Życie zawsze podstawiało,
mi kłody pod nogi.
Kiedy zaczęło być lepiej,
między nami zaczęło być gorzej.
Wiedziałem, co to oznacza,
jednak gdzieś w środku wierzyłem.
Wierzyłem, że to przetrwamy,
że znajdziemy na to siły.
Nie znaleźliśmy ich,
powoli zaczęliśmy się oddalać.
Dziś rzadko rozmawiamy,
niektórzy z nas się prawie nie znają.
CZYTASZ
Nostalgia
ŞiirŻadna z tych chwil nie wróci, i to boli najbardziej. Serce pęka za każdym razem, gdy wspomnienia są wyraźne.
