Part8(Zawgyi)

103 3 2
                                    

စိုင္းလူတို႔ညီအစ္ကိုအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမေမတို႔ႏွင့္စကားအေတာ္ၾကာေျပာၾကၿပီး ညနက္မွအိပ္ယာဝင္ခဲ့သည္။

အိပ္ယာထဲလွဲေနရင္းခ်က္ခ်င္းအိပ္လို႔မေပ်ာ္။သူမႏွင့္အဆက္သြယ္ျပတ္မွႏွစ္ရက္ရွိေသးသည္ဆိုေပမယ့္ အလြမ္းဒဏ္မ်ားကေတာ့ႏွိပ္စက္လွပါသည္ ။ကိုႀကီးေျပာမွပင္ပိုလြမ္းလာသလိုပါ။ခတ္သည္ကသူ႔အေပၚေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးသြားသည္မို႔အေတာ္ေတာ့ေခ်ာ့ယူရေပမည္။စိတ္မနာပါေစႏွင့္ဆုေတာင္းရမည္။ကိုယ့္ဘက္ကစၿပီးLast dateေတြဘာေတြႏွင့္ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြလုပ္ခဲ့သည္မို႔ သူ႔ကိုဘယ္ကေန၊ဘယ္လိုစေခ်ာ့ရမည္ပင္မသိေတာ့။မ်က္ႏွာလည္းပူလွပါသည္။
မနက္ျဖန္ေတာ့ ကိုယ္ကအားအားယားယားျဖစ္သြားၿပီမို႔ေက်ာင္းသို႔သြားေခ်ာင္းရမည္။
ဟိုေန႔ကပင္သူ႔ကိုစိတ္တိုတိုႏွင့္ တဘုံးဘုံးႏွင့္႐ိုက္ထုခဲ့သည္မို႔ သူမေလး၏ေဒါသကိုရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔အားေမြးရေတာ့မည္။
ကိုယ္ကမခြဲမခြာႏိုင္ေအာင္ခ်စ္မိေနၿပီမလား။သူမေလးဘယ္လိုလုပ္လုပ္ခံယူဖို႔အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။သူမေလးကိုအရႈံးေပးခ်င္ေနမိပါသည္။
----------------------------

မြန္ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ၾကက္ေတာင္ကလပ္သာဝင္ခဲ့ေပမယ့္ အရမ္းႀကီးမကြၽမ္းက်င္ေသးေပ။နည္းျပႏွင့္အတူ႐ိုက္ရလွ်င္ ၾကက္ေတာင္ကိုသာအႀကိမ္ႀကိမ္ေကာက္ေနရသည္။
ခႏၶာကိုယ္ကဘာအားကစားမွလုပ္ေလ့မရွိသူမို႔ အခုမွထ႐ိုက္သျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး႐ိုက္ခ်ိဳးထားသလို ကိုင္ေပါက္ထားသလို နာက်င္ကိုက္ခဲေနသည္။ခုမနက္ေဆာင္းကလည္းတေျဖးေျဖးေအးလာသည္ႏွင့္အိပ္ယာထဲဆက္ေကြးေနခ်င္သည္ကတစ္မ်ိဳး ခႏၶာကိုယ္ကကိုက္ခဲေနသည္ကတစ္မ်ိဳးမို႔ ေက်ာင္းလစ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ၿပီးဆက္ေကြးေနလိုက္သည္။

"ေႏြဦးရိပ္မြန္"

ေမြးသမိခင္၏မိုးၿခိမ္းသံႀကီးကဲ့သိူက်ယ္ေလာင္လွေသာျမည္ဟီးသံႀကီးသည္နားထဲကို ကန္႔လန္႔ႀကီးဝင္သြားေလသည္။

ဖ်ားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလွ်င္သက္သာေလာက္မည္ထင္သည္မို႔ျပန္အသံမျပဳမိ။
"ဟဲ့ မနက္ပိုင္းခ်ိန္မရွိဘူးလား ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေရာက္ေလအပ်င္းထူေလပါလားနင္ က်လို႔ကေတာ့ျပန္မထားဘူးေနာ္"

နောက်ဆုံးသော ❤Where stories live. Discover now