In Case You Didn't Know

5

Pagbalik ni ms eva ay may dala na itong snacks kaya nag break muna kami. Tahimik si harry na naglakad papunta sa may garden at naupo sa round table kaya inutusan ako ni ms eva na dalhan na lang sya ng snacks at towel para sa pawis.

"okay ka lang po?" tanong ko habang nilalapag ko sa mesa yung tray na may juice at pasta para saming dalawa pagkatapos ay naupo ako sa harap nya.

Tumango sya at ngumiti "oo naman. Bakit mo naitanong?"

"disappointed ka po ba sakin?"

"No, Yani. What made you say that?"

"Para ka kasing galit kanina. Feeling ko nga naiirita ka na at napipilitan lang na gawin ang ayaw mo."

Bigla syang ngumiti, hindi ko alam kung bakit bigla akong kinilig sa mga ngiting iyon.

"O basa ka na ng pawis." Kinuha nya yung towel sa ibabaw ng mesa saka nya ini-stretch yung kamay nya para maabot yung mukha ko at pinunasan yung namumuong pawis sa may noo ko.

"Hala, para sayo yan. Mas basa ka ng pawis. Akin na nga yang towel at papalitan ko. Nabasa pa tuloy ng pawis ko yung pamunas mo." Inaabot ko sana yung towel kasu inilayo nya sakin at pinunasan yung mukha at katawan nya.

"Yuck! Mabaho na yan dahil sa pawis ko!"
Nakakahiya kasi maaamoy nya yung pawis ko. Kaloka naman nito ni sir.

Ngumiti lang sya at nag-umpisang kumain. Kakain na din sana ako nang bigla syang magsalita.

"You're too graceful."

Pasubo na ako ng pasta kaya iniangat ko ang ulo ko at nakita ko syang nakangiting nakatingin sakin. Shit. Naka nganga nga pala ako kaya tinikom ko yung bibig ko.

"Ho?"

"I said you're too graceful. I can't help but admire you."

At inulit pa talaga, uto-uto din tong isang to. Pero nakaka-touch naman at nakaka-kilig.

"It's as if you're dancing just for me, I barely can't take my eyes off of you. You are so attractive."

Hala! Sinagad pa talaga, oo na quota ka na. Ayan na oh, you won my heart na. Stop making me kilig please. Baka malaglag na yung puso ko eh.

"Thank you po." Wala eh, speechless na ako kaya yun na lang ang nasabi ko. Ano pa bang idadagdag ko dun?

"Kayo din naman. Di ko inexpect na magaling din pala kayong sumayaw."
Yun lang ba talaga ang masasabi ko? Wala bang, hoy ang pogi mo naman. Can i take you home?

"Ganyan ka ba pag sumasayaw?"

"Ano pong ganyan?"

"You were like a magnet that when somebody looked at you, he won't take his gaze away from you. You were extra wonderful there. You were.... I don't know how to say it."

Hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi ko kasi alam kung pinupuri nya ba ako or pinaganda nya lang ang pagkakasabi na nang-siseduce ako.

"Don't take that negatively huh. You're just so wonderful, Yani. Ang galing mo. Never pa akong naka-encounter ng kagaya mong sumayaw. Hindi ka mahirap dalhin on stage."

Nakita nya na napalitan ng ngiti ang confusion sa mukha ko.

"Shit! Kung hindi lang ikaw ang sasayaw, hindi naman ako magvo-volunteer. Nangako kasi ako sa sarili kong hindi na ako ulit sasayaw."

Ano daw? May gusto na ba syang kalimutan sa pagsasayaw?

"Bakit po?" Curious din ako. Baka connected sa love life nya diba?

"Well, my mom thought me a lot of things until I fell in love with dancing too just like her. She was the best dancer I had ever known until I met you ofcourse. I wanted to see her happy so I joined dance sport when I was in high school and even college. I am dancing for her and because of her. When she passed away I told myself never to dance again cause it will hurt more knowing my Mom won't be able to see me dance again. Wala ng manonood at papalakpak para sakin. Maalala ko lang yung reactions nya at mas lalo kung mararamdaman na wala na sya."