#បេះដូងសួគ៌ា
#ភាគ១
-ភូមិគ្រឹះ អេស្ដាដ័រ-
កន្ទុយភ្នែកតូចងាកចុះឡើងនៅក្នុងបន្ទប់ងងឹតដែលខ្លួនប្រាណហុំព័ទ្ធដោយក្លិនក្រអូបរួមជាមួយនឹងរ៉ូបស្ដើង។ទឹកមុខនាងស្មើរធេងហាក់ពិបាកចិត្តនិងទាល់ច្រកស្ងប់ស្ងាត់មិនស្ដីមើលទៅទ្វារជានិច្ច÷
«ដូរចិត្តបានព្រីមិកា!វានៅមិនទាន់ហួសពេលបើចៅហ្វាយមិនទាន់មកដល់»រ៉ាហ្វេតអ្នកចាត់ការប្រចាំផ្ទះនិងផ្ទាល់ខ្លួនម្ចាស់ភូមិគ្រឹះដួរអោយប្រាកដប្រជាមុននឹងស្រីស្អាតម្ចាស់ឈ្មោះព្រីមិកាងក់ក្បាលតិចៗបញ្ចាក់ថានាងមិនប្រកែកហើយធ្វើការបន្ត
«បើមិនប្រកែកក៏អូខេ..តែវាមានហានិភ័យខ្ពស់ខ្លាំងណាស់ព្រីមិកាព្រោះលោកម្ចាស់មិនដែលអោយយកអ្នកបម្រើក្នុងភូមិគ្រឹះមកដេកជាមួយ»
«រឿងយប់នេះជាការសម្ងាត់ស្អែកនាងធ្វើការក្នុងភូមិគ្រឹះនេះធម្មតាចុះនឹងចៅហ្វាយប្រហែលជាមិនសង្ស័យយកចិត្តទុកដាក់នោះទេ»
«ចាស៎»ព្រីមិកាបានត្រឹមឆ្លើយតិចតួចមុននឹងស្អាតរួចរ៉ាហ្វេតក៏ឈប់បន្តការសន្ទនាដើរចេញពីបន្ទប់ព្រោះគិតថាព្រីមិកាច្បាស់លាស់ហើយ។ក្រោយពេលរ៉ាហ្វេតចេញទៅបាត់នាងដកដង្ហើមធំមុននឹងគិតដល់ការសន្ទនាមួយ...
(បងខ្វះប្រាក់ណាព្រី..បងត្រូវការប្រាក់)
(តែអូនគ្មានទេ)
(បងត្រូវការប្រាក់ខ្លាំងណាស់ព្រី..រកប្រាក់អោយបងសិនបានទេព្រី!បើបានបងនឹងឆាប់ត្រឡប់ទៅរៀបការជាមួយអូនវិញ)
(អូន..)
(ណាៗ)
(អូន..អូននឹងព្យាយាម..)
នេះជាមូលហេតុដែលត្រូវអោយនាងមកអង្គុយនៅលើគ្រែឃីងសាយម្ចាស់ភូមិគ្រឹះដែលនាងធ្វើការមកជាយូរនិងមិនទាន់ដែលឃើញម្ចាស់ភូមិគ្រឹះផ្ទាល់នឹងភ្នែក។វាជាទាល់ច្រកនិងគួរអោយខ្ពើមរអើមបំផុតសម្រាប់នាង ស្រីថ្នាក់ទាបដូចជានាងនឹងរកប្រាក់ឯណាបាន?
