Impervious to his action

Chapter 31

Kagabi ay halos hindi ako makatulog sa text ni Oniel. Kaya kaninang umaga ay sinabi ko kay mama, gaya ko ay nagulat din siya.

"She's here any minute" he talk to the police officer. "Hintayin na lang natin siya."

Kakapasok pa lang namin natamaan ko na agad si Oniel. He can stand out in this place. Nakasuot ito ng dark long sleeves na hakab na hakab sa kanyang katawan at naka slacks. Dumagdag pa dito ang maayos na gupit at may suot itong silver na relo. Base sa ayos nila ay mukhang hinihintay nila kami.

"Siya ba iyon, Sir" pagtukoy ng police kay Oniel. Bumaling naman saamin si Oniel.

I dare myself to scan his whole face quietly. Gantong pag kakataon ko siya tinitingnan. Marami ang nag bago sa labas niyang anyo.

Bakit ko ba siya tinititigan? Tunay naman na may pinagmamalaki ito. Sumasabay ang ka gwapohan nito sa mga napapanood kong movie e. Mga bidang lalaki.

I erase the fog in my head. This is not the right time para purihin siya sa pisikal nitong kaanyuan.

Kasama ko si mama papunta sa presinto. Sinabi ko sa kanya ginawa ni Oniel. Pinakulong niya nag kidnapped saakin na sabi ko sa kanya wag na niya iyon gawin.

Ang tanong ko sa sarili habang papunta dito ay paano niya nagawa iyon ng isang linggo lamang.

"He is persistent even though we don't have evidences, he gave me this."
The police officer handed me a portfolio.

May mga litrato ng gabing iyon. Pinakita niya din sa akin ang kuha ng dashcam na malapit sa pangyayari.

"Magaling siya," may pag hanga sa boses nito na parang ngayon lang siya nakakilala ng kagaya ni Oniel.

I know that...

Mga kaklase ko sa college ay bukambibig ang buhay ni Oniel. Saan man ako dalhin ng paa ko ang naririnig ko ang nagawa niya. Dahil fresh graduates at qualified, pinag aagawan ito ng iba't ibang law firm dito sa pilipinas.

"Lumilikha siya ng kahiraan pagdating sa ganitong kaso. Magaling ito mangalap ng ebidensiya."

May mga pinakita pa itong drive at sinaksak sa laptop nito at pinakita saamin.

Naiiyak si mama, hinawakan ang kamay ko. I know she is hurting to see her daughter kidnapped sa hindi namin malaman na dahilan kung bakit ako ang target.

"Bakit niya gagawin ito kay Ylave, officer?" My mother ask. "Hindi kilala ng anak ko ang lalaking iyan"

Tumingin ako sa police officer.

Mag sasalita na sana ito ng bumukas ang pinto at bumungad si Oniel. Lumabas ito kanina ng mag ring ang cellphone nito. He excuse himself habang nakatingin sa akin na parang saakin ito nag papaalam.

"Sa tingin ko siya makakasagot ng tanong niyo. Maiwan ko muna kayo." Tinapik ng officer ang balikat ni Oniel bago ito lumabas ng opisina niya.

Umiwas ako ng tingin ng bumaling sa akin si Oniel.

Tahimik ako nakatingin sa sahig. Ayoko mag eye contact sa kanya because I know he stare at me the whole time.
"He is Oliver..." He talk. Nag angat ako ng tingin sa kanya.

He look at me with a guilt written in his face. "He is my older brother, Ylave. Siya nag kidnapped sayo."

"Ano?" Si mama.

Nagulat ako sa sinabi niya. Bukod sa hindi ko alam na may kapatid siya ay nakakagulat na kayang gawin iyon ng kapatid niya sa akin.

I look at him. Tiningnan ko kung nag sasabi siya ng totoo at nakita ko doon na guilty ito. Nakikita ko doon na humihingi siya ng pasensya.