Okulların açılması üzerinden yaklaşık 1 ay geçmişti.
Rüzgar göreve gitmişti. Bizi başka bir tim bırakıyordu.
Rüzgarı özlemiştim , evet kendime her ne kadar itiraf edemesemde bu gerçekti.
Beni ona çeken bir çekim vardı. Sürekli ona bakmak onu izlemek istiyordum.
O,genel olarak soğuk davranıyordu. Bakmaktan başka birşey yaptığı yoktu. Bende öyleydim kendi içimde umutlanıyordum sadece. Belkide yanlış yorumluyordum, ben bakıyorum diye bakıyordu.
Öğrencilerime harfleri öğretiyordum. 1.sınıflar tahtadaki harfleri yazmaya çalışırken 2.sınıflara etkinlik yaptırıyordum.
Çıkış saatleri yaklaşmıştı. Kolumdaki saate baktığımda.
"toparlanabilirsiniz çocuklar , yarın devam edeceğiz."
Hepsi bir ağızdan "tamam öğretmenim" diyip toparlandılar. Tek sıra halinde dizilip dışarıya çıktılar.
Bende yanlarında yürüyordum. Servise sırayla bindirdim. Servisin şoför koltuğunda Rüzgar vardı.
Onu görmemle şoka uğramıştım. O dikiz aynasından bana bakarken Gece ona sarılmıştı. O da Geceye sarıldı.
Bende ona bir kez olsun sarılmak için nelerimi vermezdim.
Sarılma hissi doğuyordu onu görünce.
Telefonumla oyalanırken o servisi sürüyor arada da dikiz aynasından bana bakıyordu. Öğrencilerim servisten inerken "iyi günler öğretmenim " diyorlardı bende gülümseyerek aynı şekilde karşılık veriyordum.
Askerler evlerine girene kadar peşlerinden gidiyor, sonra servise biniyorlardı.
Lojmana gelediğimizde bizde indik. Serviste Gece ve Hazarın bakışmalarını yakalamıştım. Birşey dememiştim şimdilik.
Evlere dağıldığımızda duşa girdim. Kek yaptım tam tabağa koyup Gecelere de verecekken Gece kapıya vurup evlerine davet etti.
Kekleri tabağa koyup onlara geçtim. Rüzgar ortada yoktu. Anlaşılan göreve gitmişti ya da uyuyordu biraz daha etrafa bakarsam Gece anlayacaktı.
Geceyle bir süre sohbet ettik. Kek yiyip çay içtik.
Beraber film izlerken Rüzgar geldi.
Beni görünce duraksadı, sonra devam etti yarım kalan konuşmasına.
"Ablam Cereni bırakmadı mı? "
"Yok, bırakır birazdan."
Rüzgar da karşı koltuğa oturdu. Yaptığım keklerden yedi. Ardından alayla:
"Gece, abicim sen böyle kek yapar mıydın? Aferim aferim geliştirmişsin."
"Haha çok komik ben yapmadım. Efsun yaptı."
Yediği kek boğazında kalırken Gece sırtına vurdu. Kendine geldiğinde
"Bide sert vuruyor fırsattan istifade."
"Sen hak ettin bunu abicim."
Bu halleri abimi hatırlatırken burukça gülümsedim. Rüzgar:
"Eline sağlık, güzel olmuş."
Dedi ve elindeki telefonla ilgilenmeye devam etti. Arada bana baktığını hissedebiliyordum. Ben dönmemek için büyük çaba harcıyordum.
Kapı çalmıştı, Rüzgar kapıyı açıp kucağında Cerenle geldi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EFSUNLU RÜZGAR
RomanceYıllar sonra babasıyla yeniden bir arada olan genç öğretmen Efsun, Diyarbakırda yaşayacaklarından habersiz aşık olur. Ancak herşey sandığı gibi gitmez. Etrafında türlü türlü oyunlar döner. bu oyunların farkında olmayan Efsun, sahte bir mutlu...