ក្រាក..!!សម្លេងបើកទ្វារបន្ទប់ធ្វើអោយព្រីមិកាស្ទើរផុតដង្ហើមហើយក្លិនខ្លួនអង្រួនបេះដូងរបស់អ្នកដែលចូលមកក៏ធ្វើអោយព្រីមិកាកាន់តែចង់រួញតូចនិងចង់អោយផុតពីកន្លែងដែលនៅ។ណាយ អេស្ដាដ័រឈ្មោះរបស់អ្នកដែលចូលមក ភាពងងឹតធ្វើអោយនាងមិនឃើញមុខសង្ហារបស់គេបានឃើញត្រឹមស្រមោលដែលខិតមករកនាងបន្តិចម្ដងៗបន្ទាប់មកក៏ត្រូវទ្រេតទៅលើគ្រែដោយកម្លាំងដៃរបស់ណាយ÷
«ត្រៀមខ្លួនហើយមែនទេ?»សម្លេងគ្រលរស្អកសួរមកកាន់ព្រីមិកាធ្វើអោយនាងវិលវល់អស់ស្របពេលដែលមុខសង្ហាក៏អោនមកអៀងថើបថ្ពាល់របស់នាង
«អ្ហឺ..»នាងគ្រហឹមក្នុងបំពង់កធ្វើអោយណាយសើចតិចៗពេញចិត្តនូវរបស់នៅក្នុងដៃដែលកូនចៅរកមកអោយបានសមចិត្ត
«ក្ដៅគគុកពេកហើយ..»ណាយនិយាយជាមួយអាការៈអារម្មណ៍ល្អលើកដៃអង្អែលសាច់របស់ព្រីមិកាដែលនៅក្នុងរ៉ូបស្ដើងទន់ល្មឿយ។បាតដៃក្ដៅគគុកធ្វើអោយព្រីមិកាចង់តវ៉ាតែតម្រូវការនិងគោលបំណងខ្លួនឯងបានប្រកែកនៅស្ងៀមអោយគេប៉ះស្ទាបទាំងវេទនាចិត្តនិងខូចចិត្តរួមជាមួយគ្នា។ដោយសារតែអារម្មណ៍ពុះកញ្ច្រោលដែលខ្លួនកំពុងចង់គ្រប់គ្រងអ្នកនៅក្រោមរាងកាយយ៉ាងតក់ក្រហល់ធ្វើអោយណាយសឹងបាត់សតិនូវក្លិនក្រអូបជាប់សាច់របស់ព្រីមិកាព្យាយាមកន្រ្តាក់អាវខ្លួនឯងចេញយ៉ាងលឿនតាមដែលអាចធ្វើបានភ្លាមៗ
ខ្វោក..!!រ៉ូបស្ដើងត្រូវហែកយ៉ាងផុយក្រោមដៃណាយ ដៃរបស់ព្រីមិកាក៏ក្ដោបបាំងខ្លួនទាំងអាម៉ាស់តាំងណាយក៏សើចដោយការចូលចិត្តព្រោះគិតថាអ្នកនៅក្រោមរាងកាយលឹងរឹកជាមួយខ្លួនហើយកូនចៅរបស់គេក៏មិនយកស្រីក្រមុំយកមកដូចគ្នា
«លោ-លោកណាយ..អ្ហឹក»ព្រីមិកានិយាយជាមួយនឹងទឹកភ្នែកដែលចាប់ហូរតាមកន្ទុយភ្នែកតិចៗក្នុងពេលដែលរាងកាយត្រូវគេគ្រប់គ្រងដោយការស្ទាបអង្អែលលឹងយ៉ាងព្រហើន
«ហ្អឺ..?»ណាយលើកចិញ្ចើមចង់ឃើញមុខតូចតែដោយសារបន្ទប់ងងឹតទើបគេបោះបង់គំនិតនោះចោលនឹងត្រៀមក្នុងការបានបបោលអង្អែលរាងកាយវិញនិងខ្នាញ់ជាមួយអាការៈមិនដឹងខ្យល់របស់ព្រីមិកា។ណាយញាប់ញ័រអោនថើបបន្សល់ស្នាមក្រហមពាសពេញរាងកាយរបស់ព្រីមិកាមិនចន្លោះហើយបន្ទាប់ពីនោះក៏...
«លោ..លោក..អ្ហា៎..»ព្រីមិកាដឹងដល់អ្នកដែលជ្រៀតមកចន្លោះជើងនឹងត្រៀមដំណាក់កាលចុងក្រោយជាមួយនឹងមុខស្លេកចង់បញ្ឈប់ព្រោះការគៀកកើយធ្វើអោយនាងខ្លាច
«មានដឹងខ្លួនទេថានាងជាប់ចិត្តយើងលើសស្រីលើកមុនៗ»គេនិយាយព្រមទាំងចាប់ជ្រែកភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួនចូលក្នុងរាងកាយរបស់ព្រីមិកាភ្លាមៗព្រោះទហរាំមិនបានធ្វើអោយរាងកាយរបស់ព្រីមិកាក៏ក្រញែងជាមួយនឹងភាពឈឺចាប់ខ្លាំងហាក់គេហែកជាចម្រៀកៗរីឯណាយក៏បញ្ឈប់សកម្មភាពភាំងព្រោះដឹងថាគេជាប្រុសដំបូងរបស់នាង
