Chapter 17
Έχουν περάσει μόλις δυο εβδομάδες από τότε που έμαθα για τα συναισθήματα του Ράιαν. Θέλοντας και μη, αναγκαστήκαμε να προσαρμοστούμε στους κανόνες της σχέσης μας. Οι γύρω μας πιστεύουν πως οι σχέσεις παραμένουν τυπικές, αδιάφορες θα τις χαρακτήριζε κανείς. Κάνουμε ακριβώς αυτό που συμφωνήσαμε στην αρχή, σεξ αλλά με πιο έντονο το συναίσθημα. Πολύ σεξ για την ακρίβεια.
Σεξ στο μπάνιο.
Σεξ στην κρεβατοκάμαρά του.
Σεξ στο τραπέζι της τραπεζαρίας.
Σεξ στο ασανσέρ.
«Θυμάσαι τις τσίχλες σε μορφή μπέργκερ που πουλούσαν στα περίπτερα όταν ήμασταν μικροί;»
«Ναι, τουλάχιστον γνωρίζουμε τα αίτια της παχυσαρκίας για τα παιδιά», απλώνει το χέρι του και χαϊδεύει απαλά το μάγουλό μου.
Με τραβάει στην άκρη του τραπεζιού, ανοίγοντάς σιγά σιγά τα πόδια μου. Τα χέρια του χαϊδεύουν την μέση μου και τα χείλη του δημιουργούν ένα μονοπάτι από υγρά φιλία, Η αφετηρία τους ήταν η βάση του λαιμού μου, ενώ το τέρμα τους; Τα πρησμένα από φιλία, χείλη μου. Το χέρι του αφήνει μια νοητή γραμμή μέχρι που φτάνει στο ευαίσθητο μου σημείο. Χαϊδεύει απαλά, με αργές κυκλικές κινήσεις την κλειτορίδα μου.
«Έχεις καιρό να πάρεις άδεια ένα σαββατοκύριακο, δεν νομίζεις;», κουνάω το κεφάλι μου, αδυνατώντας να απαντήσω.
«Δρομολόγησε το επόμενο να έχεις άδεια, σε θέλω δύο μέρες μόνο δική μου», το χέρι του γλιστράει μέσα από την μπλούζα μου, τραβώντας τη θηλή μου.
Έχει κατέβει χαμηλά. Με αγγίζει με την γλώσσα του και συγχρόνως με κοιτάζει στα μάτια. Η γλώσσα του είναι ζεστή. Ο τρόπος που εισχωρεί μέσα μου, μου προκαλεί ηδονή. Νιώθω τα υγρά μου παντού, στα μπούτια μου, στο τραπέζι, στο στόμα του. Το στόμα του είναι παντού, το νιώθω παντού. Όπως και τα χέρια του. Αφήνω το κεφάλι μου να πέσει πίσω και κλείνω τα μάτια μου. Προσπαθώ να παραμείνω σιωπηλή, αλλά είναι αδύνατον.
Στάζω από ηδονή και ευχαρίστηση...
«Είσαι μούσκεμα», γλύφει τα χείλη του και βγάζει την μπλούζα του.
«Θέλω να σε νιώσω», παραδέχομαι.
Δεν χάνω χρόνο, ξεκουμπώνω το παντελόνι του και με τα πόδια μου το τραβάω προς τα κάτω. Τα χέρια του αφαιρούν την μπλούζα μου με γοργές κινήσεις. Με γυρίζει και με βάζει να στέκομαι σκυμμένη πάνω στο τραπέζι.
«Θεέ μου, είσαι τόσο καύλα», βογκάει.
Το δεξί του χέρι πιέζει το κεφάλι μου στην επιφάνεια του ξύλινου τραπεζιού όσο εκείνος πιέζει το σώμα του στο δικό μου. Θέλει να τον νιώσω όλο, ακόμη πιο βαθιά από ότι μπορώ.
