#បេះដូងសួគ៌ា
#ភាគ១៣ (ភាគពិសេស)
«យើងមួម៉ៅហើយព្រីមិកា»ណាយទម្លាក់ដៃមកចាប់ចង្ការរបស់ព្រីមិកាងើយឡើងតែព្រីមិកាក៏គេចព្រោះមិនទម្លាប់នឹងអាកប្បកិរិយាបែបនោះ
«អ្នកប្រុស..ធ្វើអី..លែងខ្ញុំ..»ព្រីមិកាភើតពោះទាមទារដៃចេញពីការចាប់របស់ណាយវិញនិងមានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួលនៅពេលដែលចិញ្ចើមរបស់ណាយលើកឡើងខ្ពស់សម្លឹងដោយកែវភ្នែកមុតមកកាន់នាងព្រមទាំងរេភ្នែកមករករាងកាយរបស់នាង
«រំលឹករឿងថ្ងៃនោះទៅព្រីមិកា»ណាយនិយាយដោយសម្លេងស៊ិចស៊ីព្រមទាំងដើរមកគៀកនាងរីឯនាងវិញក៏វារថយក្រោយព្រោះខ្លាចព្រមទាំងលើកដៃមកក្ដោបខ្លួន
«អ្នកប្រុស..កុំចូលមកណា»
«យើងចង់អោបនាងសឹងស្លាប់»ណាយអោនច្រតើដៃហុំព័ទ្ធរាងកាយរបស់ព្រីមិកា
«អោ-អោបធម្មតាគឺបានណា៎តែ..តែ»
«យើងចង់អារបៀបដែលមិនធម្មតារបស់នាង»
«អ្នកប្រុស..ខ្ញុំថប់ដង្ហើម..ល្ងាចហើយខ្ញុំចង់ងូតទឹក»ព្រីមិការកលេសដោះសារព្រមទាំងរកវារងើបចេញតែណាយមិនព្រមហើយក៏ចាប់ដៃនាងជាប់មិនលែងអោនមុខសង្ហាថើបថ្ពាល់ទន់របស់ព្រីមិកា
«អ្នកប្រុស..ខ្ញុំ-ខ្ញុំមិនលេងនោះទេ»
«យើងមិនបានលេង..យើងធ្វើមែនទែន»ណាយសង្កត់សម្លេងធ្ងន់ទ្រោបរាងកាយរបស់ព្រីមិកាកាន់តែគៀកកាន់តែស្និទ្ធស្នាលហើយកម្ដៅខ្លួនរបស់គេក៏កាន់តែកើនឡើងពេលបានប៉ះពាល់រាងកាយនាង
«អ្នកប្រុស..ខ្ញុំ..ហ្អឺ..អុប៎»នាងប្រុងប្រកែកតែមាត់ក៏ត្រូវបានណាយបំបិទហើយក៏ក្ដោបមុខនាងមិនអោយរើ
«អ្នកប្រុស..»ព្រីមិការុញដើមទ្រូងរបស់ណាយចេញពីខ្លួនតែគេមិនរារែកនឹងមកគៀកនាងកាន់តែខ្លាំងឡើង។ មុខសង្ហារបស់ណាយលោអោនថើបព្រីមិកាយ៉ាងទន់ភ្លន់ព្រមជាមួយដៃដែលទាញចង្កេះនាងមកជិតខ្លួនព្រមជាមួយអាវឃ្លុំរបស់គេក៏ចំហរបង្ហាញដើមទ្រូងដែលមានសាច់ដុំហាប់ណែនដូចជាអ្នកកីឡាមកកាន់នាងដែលកំពុងមុខក្រហមខ្លាំង
«ហ្អឺ..អ្នកប្រុស..»ព្រីមិកាវាយស្មាមាំរបស់ណាយព្រោះតែគេអោនមុខខាំញេញលើស្មារបស់នាតិចៗបែបក្រឺតខ្នាញ់ធ្វើអោយនាងមិនទម្លាប់
«យ៉ាងម៉េច?ចូលចិត្តទេ?»
