Wszystko ze mnie wychodziło,
pozbywałem się całego bólu.
Od początku byliśmy blisko,
łączyło nas wiele uczuć.
Większość z nich była smutna,
też nie miałaś lekko.
Życie cię raniło,
złe rzeczy były ucieczką.
Zagubieni ludzie,
bez wiary w lepsze jutro.
Powinniśmy spróbować,
pokonać ból wspólnie.
CZYTASZ
Nostalgia
PoesíaŻadna z tych chwil nie wróci, i to boli najbardziej. Serce pęka za każdym razem, gdy wspomnienia są wyraźne.
