Tale of the Moonlight 𐤀 [Completed]

အဆုံးသတ်တွေ့ဆုံခြင်းလား ဒါမှမဟုတ် စတင်တာလား

အတိတ်ဘဝများရောက်သွားသလားလို့တောင် မေးယူရမဲ့အထိ ဒီအိပ်မက်ကသိပ်လက်တွေ့ဆန်လွန်းတယ်။ အထိအတွေ့တွေ ၊ ရှုပ်ထွေးမှုတွေရဲ့အဖြေ‌များက ဒီပိတ်ထားတဲ့တံခါးကြီးတွေနောက်မှာရှိနေကြသလိုပဲ။ ဒိအခန်းကြီး ၊ ကနုတ်အလှအပတွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ ဒီအနက်ရောင်ရှေးဟောင်းအခန်းကျယ်ကြီးရဲ့အနောက်မှာပေါ့။

ဒါပေမဲ့ ဘာတွေရှိမှန်းငါမသိဘူး။

Tale of the Moonlight

အိပ်မောကျ‌နေသည့်ကလေးငယ်။ တစ်စုံတစ်ရာ၏ အခွင့်ထူးခံလူသားငယ်။
သိပ်ချစ်ရပါတဲ့ ကိုယ့်ယောင်းငယ်။

ခပ်ဖွဖွနင်းလာခဲ့သည့်ခြေသံဟာ အိပ်ရာနံဘေးမှာရပ်တန့်၏။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှသွေးစက်များကတော့ လာရာလမ်းတစ်လျှောက်ခြယ်သလျက် အနံ့များပေးသည်။

ပါးပြင်လေးကိုထိတွေ့ကြည့်ဖို့လှမ်းခဲ့မိချိန် ရှက်ရွံစွာမဝံ့ရဲရဲဆုတ်မိပါရဲ့။ ပါးစောင်မှာကျနေတဲ့ဒီညစ်ပေတဲ့သွေးစတွေနဲ့ ၊ စုတ်ပြတ်သတ်နေတဲ့ဒီနာကျင်မှုတွေနဲ့ ဒီပန်းလေးကို သူတကယ်ကိုထိဖို့မဝံ့ရဲလှဘူး။

"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် ကလေးငယ် မင်းကို ငရဲထဲခေါ်သွင်းခဲ့မိလို့"

ထပ်မံ‌စတင်တော့မဲ့ကျိန်စာကို ဂျောင်ကုကြောက်သည်။ ထိတွေ့လိုက်တာနဲ့ ကြွေကျသွားမဲ့ပန်းလေးတစ်ပွင့်က ငရဲမှာပွင့်လန်းနိုင်မယ်ဆိုတာ ယုတ္တိရှိရဲ့လား။ ဒီတစ္ဆေကောင်အတွက် ၊ ဒီတစ္ဆေတစ်ကောင်အတွက်လေ။

ဒါပေမဲ့ ပွင့်လန်းနိုင်မယ်ဆိုရင်တောင်မှ ကိုယ်ခွင့်ပြုနိုင်မယ်မထင်ဘူး။ မင်းဘဝလေးက လှတယ် ကလေးငယ်ရဲ့။

မျက်ရည်များက မင်းအတွက်အေးစက်လွန်းသားကွာ။ ကိုယ့်မျက်ရည်တွေမင်းပါးပြင်ပေါ် ကခုန်ကြတဲ့အခါ ထူးခြားစွာအေးစက်လွန်းတာသိပါတယ်။ အခုတောင် သွေးတွေပေနေတဲ့ကိုယ့်လက်တစ်ဖက်ကြောင့် မင်းရဲ့ပါးပြင်နုနုလေး အနီရောင်တွေပေကျံကုန်ပြီမလား။

"အချစ်ရယ် ကိုယ်ကြောက်မိပါရဲ့ မင်းကိုကာကွယ်နိုင်ဖို့ ကိုယ်ဘာတွေလုပ်ရမလဲ"

ဂျောင်ကုရင်တွေပူသည်။ မနက်ဖြန်တိုင်းရဲ့အန္တရာယ်တွေကိုတွေးရင်းပူသည်။ အပြစ်မရှိတဲ့ဒီကလေးငယ်ကို ကျိန်စာထဲမှာထပ်ပြီးရစ်ပတ်လာမှာကြောက်သည်။ အခုတောင်မှ သူမပတ်သတ်ဖို့ကြိုးစားရင်းနဲ့ကို သူ့ကြောင့် ဒီကလေးရဲ့ဝိဉာဉ် ဘယ်လောက်တောင်ပင်ပန်းနေရပြီလဲ။