Zevkin En Koyu Tonu (+18)

Bölüm 17

Sabah yüzüme vuran güneşle uyandım bazen güneşi söndürmek bile istiyordum.

Aklıma dün gece geldi hemen döndüm ve yanıma baktım ama kimse yoktu muhtemelen Onur kimsenin görmesini istemediği için gece ben uyuduktan sonra falan gitmiştir diye düşündüm.

Hemen kalktım ve duşa girdim iyice temizlendikten sonra dişlerimi fırçaladım.
Üstümü de giydikten  sonra aşağıya indim, tam da tahmin ettiğim gibi bizimkiler henüz kahvaltıya başlamamışlardı ve bu sefer her zamankinin aksine babamda sofradaydı.

"Günaydın anne, günaydın baba."

Sadece annem cevap verdi.

"Günaydın kızım."

Babam yine her zamanki umursamazlığını takınmıştı ben de üstelemek istemedim çünkü artık gereksiz geliyordu.

Sessizce oturdum ve annelerin yemeğe başlamasını bekledim hep beraber başladık.

Yediğim küçük bir kaç parçadan sonra sofradan kalktım.

" Afiyet olsun."

Tekrar odam çıktım çünkü aklıma yapacak başka hiç bir şey gelmedi. Tekli koltuğa oturdum ve telefonumu açtım.

Onur ' a mesaj atmak istedim.

"Günaydın :)"

Yaklaşık on dakika kadar bekledim fakat Onur cevap vermedi camdan dışarıya baktım ve gözlerim Onur' u aradı fakat onu göremedim.

O sırada telefonumdan bildirim sesi geldi.

"Günaydınn."
"Dışarıya baktım fakat seni göremedim."
"İzinliyim bugün."

Mesajına baktım ve telefonu kapattım. Benim bir şeyleri öğrenmek ve kesinleştirmek için bugün onu görmem gerekiyordu ona sürpriz yapmak istedim.

Aşağıya indiğimde babam evden çıkmıştı
mutfağa girdim ve bildiğim bir kek tarifini yapmaya başladım.

" Balım Hanım izin verin ben yapayım sizin için."

"Hayır, olmaz."

Keki güzelce çırptım ve kalıba döktüm fırına da attıktan sonra ellerimi yıkayıp başında beklemeye başladım.

Yarım saatin ardından kek güzelce pişti ve kokusu bütün mutfağı sardı.

Keki çıkardım ve biraz soğumaya bıraktım ardından kalıbından çıkarıp çikolata sosunu döktüm, güzelce dilimledim.

"İşte bu yaa."

Tadına bakmak için bir dilimini yedim. Gerçekten çok güzel olmuştu.

Kekleri güzel bir saklama kabına koydum ve alıp odama çıktım. Kabı çantama attım ve çantamı alıp evden çıktım.

"Kaçtım ben!"

Annem ses vermemişti ama ben cevabımı almıştım muhtemelen programa dalmıştı.

Dışarı çıktım ve arabaya yöneldim. O sırada babamın adamlarından biri yanıma geldi.

"Balım Hanım gitmek istediğiniz yere sizi bırakabilirim."

"Gerek yok, ben giderim sağol."

Anahtarı aldım ve arabayı açtım sürücü koltuğuna yerleşip, çantamı yan koltuğa bıraktım.

Arabayı çalıştırıp Onur 'un evinin yolunu tuttum bir kaç yanlış dönüş ve eksik dönüşten sonra geldiğim yere geri dönüp sonunda evini buldum.