Sweet Melody

20

Chapter 20

Κάνω περίπου μισή ώρα μέχρι την σχολή χορού, με το αμάξι το Ράιαν. Εξεπλάγην ευχάριστα όταν μου έδωσε τα κλειδιά του αυτοκινήτου προκειμένου να γλυτώσω από τον κατακλυσμό που προκάλεσε η πρωινή κακοκαιρία. Δρόμοι πλημμυρισμένοι, αστικά που εμφανίζονται ανά μια ώρα ενώ στην οθόνη των κινητών μας αναγράφει περίπου δέκα λεπτά για την ώρα άφιξής τους. Αυτή η πόλη μετατρέπεται σιγά σιγά σε ένα μικρό χάος, με την βοήθεια όλων μας σε λίγο καιρό θα έχεις γίνει ζούγκλα, ίσως και χειρότερα με την τρέλα που κουβαλάμε. Στα ηχεία ακούγεται η γλυκιά μελωδία της Taylor Swift, κάνοντας με να σιγανό-τραγουδάω τους στοίχους παρέα με την καλλιτέχνιδα. Ιδανικά θα ήθελα να χορέψω στον ρυθμού του τραγουδιού αλλά μπορώ να κάνω υπομονή περίπου τρία λεπτά για να φτάσω στο μάθημα. Η παράσταση πλησιάζει, όπως και η σόλο εμφάνιση μου. Οι πρόβες πολλαπλασιάστηκαν, ο πανικός και το αυξήθηκαν και πολλά πράγματα τέθηκαν σε λειτουργία πτήσης.

«Έφερες το ροζ κορμάκι από το καθαριστήριο;», ρώτησε η καλή μου φίλη Άλισον μόλις με είδε να εισέρχομαι στην αίθουσα χορού.

«Καλησπέρα και σε σένα, ναι το έφερα», πέταξα την τσάντα μου στο πάτωμα και έκατσα πάνω στην μπάρα.

«Το άγχος έχει φτάσει στο πικ του, νιώθω πως έχω ξεχάσει πως να αναπνέω», τα ιδρωμένα χέρια της Άλισον προσπαθούν να χαλαρώσουν τους σακατεμένους μου ώμους αλλά μου μεταδίδει εκνευρισμό και νευρικότητα.

«Έχουμε ακόμη δυο εβδομάδες για την παράσταση, χαλάρωσε. Όλα καλά θα πάνε», αισθάνομαι τουλάχιστον γελοία όταν προσπαθώ να πείσω τους άλλους για το ακριβώς αντίθετο από αυτό που πιστεύω εγώ.

Πιάνω το τηλέφωνό μου και βλέπω την οθόνη. Έχω πέντε μηνύματα από τον Ράιαν, τέσσερα επανωτά μηνύματα για την ακρίβεια. Κάποιος θα αγχώθηκε...

Ράιαν: Έφτασες;

Ράιαν: Έτσι και στούκαρες το αμάξι μου, ξέχνα το όμορφο κεφαλάκι σου.

Ράιαν: Καλά, δεν το εννοούσα έτσι, απλά ξέρεις πόσο λατρεύω την μπέμπα μου.

Ράιν: Ζεις;

Ράιαν: Έτσι και βλέπεις τα μηνύματα και δεν απαντάς, κομμένο το σεξ για μια εβδομάδα.

Χαμογελάω και επιλέγω να του γράψω, «Ναι έφτασα, το αμάξι σου ζει, βρίσκεται παρκαρισμένο έξω από την σχολή. Και γω σαγαπώ». Δεν περνάει ένα λεπτό και έχω λάβει ήδη απάντηση.