«ហ៊ឹកៗ..ខ្ញុំឈឺណាស់..ហ៊ឹកៗ..»ព្រីមិកាគក់ខ្នងរបស់ណាយព្រមទាំងខ្ញាំព្រោះចង់បំបាត់ភាពឈឺចាប់
«ប-បរិសុទ្ធអញ្ចឹងហ្អេស?»គេនិយាយតិចៗព្រមទាំងលើកអង្អែលជូតទឹកភ្នែករបស់ព្រីមិកា។ ចិត្តមួយគេចង់ចេញព្រោះមិនធ្លាប់ធ្វើបាបស្រីក្រមុំឯណា តែចិត្តមួយទៀតក៏ចង់ស្ទះព្រោះចង់គ្រប់គ្រងរាងកាយតូចត្រឡឹងនេះខ្លាំងស្ទើរទ្រាំមិនបាន
«អ្ហឹក..ឈឺ..លោកណាយបានហើយ»ព្រីមិកាសុំតែណាយក៏គ្រវីក្បាលនឹងគំនិតនោះហើយក៏ចាប់បោលចង្វាក់យឺតៗក្នុងរាងកាយរបស់ព្រីមិកាធ្វើអោយនាងសឹងទទួលយកមិនបាន
«ហ៊ឹកៗ..អ្ហា..អ្ហាស..»ព្រីមិកាខ្ញាំរាងកាយមាំដែលកំពុងវាយលុកទៅកាន់ចង្វាក់កាន់តែលឿនដោយភាពក្ដៅគគុកជាមួយកម្ដៅរាងកាយដូចរងើកភ្លើងដែលកំពុងក្ដៅងំ។ចំណែកឯណាយវិញញើសគ្រាប់ធំៗក៏ហូរស្រក់តាមជើងសក់ងើយមុខសង្ហាព្រោះពេញចិត្តភាពរឹតរួតនៃផ្លូវតូចចង្អៀត។ រីឯភាពហួងហែងស្រីនៅលើគ្រែនិងចង់គ្រប់គ្រងនាងបន្តពីយប់នេះក៏ចាប់កើតមានឡើងបន្តិចៗម្ដងបែបគេសឹងមិនយល់ជាមួយខ្លួនឯង។អស់ពេលជាយូរទើបណាយទម្លាក់ខ្លួនទ្រោបលើរាងកាយរបស់ព្រីមិកាជាមួយនឹងការអោបរាងកាយរបស់ព្រីមិកានិងអោនថើបសាច់ទន់ដូចជាសំឡីរបស់នាងជាមួយនឹងដង្ហើមថេរព្រមទាំងចង់ឃើញមុខរបស់អ្នកដែលខ្លួនអោបខ្លាំង...
#បេះដូងសួគ៌ា
#ភាគ២
តែវាមិនដូចអ្វីដែលណាយចង់បាននិងគិតដែលចង់ឃើញមិខស្រីសាច់ក្រអូបនោះព្រោះព្រឹកឡើងនាងបាត់ស្រមោលសូន្យឈឹងនៅសល់តែគេម្នាក់ឯងហើយមិនដឹងថានាងចេញទៅកាលពីពេលណាធ្វើអោយគេមួម៉ៅដែលនាងមិនប្រាប់ដំណឹងដល់គេសូម្បីបន្តិច។រាងសង្ហាងើបចេញពីលើគ្រែទាំងមិនអស់ចិត្តអស់ថ្លើមទៅផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់និងសម្អាតខ្លួនចង់ទៅរកនិងស្គាល់មុខអ្នកដែលនៅជាមួយខ្លួនអោយឆាប់រហ័សបំផុត។ក្រោយពេលរៀបចំខ្លួនហើយណាយចុះពីលើភូមិគ្រឹះមកតុអាហារព្រមទាំងាកទៅអ្នកចាត់ការផ្ទាល់ខ្លួនដែលឈ្ងោកមុខចាំបម្រើ÷
«ស្រីកាលពីយប់ទៅណាហើយហ្វេត»មុខរបស់រ៉ាហ្វេតចាប់ផ្ដើមស្លេកមុខខ្លាចថានឹងបែកការណ៍ដែលយកអ្នកបម្រើក្នុងភូមិគ្រឹះអោយមកដេកជាមួយចៅហ្វាយខ្លួន
«អឺថានាងទៅវិញហើយទាន»
«ទៅរកនាងមក»
«គឺថាណែក..មិនបានទេ»ចម្លើយរបស់រ៉ាហ្វេតធ្វើអោយមុខណាយជ្រីវជ្រួញដោយការមិនយល់ដែលកូនចៅខ្លួនឆ្លើយមកបែបនេះ
«ហេតុអីហ្វេត?នៅមានរឿងដែលនាងជាស្រីក្រមុំ..ឯងគួរដឹងហើយមែនទេថាយើងត្រូវការគ្រាន់តែចង់កម្ចាយអារម្មណ៍តែឥឡូវយើងកំពុងមានអារម្មណ៍ថាចំណងកាលពីយប់កំពុងចងខ្លួនយើង»ណាយជ្រឹមភ្នែកមើលទៅញើសរបស់រ៉ាហ្វេតដែលហូរកាត់ថ្ងាសទាំងដែលពេលព្រឹកត្រជាក់
«ចៅហ្វាយអាចច្រឡំក៏ថាបាន»
«ហ្វេត..ឯងកំពុងតែគិតថាជាគោដែលស៊ីស្មៅមែនទេ?មុខឯងមានពិរុទ្ធច្បាស់ណាស់»
«អឺ..»
