The Land Of Blood | Hwang Hyunjin

1.8

-Flashback / 2019-

"Hyunjin, Yeji! Çabuk, çıkmamız gerek buradan!"

Bay Hwang'ın gür sesi ile irkildi Hyunjin, hemen ardından da başını sallayarak koştu binanın çıkışına doğru, kardeşi Yeji ile. Yeji afallamış durumdaydı, sarsaktı adımları. Bunu gören Hyunjin, kardeşinin elinden tuttu ve babasının söylediği gibi çıktı bulundukları binadan.

Yaşanan tüm korkunç olaylardan sonra, diğer herkes gibi Hyunjin ve ailesi de köşe bucak kaçıp, yaşamaya çalışıyordu. Güvenli alan dedikleri yerler..bir bir basılıyordu, o korkunç yaratıklar tarafından.

Kaçıncıydı bu? Üç, dört? Hatırlayamıyordu Hyunjin, tek bildiği; güvenliğe dair hiçbir izin olmamasıydı.

"Hadi, çabuk!"

Annelerinin sesi kulaklarına ulaştığında, var güçleriyle koşmaya başladılar. Hyunjin bir anlığına arkasını döndüğünde, her şeyi yıkıp geçen ve peşlerinden koşan o yaratıkları, mutantı gördü.

Nefret ettiği o yaratıkları ve mutantı..

Nefret ediyordu Hyunjin, tüm bu olanlardan. O yaratıklardan, onları bu hâle getirenlerden, bugünlerden.. Ve her şeyden de önemlisi, onu değer verdiği insanlardan koparan bu dünyadan.

Özlüyordu Hyunjin, arkadaşlarını, eski hayatını, normal olan günlerini, ve en öenmlisi de..Yun'u.

Hyunjin, Yun'u özlüyordu.. İliklerine kadar.

"Ah!" Annesinin acı haykırışı ile duraksadı ve endişeyle baktı annesine. Bayan Hwang, takılıp düşmüştü ve bileğini burkmuş gibi görünüyordu. Hızla annesine ilerledi ve diz çöktü Hyunjin.

"Anne! İyi misin?" diye sordu annesinin kolundan tutarak. Ayağa kaldırmaya çalıştı annesini Hyunjin, zorlukla başardı. Gözleri arkaya kaydığında, yaratıkların ve mutantın giderek onlara yaklaşmaya başladıklarını gördü.

Babası hızla gelip yardım etti Hyunjin'e, ellerinden geldiğince hızlı ilerlemeye çalıştılar. Var güçleriyle ilerlediler.

Ancak, işe yaramadı.

Yaratıklardan birkaçının aniden üstlerine atılmasıyla, havada uçuştu çığlıklar ve acı feryatlar. Üstüne atılan yaratığı savurdu Hyunjin güçlükle, anne ve babasının üstüne atılan yaratıklarla savaştı. Kardeşi Yeji ile var güçleriyle savaştılar.

Zor bela kurtardılar anne babalarını, ve hızla ilerlemeye devam ettiler. Ne kadar gittiklerini bilmedikleri kadar koştular, durmadan. Yaratıklar gözden kayboluncaya, mutantın o korkunç sesi duyulmayıncaya kadar durmadılar.

En sonunda izlerini kaybettirdiklerinde, nefes nefese durdu Hyunjin, ellerini dizlerine koydu eğilerek. Herkes nefes nefeseydi, bitap düşmüşlerdi. Başını kaldırıp herkes iyi mi diye kontrol etti, herkesin iyi olduğunu gördüğünde ise rahat bir nefes verdi.

Babasına yöneldi Hyunjin, ve sorar gözlerle baktı.

"Şimdi ne yapacağız, baba?"

Bay Hwang bir süre düşündü, yüzünde oluşmaya başlayan ter damlacıklarını gördü o sırada Hyunjin. Kaşlarını çattı aniden, bir şeyler ters gidiyordu sanki. Babasının yüzü solmaya başlamış, göz altları kararmaya başlamıştı. Annesine döndü sonra, aynı şeyleri annesinde de gördü.