Sweet Melody

7

«Έχασες.», ψιθυρίζει και δαγκώνει παιχνιδιάρικα τον λαιμό μου.

«Αυτό είναι άδικο, κάθε φορά χάνω και συνέχεια εσύ αποφασίζεις. Έκλεψες», κουνάει το κεφάλι του γελώντας και με ξαπλώνει πίσω στον καναπέ.

«Το αποτέλεσμα είναι ένα, νίκησα χρησιμοποιώντας όλα τα θεμιτά μέσα», με τραβάει προς το μέρος του και συγχρόνως με ανασηκώνει, κάνοντάς με να φωνάξω από έκπληξη.

«ΡΑΙΑΝ ΕΊΜΑΙ ΑΔΙΑΘΕΤΗ, ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ φώναξα και με πέταξε στον καναπέ.

«Μπορώ να σε πάρω και από αλλού, αρκεί να μου πεις το ναι», το βλέμμα του παιχνιδιάρικο και το χαμόγελό του τόσο ζωντανό.

Σεξομανή και ανώμαλε Ράιαν, πέντε μέρες είναι θα περάσουν. Ξέρω πως σε εκλύω υπερβολικά πολύ, αλλά συγκράτησε τις ορμόνες σου.», πείραξα την καλοσχηματισμένη μυτούλα του και άρπαξα το μαξιλάρι από δίπλα του.

Και αυτή είναι η καθημερινότητα μου τις τελευταίες εβδομάδες. Σεξ, σχολή, βόλτα με τα κορίτσια, δουλειά και ξανά σεξ.

«Θα συγκρατήσω τις ορμές σου και θα προσπαθήσω να μην σε πάρω έστω από πίσω αυτές τις πέντε μέρες.», κουνάει το κεφάλι του γελώντας όσο ταυτόχρονα παίζει με το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης.

Ξαφνικά επικρατεί ησυχία. Υπερβολική ησυχία. Δεν ξέρω αν φταίει το έμμεσο όχι που άφησα να εννοηθεί ή αν χρειάζεται απλά λίγη ηρεμία αναμεσά μας. Το ένα του χέρι χαϊδεύει το γόνατό μου και το άλλο του χέρι, σφίγγει τα δάχτυλα μου. Το πρόσωπό του είναι ήρεμο, χωρίς κανένα συναίσθημα να αναγράφεται πάνω του. Είναι ακίνητος και ούτε βλέμμα δεν μου ρίχνει. Νιώθω πως δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Κάθε φορά που είμαι δίπλα του συμβαίνει αυτό. Αποσυντονίζομαι, αισθάνομαι χαμένη και προσπαθώ αυτές οι στιγμές να κρατήσουν για πάντα, σαν να μην θέλω να φύγει. Δεν θέλω να φύγει. Νιώθω αμηχανία. Ντροπή. Δεν έχω ιδέα τι σκέφτεται, αν με σκέφτεται και ποτέ του. Αρχίζω να φοβάμαι πως τελικά δεν είμαι και τόσο σκληρή όσο θέλω να δείχνω. Γκρεμίζονται πάλι οι τοίχοι μου εξαιτίας ενός νέου τυφώνα που εισέβαλε με το έτσι θέλω στην ζωή μου.

«Θέλεις να έρθεις;», η φωνή του με επαναφέρει στην πραγματικότητα, κάνοντάς με να καταλάβω ότι είχα αφαιρεθεί.

«Να έρθω που;»

«Το σπίτι μου είναι σχεδόν έτοιμο. Σε λιγότερο από τρείς μέρες θα μπορέσω να εγκατασταθώ, λείπουν βασικά τα έπιπλα. Χρειάζομαι μια γυναικεία γνώμη, ειδικά για το κρεβάτι.», το παιχνιδιάρικο χαμόγελό του έκανε την καρδιά μου να χτυπήσει δυνατά και ηχηρά.