Impervious to his action

Chapter 16

Chapter 16

Feeling is strong, it makes you think deep, I may not guarantee with my own feelings but this one I knew it's pure. His feelings for me is pure.

"Until now, I'm still inlove with you,"

Ilang beses na siya nag confess ng nararamdaman niya. Hanggang ngayon,

I'm stuck with my own thoughts, it's either break him or break my own heart just not to see him breaking, because of me.

"You don't need to do the same, Ylave. You don't have to care over my love for you. I never asked you to accept my love. Ang gusto ko lang ay hayaan mo akong iparamdam at punan ang mga kakulangan ko noon. I'm just not want you-please," He stop midway of his speech. "I'm pleading just let me, Ylave." Lumingon ito sa akin kase na natili akong tahimik.

"Let me think first,"

"Bakit kailangan mo pang pag isipan? Oo o hindi lang. Sabagay wala kang choice." Agad ko itong hinampas.

"Yan! Yan ang ayaw ko. Wag mo nga akong pangunahan. Nakakainis, nakakagalit ka!"

"Ano na naman ginawa ko? Mahal kita ano bang nakakagalit doon? Alam mo naman na patay na patay ako sayo dati pa. Sege! May kasalanan ako kase iniwan kita, pero may rason ako nun. And that's it to keep you safe!" Sumisigaw na rin n'yang sabi.

Nararamdaman ko din na bumibilis na ang andar kotse namin.

Pero ang mga salita niya sa dulo ang kinanunuot ang noo ko.

"What do you mean? Your lying, don't ever lie to me!"

"Sa tingin mo magsisinungaling ako sayo?" Umiwas siya ng tingin at nagtagis ng bagang. Mabilis niyang inihinto ng sasakyan sa gilid ng highway at tabi nito ay malakas na hampas ng alon.

Bumaba ako at ganun rin siya.

"Tell me, Oniel. Don't ever lie to me! Ano yun? Nakipag break ka dahil ano? Para protektahan ako! Protecting from what! Nag makaawa ako ng pagmamahal sayo noon, Oniel. Pero humakbang ka papalayo. Kase desisyon mong iwan ako at saktan ako! Tangina ka!" Sinugod ko siya at sinigawan. "Protektahan pa sayo baka pa!" Pinunasan ko ang luha ko.

Tangina! Bakit ba ako umiiyak? Mahal ko ba 'tong taong to para iyakan ko?

"Tiniis ko lahat ng sakit... Tinanggap ko lahat para sa akin... para sa sarili ko. Alam mo yun eh... Alam mo kung paano ako saktan....dumating, nilandi, nagpalandi, nagpahulog, nahulog, tas iwan? Ang gago mo! Alam mong may phobia ako sa gabi pero pinili mong saktan ako sa oras na iyon. Wala kang puso! Sarili mo lang iniisip mo! You promise me that you never break me but you choose to leave me behind! Tapos sasabihin mo, ginawa mo iyon para protektahan ako? Sinong tanga naman maniniwala d'yan. Lumipas ang taon, ngayon mo lang uungkatin! Ano? Mag salita ka!" Napaupo ako, at humagulgol.

He kneel, his arms wrapped of my back and pulled me towards him. I'm crying my heart out. Sobrang sakit na akala mong sugat ay tuluyang naging peklat ay unti-unting bumukas at nagdurugo sa sakit. Masakit pa rin talagang balikan ang mapait na nakaraan.

"This is not the right time to tell, Ylave. Just hung there, I'll make you mine....again."

_______

Pinarada ni Oniel ang sasakyan sa tabi ng isang bahay. Na kung titingnan sa una ay akalaing mong walang nag aalaga nito dahil sa mga malagong puno sa tabi nito at ang mga damo ay may kataasan rin kumpara sa katapat na bahay na maayos at malinis.

Binalik ko ang tingin sa bahay. Parang may pakiramdam ako na may kakaiba sa bahay na ito.

"Anong ginagawa natin dito? Kaninong bahay ito... bakit dito mo'ko dinala?" Sunod sunod kung tanong dito.