«ធ្វើការរាប់ឆ្នាំយើងយល់ពីឯងច្បាស់..ឯងមិនដែលធ្វើការលាក់លៀមនឹងយើងតែពេលនេះឯងគិតធុញនឹងការងារជាមួយយើងហើយមែនទេ?»
«អត់ទេទាន»
«ល្អ..១ថ្ងៃគ្រប់ទេដែលយកនាងមកអោយយើងវិញ?»
«បាទគ្រប់»
«ល្អ..»ណាយងក់ក្បាលដោយស្រួលចិត្តមុននឹងលើកអាហារពេលព្រឹករបស់ខ្លួនមកញ៉ាំនិងគិតជានិច្ចជាមួយភាពក្ដៅគគុករបស់នារីកាលពីយប់...
ដៃតូចរបស់ព្រីមិកាក្ដាប់សែកណែនដៃជាមួយភាពខ្ពើមរអើមខ្លួនឆ្លុះមើលកញ្ចក់ដែលបង្ហាញឃើញស្នាមពាសពេញកញ្ចឹងករបស់ខ្លួនដែលណាយបន្សល់ទុក។នាងខំជូតចង់ជម្រះស្នាមនេះអោយបាត់តែមិនអាចទៅរួចមានតែបៀមអារម្មណ៍ទុក្ខសោកក្នុងចិត្ត។សម្លេងសម្រឹបជើងមកដល់មុខទ្វារបន្ទប់របស់ព្រីមិកាទើបនាងរហ័សយកសែកទុកក្នុងថតតុរបស់ខ្លួនព្រមទាំងលើកក៏អាវកឹបបាំងស្នាមនោះ÷
«ព្រី..មេផ្ទះអោយឯងទៅបម្រើអ្នកប្រុសណាយព្រោះអ្នកបម្រើដែលបម្រើអ្នកប្រុសរាល់ថ្ងៃនោះសុំសម្រាកមិនបានមក»អ្នកបម្រើស្រីប្រាប់ធ្វើអោយព្រីមិកាបុកពោះខ្លាចអាម៉ាស់មិនចង់ទៅឃើញមុខរបស់ណាយតែបើមិនទៅអាចនឹងមានគេសង្ស័យមិនខានទេ
«ចាស៎»
«ប្រញាប់បន្តិចណាតែថាថ្ងៃនេះភ្នែកឯងស្លក់គ្មានកម្លាំងដូចមិនបានគេង»
«ខ្ញុំ-ខ្ញុំមិនអីទេ..ខ្ញុំទៅបាន»ព្រីមិកាងក់ក្បាលទទួលសំណើររបស់មេផ្ទះរួចក៏ងើបចេញពីតុមុខកញ្ចក់ជាមួយនឹងជើងញ័រៗរបស់ខ្លួន
«ព្រី..យកកាហ្វេអោយអ្នកប្រុសនៅបន្ទប់ធ្វើការបន្តិច»មេផ្ទះប្រាប់ទើបព្រីមិកាដើរទៅយកកាហ្វេព្រមទាំងឡើងទៅខាងលើយកកាហ្វេទៅ
តុកៗ..!!សម្លេងគោះទ្វារធ្វើអោយណាយងើបមុខពីឯកសាររបស់ខ្លួន
«ចូលមក»
«អ្នកប្រុសកាហ្វេចា៎»ព្រីមិកាយកកាហ្វេមកដាក់លើតុព្រមទាំងថយខ្លួនទៅម្ខាងមិនហ៊ានប្រសព្វភ្នែកជាមួយនឹងការក្ដៅមុខភាយៗរីឯណាយក៏មិនបានចាប់អារម្មណ៍
«អ្នកបម្រើថ្មីមែនទេ?»ណាយសួរព្រោះមិនដែលឃើញមុខ
«អត់ទេចា៎គឺខ្ញុំធ្វើការផ្នែកខាងក្រោយតែពេលនេះត្រូវមកជំនួស»
«អឹម..»ណាយងក់ក្បាលព្រីមិកាក៏ធូរទ្រូងព្រោះគេមិនចាប់អារម្មណ៍
«ជួយយកសៀវភៅនេះទៅទុកនោះទូរបន្តិច»
«ចាស៎..»ព្រីមិកាងក់ក្បាលដើរមកយកសៀវភៅពីដៃរបស់ណាយរីឯណាយក៏គ្រលៀសភ្នែកទៅចំកស្អារបស់នាងដែលមានស្នាមជាំ
«កនាងកើតអី?»...
រឿងនេះផ្អែមៗទេណា៎🤭🤍
