17 yaşında lösemi olan bir kız;
Adin Vera hayatı boyunca sevilmemiş, herkes tarafından hor görülmüş ve hayata karşı hep bir mücadele içinde.
" İsmimin anlamı cennet ama ben bu hayatta cehennemi yaşıyorum. ''
Adin Vera'nın 17 yıl sonra gerçek ailesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌙
The Neighbourhood - Daddy Issues
4. YALNIZ
Anne ne demek ya da baba ne demek, insan sadece doğurmakla anne olabilir miydi? Bir çocuğun nefret dolu büyümesinin en acı kısmı suçun ebeveynlerinin de olması. Nefretle büyüyen çocuk büyüdüğünde o nefretini etrafındaki insanlara akıtarak akıtarak rahatlamaya çalışacak. Annenin sevgisini aşılamadığı babasının saçlarını okşamadığı çocuk hep bir tarafı hep eksik büyür. Öz veya üvey fark etmez sevgi her koşulda verilirdi. Ama bazı ebeveynler bunu yapmadıkları için çocuklar ruhlarında bir sızı ile büyüyordu.
Karşımda dayak yemiş ayakta durmakta zorlanan bir Deren duruyordu. Ben şaşırarak ona bakarken tam düşecekti hemen onu tutum içeri soktum. Salona kadar yavaşça götürdüm ikimizde sessizdik, onu koltuğa oturdum. '' Neden bu halde olduğunu şuan sormayacağım şuan yaralarına bakılması lazım ben Asaf'ı uyandırıp geleceğim beni burada bekle.'' tam gidecekken elimi tutup durdu beni ''ondan başka kimseyi uyandırma lütfen'' kafamı sallayıp hızlı bir şekilde merdivenleri çıktım.
Asaf'ın odasının kapısının önüne derin bir nefes aldım. Yapabilirsin adin hadi sakin , kapıyı tıklatıp içeri girdim. Asaf yatağında uyuyordu, ona doğru yaklaştım. Üstüne bir şey giymemişti, kaslı uyuz seni. Omzuna dokunup ''Asaf Bey lütfen uyanır mısınız?'' ona bey demem beni çok eğlendiriyor onu da çok sinirlendiriyordu ve bu beni daha da keyiflendiriyordu. Biraz kıpırdadıktan sonra gözlerini açıp kaşlarını çatarak bana baktı. '' Ne oldu, bir yerin mi ağrıyor yoksa'' beni düşünmesi beni anlık mutlu etse de hemen kendime çeki düzen verip asıl konuya girdim. '' Size bir şey söyleyeceğim ama ani tepki vermeyin ve kimseye söylemeyin aramızda kalacak tamam mı?'' yüzüme bakarak devam etmemi bekledi. ''Deren aşağıda ve kötü bir durumda birinden çok kötü bir şekilde dayak yemiş ve benimde aklıma siz geldiniz. '' ben konuşurken yataktan hemen kalkıp üstüne tişört giyip beni beklemeyip hızla aşağı indi. Ben de hemen arkasından indim.
Deren yarı baygın bir şekilde koltukta yatıyordu. Araf onu incelemeye başladı. ''Yine ne oldu be oğlum, Adin banyodan ilk yardım çantasını getir misin? '' kafamı sallayıp banyoya yürüdüm. Yine demişti acaba bir öncekini de aynı kişi mi yapmıştı. Hem ailesine gitmek yerine neden buraya gelmişti ki ben düşüncelerimde boğulurken çantayı alıp Asaf'a götürdüm. Hemen mutfağa gidip bir bardak su doldurup geri döndüm. Asaf Deren'in yüzünü temizlemeye başlamıştı. ''Neden yaptı '' Deren zorla bir nefes alarak ''yine aynı konular abi'' suyu ona uzattım. Bana minnet dolu bir bakış atıp içmeye başladı. Bunlar kimden bahsediyordu, Asaf gitse de sorsam '' sana da teşekkür ederim Adin beni içeri aldın'' gülümseyerek '' önemli değil kim olsa aynı şeyi yapar. '' bana dolu gözlerle bakıp önüne döndü. Bende ayak durmayıp yan koltuğa oturdum. Asaf pansumanı bitirip ayağı kalktı. '' Gel sana misafir odasına götüreyim. '' Deren kafasını hızla iki yana sallayıp ''gerek yok abi ben burada biraz dinleneyim kimse görmeden çıkar giderim. Bu olay üçümüzün arasında kalsın kimseye söyleme olur mu? '' Asaf ikna edemeyeceğini anlayınca bana dönüp ''sen de daha fazla geç olmadan yat uyu tamam mı? Yorma kendini fazla'' ona sadece kafamı salladım, o da çıkıp kendi odasına gitti.