«Ετοιμάσου μωρό μου», σφίγγει τα χέρια μας και μπαίνει μέσα μου τόσο απροσδόκητα που φωνάζω.
Μπαίνει μέσα μου με δύναμη, κάνοντας με να αναστενάζω. Συνεχίζει, άλλοτε πιο δυνατά, άλλοτε πιο γρήγορα. Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ κάτι τέτοιο, δεν θέλω να βγει από μέσα μου. Είναι τόσο άγριος, τόσο αυταρχικός.
«Μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι...»
«Ότι τι Ράιαν;», ένας μεγάλος αναστεναγμός ξεφεύγει από το στόμα μου
«Ότι μόνο εσένα θέλω να πηδάω»
«Και ότι», μπαίνει μέσα μου με δύναμη
«Μπορείς να τελειώσεις», απαντάει βγαίνοντας από μέσα μου.
***
Ξύπνησα πιασμένη το επόμενο πρωί. Το σώμα μου πονούσε, ένιωθα τα πόδια μου να μην με κρατάνε και με χίλια ζόρια έφτασα μέχρι το μπάνιο. Έπλυνα με βιαστικές κινήσεις το πρόσωπο μου και μόλις σήκωσα το κεφάλι μου, αντίκρισα τον Ράιαν να χαμογελάει πονηρά από πίσω μου. Εγώ χαμογελάω πάντα, και ενίοτε δυνατά, είτε είναι αληθινό είτε όχι. Για αυτό μου αρέσει οι άνθρωποι να χαμογελάνε αληθινά, να φωνάζει η ψυχή τους από χαρά, όχι από πόνο. Πονεμένοι άνθρωποι, φαινόμενο συχνό, συχνό μέχρι αηδίας. Κενό, πόνος, και μόνη. Αυτά είναι τα κοινά χαρακτηριστικά ενός πονεμένου ανθρώπου.
«Καλημέρα μωρό μου», ψιθύρισε αισθησιακά στο αυτί μου και το χέρι του σύρθηκε στα οπίσθια μου.
Πριν προλάβω να απαντήσω, τον ένιωσα να μπαίνει βίαια και δυνατά μέσα μου. Το σώμα μου ξαφνιάστηκε, οι ανάσες μου έχασαν τον ρυθμό τους και ένιωσα εάν ρίγος να κατακλύζει το σώμα μου. Οι κινήσεις σου σταδιακά αυξήθηκαν, έμπαινε μέσα μου με λύσσα όσο παράλληλα με σφυροκοπούσε. Με έβριζε, μου τραβούσε από τα μαλλιά, μάλαζε με τα μεγάλα του χέρια το στήθος μου, και μου άρεσε.
«Πόσες αντοχές έχεις γέρος άνθρωπος;», αστειεύτηκα ανοίγοντας διάπλατα χέρια – πόδια.
«Γέρος άνθρωπος εγώ;», απάντησε βγαίνοντας από μέσα μου.
«Ράιαν...», γκρίνιαξα
«Τι μωρό μου; Θα μείνεις έτσι μέχρι την επόμενη φορά που θα σε πηδήξω. Βλέπεις γέρος άνθρωπος είμαι, κουράστηκα ξαφνικά»
«Παίζεις βρώμικα»
«Το ξέρω, αλλά καταβάθος το λατρεύεις», απάντησε αφήνοντας μια δαγκωματιά στην βάση του στήθους μου.
YOU ARE READING
Sweet Melody
Teen FictionΚαρδιές πληγωμένες, μάτια γεμάτα δάκρυα και τρεμάμενα χέρια. Δυο διαφορετικά άτομα που το μόνο που τους ενώνει είναι το μίσος. Και το σεξ! Η αγάπη δεν είναι πάντα όμορφη, συνήθως είναι επίπονη και φέρνει στην επιφάνεια παλιές - και όχι τόσο ευχάριστ...
