. 

Ik ben gemerkt door Clay, net zoals de andere littekens die ik over de jaren heb verzameld door de krachten die ik bezit. Freya is nog steeds ongeschonden, wat ik liever zo hou. Al ben ik bang dat Clay erachter zou komen dat Freya nog steeds ongeschonden is dat hij hier een eind aan maakt. Zijn wolf Hades is alles behalve een lieve puppy. Ik mag van geluk spreken dat alleen de verhalen me aan het oor zijn gekomen en ik het niet zelf heb gezien. Onze wolven hebben geen band en wil dit zo houden.

"Je zorgt dat hij op afstand blijft. Ik heb je duidelijk gezegd dat hij van mysteries houdt en van iets wat hij niet kan hebben," antwoord Clay op mijn vraag van eerder. Dicht maar niet te dicht, ver maar niet te ver, zeer duidelijk. "Ken je zijn wolf?" Vraag ik Clay nieuwsgierig. "Ik ben hier niet om te praten over mijn verleden. Doe wat ik zeg en zwijg voor de rest, verstaan," zegt hij in zijn Alpha stem zodat ik moet luisteren. Als ik hem de kamer zie uitlopen, zie ik al de bekende tekens die me iedere keer opvallen. Zijn merkteken in zijn nek staat rood en verdwijnt precies in de kanten. Het afstoot proces is begonnen en dit betekent dat hij wel is heel gevaarlijk kan worden. We moeten hier zo snel mogelijk weg, voordat mijn kracht hem helemaal overneemt. Waarom moet dit nu gebeuren en waarom ben ik niet tegen hem in gegaan?

Ik sta nog steeds in mijn kamer op dezelfde plek waar Clay me heeft achtergelaten als ik iemand hoor kloppen op de deur. Wanneer ik de deur open doe, zie ik de prachtige vrouw van de beta voor me staan. Ze heeft dezelfde bruine lokken als Goderick heeft en haar ogen zijn een lichte tint bruin die me doen denken aan die van Freya. Freya mijn wolf die ik alleen kan zien als ik naar het water staar in het meer. Elke keer ben ik meer in de ban van hoe sterk ze eruit ziet. Sterker dan ik me voel. Daarom doet het me zoveel pijn als ze me buiten sluit van alles wat er gebeurd. Het is al dagen geleden dat ik nog een grip op haar had. Toch iets van een grip, meer alsof ik hints geef in haar hoofd.

 We zijn verbonden alleen als twee individuen die elkaar horen. Terug in de kamer hoor ik haar, de deur sluiten achter haar en samen wandelen we naar de stoelen die in de kamer staan. "Ik ben Leonora, de zus van Goderick. Ik maak me zorgen om Clay. Hun relatie was altijd al gespannen, maar nu lijkt het alsof het op ontploffen staat. Ik ken Clay jammer genoeg beter dan Goderick, wat me het gevoel geeft dat hij iets van plan is?" Vraagt Leonora aan me in een geruststellende stem. Alsof ze een vriend van me wil worden. Wat me niet had moeten verbazen is dat er zei dat ze de zus is van Goderick. Wat duidelijk had moeten zijn aan haar kenmerken. "Clay deelt zijn plannen niet met me", zeg ik haar. 

Wat natuurlijk niet waar is of misschien toch wel. Hij deelt alleen wat ik moet doen, omdat ik, zoals iedere krachtige man me ziet, hun bezit. Waarom moest mijn moeder me zo maken, waarom moet ik zo hopeloos op zoek zijn naar liefde? Liefde die iedere man die macht ruikt niet wil. Ze willen alleen onoverwinnelijk zijn en altijd leven, maar alles heeft zijn prijs. En deze vloek heeft de prijs de dood. Elke man die me bezit, gaat dood. Alleen deze gift zoals mijn moeder me heeft gezegd kan gebroken worden als de liefde op mijn pad komt. Liefde die niet bestaat, is wat ik ondervonden heb. Al was dat voor ik mijn mate, mijn uitverkorenen had gevonden.