[Ep7: ស្លាកសំគាល់!!!]

590 68 2
                                        

វត្ថុមួយដែលខ្ញុំគិតថាវាឥតប្រយោជន៍ប៉ុន្តែវាជាកូនសោដែលនាំខ្ញុំទៅរកអ្វីដែលធ្វើឲ្យចង់ដឹង...
Jungwon part

"ហ្អើយ!!!"
ខ្ញុំអង្គុយដកដង្ហើមធំព្រោះពេលនេះត្រូវបានខាងសាលាចាប់ យកមកណែនាំនៅរោងមហាស្រប។ ក្រោយពីវៃគ្នាមិនបានប៉ុន្មានផង Sunghoon ក៏បានឃាតទាន់ហើយក៏បញ្ជាឲ្យសិស្សអគារទាំងពីរមកចូលប្រជុំនៅទីនេះតែម្តង។

"ហួស!!ឈឺណា៎!"
ខ្ញុំងាកមើលទៅ Mooyung ដែលមុខសុទ្ធតែបួសត្រូវបាន Bingo លាបថ្នាំឲ្យ។ ពួកយើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានរបួសដោយសារតែការវាយគ្នាលើកលែងតែសូនូព្រោះគេមិនបានវៃទេ។ ចំពោះនីគីមិត្តខ្ញុំគេក៏ត្រូវមិនណយដែរព្រោះបានចូលមកជួយការពារខ្ញុំ។

"តើពួកឯងរាល់គ្នាឆ្កួតអស់ហើយមែនទេ!!!"
ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រើតពេលបានឮសំឡេងក្រលធំៗមួយបានស្រែកដាក់មេក្រូមកកាន់គ្រប់គ្នា។ គាត់ម្នាក់នោះជាលោកនាយកនិងហើយធ្វើអីមិនកើតបានតែស្រែកជំទាស់ឥតប្រយោជន៍គួរឲ្យធុញមែន។

   ខ្ញុំបានដឹងហើយថាហេតុអីបានជា Junhee ស្លាប់ទាំងមូលហើយប៉ូលិសក៏មិនមកសើបអង្កេតឬមកសួរនាំខ្ញុំអីទេ ទាំងដឹងហើយថាខ្ញុំអាចជាសាក្សីឬជនល្មើស។ តែខាងសាលាបែរជាមិនបញ្ចេញ ព័ត៍មាន អីទៅវិញមើលទៅ បែបព្រោះតែ តាកញ្ចេសនិងហើយ ខ្លាចខូចឈ្មោះសាលាខ្លួនឯងខ្លាំងហើយទើបខំលាន់ដល់ថ្នាក់នេះ មិនព្រមរកឃាតករពិតទេហើយអាងមកទម្លាក់កំហុងមកឲ្យខ្ញុំ។ ឆ្កួតមែន!!

"យ៉ាងម៉េចពួកឯងលែងខ្វល់ពីច្បាប់ទម្លាប់ក្នុងសាលាអស់ហើយមែនទេ"
ខ្ញុំអង្គុយទាំងធុញស្តាប់គាត់និយាយពេលនោះខ្ញុំក៏បានប្រទះភ្នែកនិង Jay  ដែលបានឈរនៅពីក្រោយលោកនាយរួមទាំងសិស្សថ្នាក់ជាន់ខ្ពស់ទាំងផងដែល។ វាធ្វើឲ្យចិត្តខ្ញុំរំភើបមួយរំពេចតែម្តងគាត់ក៏បានឃើញខ្ញុំដែរថែមទាំងញិចភ្នែកដាក់ខ្ញុំទៀតផង

"ហាស់!ហាស់!ហា ចំមែនហើយ!!"
ខ្ញុំច្រឡំសើចឮៗចេញមកព្រោះតែអៀនពេកតែក៏ធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នារួមទាំងលោកនាយក គឺបាច់ក្រសែភ្នែកមកសម្លឹងខ្ញុំគ្រប់គ្នាតែម្តង។ ធ្វើដូចខ្ញុំបានធ្វើអីខុសធ្ងន់ធ្ងរណាស់ចឹងគ្រាន់តែសើចសោះ។

Love Toxic 1 ចប់Where stories live. Discover now