«អ្នកប្រុស..កុំណា៎..ខ្ញុំនឹងឈប់និយាយរកអ្នកប្រុសហើយត្រឡប់ទៅសៀងហៃវិញមិនខាន»
«នាងហ៊ាន?យើងនឹងកាច់បំបាក់ជើងនាងចោលព្រោះនាងជារបស់យើង»ណាយបង្ហាញភាពហួងហែងរបស់ខ្លួនមិនលាក់បាំងរីឯអ្នកដែលមិនធ្លាប់មានអ្នកណាមកហួងហែងបែបនោះក៏បេះដូងលោតស្ទើរចេញពីទ្រូងមុននឹងដៃក្ដៅគ្រើមរបស់ណាយចាប់ចង្កេះនាងព្រមទាំងអង្អែល
«ខ្ញុំមិនទម្លាប់ទេ..អ្នកប្រុសដកដៃ..អ្ហា៎..»រាងកាយនាងផ្ដួលទៅលើគ្រែព្រោះកម្លាំងរបស់ណាយដែលជាបុរសភេទហើយលក្ខណៈស្រូបទាញរវាងពួកគេទាំងពីរក៏កាន់តែកើតឡើងដោយហាមមិនបាន។ ណាយអោនថែថើបរាងកាយរបស់ព្រីមិកាដោយការអាណិតស្រឡាញ់ពេញទ្រូងនៅពេលឃើញនាងមិនសប្បាយចិត្តគេពិតជាមានអារម្មណ៍ថាពិបាកខ្លាំងណាស់
«លោកណាយ..ខ្ញុំខ្លាច»មុខនាងកាន់តែក្រហមខ្លាំងនៅពេលដែលណាយអោនថើបញក់ញីពាសពេញព្រមជាមួយស្នាមស្នេហ៍ជាច្រើនដែលចាប់ផ្ដើមកើតឡើងនឹងប្រព្រឹត្តទៅដូចកាលពីយប់ដំបូងនោះមិនខុសធ្វើអោយនាងខ្លាចនិងទទួលយកវា
«វាគ្មានអ្វីត្រូវខ្លាចទេ»ណាយលើកដៃបន្លាក្រូចដែលគ្រើមតិចៗដោយសារតែធ្វើការធ្ងន់របស់ព្រីមិកាមកថើបព្រមទាំងលួងលោមហើយបន្ទាប់មកអ្វីៗក៏នៅតែបន្តដែលរាងកាយព្រីមិការមួលដោយសារការប៉ះពាល់និងឡើងកម្ដៅខ្លាំង
«កុំខ្លាច..»ណាយលួងលោមនៅពេលដែលសម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគេទាំងពីរត្រូវបានជម្រុះដោយដៃរហ័សរបស់ណាយ រាងកាយកាន់តែណែបនិត្យគ្នាជាលំដាប់
«អ្នកប្រុស..ខ្ញុំខ្មាស»នាងប្រាប់តាមត្រង់នៅពេលដែលដៃរបស់នាងទប់ប៉ះនឹងដើមទ្រូងហាប់ណែនរបស់ណាយ
«ហ៊ឹសៗ..»ណាយសើចដោយការពេញចិត្តហើយក៏យកចុងម្រាមដៃទៅចុចនៅចុងច្រមុះរបស់ព្រីមិកា
«ល្ងង់»ណាយនិយាយតិចៗស្របពេលដែលអោនថើបព្រីមិកាមិនចេះឆ្អែតឆ្អន់ហើយខណៈនោះដែលគេជ្រៀតចូលចន្លោះភ្លៅទាំងពីរបស់ព្រីមិកា
«វានឹងមិនអីទេ»សម្លេងណាយស្អកខណៈដែលញើសហូរកាត់ជើងសក់របស់គេហើយបន្ទាប់មករាងកាយពួកគេក៏ចាប់ផ្សារជាប់គ្នា
«ហ៊ឹកៗ..អ្នកប្រុស..ខ្ញុំឈឺ..»ព្រីមិការុញរាងកាយរបស់ណាយចេញពីខ្លួនតែវាមិនខុសពីរុញដុំថ្មធំចេញពីខ្លួននោះកាន់តែប៉ះកាន់តែរុញរាងកាយណាយក៏កាន់តែមកកាន់តែគៀកនិងអោបនាងណែន
«សុំទោសយើងមិនបានប្រយ័ត្ន»ណាយកាន់តែញាប់ញ័រពេលបានគៀកខ្លាំងជាមួយនឹងនាងនិងសឹងតែមិនអាចទប់អារម្មណ៍របស់ខ្លួនបានទើបគេដកដង្ហើមវែង
«អ្នកប្រុស..ហ៊ឹកៗ»ព្រីមិកាខ្ញាំដៃមាំរបស់ណាយខ្លាំងព្រោះឈឺតែណាយមិនបានទាំងស្កៀបអ្វីបន្តិចៗមុននឹងគេចាប់ធ្វើចលនាយឺតៗ
«ហ្អឹម..»ណាយងើយមុខគ្រហឹមក្នុងបំពង់កដោយការពេញចិត្តពេញថ្លើមអោនថើបសាច់ក្រអូបរបស់ព្រីមិកាដោយទន់ភ្លន់
«អ្ហា៎ៗ..»
«នាងជារបស់យើង..របស់យើងតែម្នាក់លឺទេ?»ណាយរវើរវាយនិយាយដាក់ត្រចៀកព្រីមិកាតិចៗមុននឹងមុខសង្ហាជ្រប់នឹងរាងកាយរបស់ព្រីមិកាដែលកំពុងដង្ហក់ដោយសារតែកម្រិតនៃល្បឿនចង្វាក់ស្នេហ៍នោះ...
ក្រោយសង្គ្រាមស្នេហ៍ត្រូវបានបញ្ចប់ រាងកាយទន់ល្បឿយរបស់ព្រីមិកាត្រូវណាយបីជាប់នឹងទ្រូងជម្រះខ្លួនទាំងពីរនាក់មុននឹងដាក់រាងកាយនាងនៅលើគ្រែថ្នមៗមិនអោយរំខានអ្នកកំពុងតែអស់កម្លាំងនិងលង់លក់បាត់មាត់នោះ
