Czas wtedy płynął szybko,
choć miałem wrażenie, że stanął.
Siedzieliśmy we dwójkę,
cały czas, rozmawiając.
Towarzyszyło mi wiele uczuć,
tych złych i tych dobrych.
Cieszyłem się, że jesteś,
choć wiedziałem, że zaczniesz odchodzić.
Nie rozumiem tego,
nigdy nie rozumiałem.
Poznaje ludzi tak podobnych,
a na końcu sam zostaje.
CZYTASZ
Nostalgia
PoetryŻadna z tych chwil nie wróci, i to boli najbardziej. Serce pęka za każdym razem, gdy wspomnienia są wyraźne.
