Impervious to his action

Chapter 20

"Papa, I miss you po"

"I miss you too my princess Ylave. You know papa loves you right? There's a door every room, just find it and choose to be happy. If there's three door and you cannot choose between the two, choose a third. If life is too burden for you try to deload. Hindi mo kailangan mag isa, may mga taong gusto kang tulungan kaya wag kang mag dalawang isip na mang hingi ng tulong. Ginawa ng diyos ang pamilya at kaibigan para hingan mo sila ng tulong pag kailangan. Hindi mo kailangan maging malakas Ylave. I love the way you carry your problem but I am hoping you also live with happiness with your family and friends."

"Papa di'ba po tinuruan niyo ako noon na mag invest sa sarili para pag may problema kaya ko pero bakit ngayon gusto niyo akong humingi ng tulong sa iba?"

"Maiintindihan mo rin ako pag naroon kana sa sitwasyon na iyon Ylave. Wag mong kalimutan na mahal ko kayo ng mama mo. Alagaan niyo ang isa't isa. Goodnight my princess."

"Pa!" Tinawag ko ito ngunit hindi ito lumingon.

I woke up with full sweat in my forehead.

"Papa..."Napapaos kung tawag sa kanya. "Panaginip lang pala...akala ko totoong narito kana...papa"
Sambit ko at kusang tumulo ang aking luha. Hinigpitan ko pag kakayakap sa binti ko upang maibsan ang lungkot na nadarama.

I just feel how the words papa left me.  Thankful that he visit me in my dreams. I'm really miss him. I would visit him.

"Papa.." I cried that night.

I just misses my father who love me who I am. Kaya siguro ako nasasaktan ngayon dahil wala akong papa.

"Ylave may problema ba?" Napalingon ako kay mama sa tanong niya. "Kanina ka pa tahimik dyan. Hindi ko alam ang rason bakit ka tahimik pero pwede mong ilabas yan. Mahirap pag di mo nasasabi naroon ang bigat kahit paulit-ulit mong isipin" Sa sinabi ni mama naalala ko ang sabi ni papa.

Na minsan sa buhay kailangan mo humingi ng tulong. Hindi ako nag iisa kahit wala na si papa, naririto pa naman si mama. Kahit papaano mabuti sa akin ang panginoon sa akin.

"Ma, nalulungkot po ako." She nodded urging me to continue. "Nag pakita po si papa sa panaginip ko,"

"Ohh diba dapat masaya ka?" Tanong ni mama.

"Ay kaya lang po miss ko na po siya, kaya po ako na lulungkot."

"Ikaw talaga, nag pakita na nga sayo nalulungkot ka pa dapat masaya ka. Samantala sa akin hindi nag papakita papa mo. Hay naku kayo talagang mag  ama nakakatampo na kayo."

"Mama naman eh, syempre papakita rin siya sainyo. Kaya nga po pupunta tayo ngayon kay papa eh"

"Ano pa nga ba? Wag ka nang malungkot. Isa lang dahilan nun bakit dinadalaw ka ng papa mo sa panaginip, it's either iniisip mo siya o gusto mo siyang makita. Oo, hindi masama isipin ang taong naging parte nang buhay mo pero Ylave matagal na wala ang papa mo, dapat naka move on kana na wala na ang papa mo. Isipin mo na lang na kasama natin siya sa pang araw araw na gawain. Makakatulong din na mag libang ka wag niyong puro pag iisip nang hindi mo kontrolado. Ikaw din, hindi matutuwa papa mo niyan."

"Opo, mama. Kaya mahal ko kayo eh" Niyakap ko ito habang nag lalakad kami sa pa punta sa puntod ni papa.

Pag kagising ko kanina. Niyakag ko na si mama pag katapos namin mag umagahan. Dahil gusto ko rin bisitahin si papa kasama si mama.

"Oo, mahal din kita anak"

Nakangiti akong marinig sinabi ni mama. It's something na hindi mabibili ng pera.

Ang pagmamahal nang isang Ina.

Nagsindi kami nang kandila at binunot ang mga damo naka paligid dito.