Zevkin En Koyu Tonu (+18)

Bölüm 15

Arda ' nın beni almak için gelmesine 2 saatten daha az kalmıştı ve ben daha ne giyeceğime bile karar vermemiştim.

Kıyafetlerimi olduğu yerde öylece durup onları izliyordum o sırada henüz kılıfından bile çıkartmadığım bu yüzden daha önce giymiş olamayacağım gece elbisesi gözüme çarptı.

'Bir an neden olmasın? ' diye düşünüp elbiseye yöneldim dikkatlice askıdan çıkardıktan sonra dikkatle modelini inceledim. Kılıfı içinde net anlaşılmadığı için çıkarıp boy aynasından kendime baktım kesinlikle ne giyeceğime karar vermiştim

Elbise bordo ve balon koldu göğüs kısmı sıkı ve sadeydi bu yüzden kolyeyle boynumu renklendirmem gerekecekti.

Mat ve siyah uzun topuklu stilettolarımı da alıp bir köşeye koyduktan sonra çantama karar vermeye başladım. Kısa bir düşünmeden sonra onu da ayakkabımla uyumlu yapıp mat ve siyah küçük bir çanta aldım.

Elbiseyi giydim fakat fermuarıma uzanamadım. Hemen kapıyı açıp anneme seslendim.

"Anne! Hemen odama gelir misin?"

Çok geçmeden annem odaya geldi.

"Bu ne güzellik? Kim bakalım bu şanslı kişi."

"Aaa abartma anne sadece arkadaşım."

"Tabi tabi ben bilirim o arkadaşları."

Bu söylediğimde gerçekten ciddiydim çünkü Arda benim için arkadaştan öte olamayacak biriydi bütün bu süslemeleri sebebi Onur 'du muhtemelen neden bu kadar süslendiğimi merak edecek ve koruma adı altında benimle gelmek isteyecekti.

Tabi ki de gelmeyecekti ve bu durum onu içten içe kudurtacaktı.

Elbisemi giydikten sonra aynanın karşısına oturdum ve annemden saçlarımı keskin bir topuz yapmasını istedim çünkü annem bu konularda gerçekten başarılıydı.

Annem topuzumu yaparken bende makyajımı yetiştirmeye çalıştım ama annemin defalarca kez kafama vurmasıyla bundan da vazgeçip onu da anneme bırakmaya karar verdim.

"Oynatma şu kafanı artık, topuz yamuk olacak."

Büyük sancılardan sonra topuzum hallolunca makyajı da annemden istedim.

"Bence tam bu elbiseye yakışır tonlarda Bi göz makyajı yapalım."

"Onu da sen düşün artık anne sultan."

Yanağına bir öpücük kondurup tekrar azar işitmemek için hareketsiz bir şekilde annemin makyajımı bitirmesini bekledim.

Sürdüğü kırmızı rujla makyajı bitiren annem sanatına bakar gibi bir süre yüzümü inceledi.

"Ayyy çok güzel oldun Balım."

"Ne yani önceden güzel değil miydim ben?"

"Güzeldin tabi kızım sen her halinle güzelsin."

"Yazdım bunu bir kenara sonra hatırlatıcam sana."

Annem kahkahalara boğulup bir anda ciddileşti.

Hemen ayakkabımı da giyip kendi etrafımda dönüp aynadan kendimi izledim.

"Sahiden kim bu çocuk anlat bakalım."

Eğer bu soruya cevap alamazsa gerçekten susmayacaktı.

"Anneciğim lisede bir çocuk vardı hatırlıyor musun Elif bir aralar onun için ağladı diye Elif ile dalga geçmiştin."

"Ahh evet evet hatırlıyorum şu hamster suratlı olan çocuk sakın bana onunla yemeğe çıkacağını söyleme."

"Onunla çıkıcam."