MAVİ KAPLI DEFTER

~Öte-Beri~

Senden arta kalan zamanı seni düşünerek geçiriyorum. Ne vardı o gözlerinde bilmiyorum. Sanki oraya hapsolmuşum gibi kendimi bulamıyorum gözlerinden uzakta. Sonra sözlerin var bir de yerli yersiz aklıma gelen ama beni hiç rahatsız etmeyen. Sıcaklığını kalbimde duyduğum birkaç harf, birkaç kelime, birkaç cümle... Onlara anlam kazandıran sesin var bir de.
İtiraf edeyim: Sesin siliniyor kulaklarımdan. Zaman acımasız. Akışına katıp götürüyor, benden uzaklaştırıyor sesini.
Sana ait her şeyi sarıp sarmalamak istiyorum aslında. Yaşayıp tüketmektense derinlerime saklamak...
Yine güneş doğuyor. Bilmem fark ediyor musun? Çiçekler var etrafta. Mevsim ömrüme getirdiğin gibi "Bahar". Rayihalar dolduruyor sokakları. Ha bir de yalnız hissetmiyorum artık. Yokken de var olmayı nasıl başardığını bilmiyorum. Tıpkı dokunmadan nasıl sarıldığını bilmediğim gibi.
Günlerin nasıl geçiyor onu da bilmiyorum. Ben kaldırımlarda yürüyorum. Eziliyor kaldırımlar. Koşmuyorum ama. Biliyorum üzülürsem üzülürsün. Sözünü dinleyip iyi bakıyorum kendime. Gözlerim yine gülmüyorsa da yüzüm gülüyor. Gözlerim seni bekliyor. Gözlerim kalbine açılan gözlerini bekliyor.
Konuşmayalı uzun zaman olmuş gibi geliyor. Takvimlerden uzak dursam da söylenen kalbimi duyuyorum. Yanıma gelmesen de aklıma geliyorsun ya, gülümsüyorum. Sen de beni öyle hatırla istiyorum. Yüzündeki tebessüm olmak istiyorum.
Sensizlik öyle kesif bir sancı değil. Vuslat var içinde biraz, eser miktarda acı, biraz beklenti, biraz bahar ama yaza dönük, mavimtrak bir yokluk işte... Sen belki bilmezsin, ben aşığım maviye. Bir de sen kadar olmasa da ferahlatan naneye...
Kapatmıyorum kapılarımı bir gün ansızın gelirsin diye. Unutmadığımı rüzgar fısıldasın istiyorum sana. Hem Şems'te hem Kamer'de adını andığımı duy istiyorum. Seni onlara anlatmıyorum. Bilirsin bencilim biraz. Bir başkasına anlatırlar diye korkuyorum. Sen benim ol istiyorum. Yavru bir kuş uçmayı nasıl isterse öyle işte. Biraz korku, biraz heyecan, biraz merak ve bolca istekle...