Komiserim Noluyor?

Bölüm 1- Sorunlu Komşum

Karakolda kalmak sizce insanın hayatını değiştirirmiydi?
Benim değiştirmişti. Ben Çisem Taşkın Üniversite 4. sınıf Mimarlık Fakültesinde okuyorum.

Sabahın ilk ışıklarında uykumun bölünmesiyle, uyanmıştım. Bu ilk kez olmuyordu. Bir hafta önce alt daireme taşınan öğrenci komşularım tarafından uyandırılıyordum. Bir hafta içerisinde 20 kere aşağı inmiştim. Onları uyarmama rağmen hiçbir değişiklik yoktu. Sesleri halen çok rahatsız ediciydi. En sonunda pijamalarımı değiştirmeye tenezzül bile etmeden ayağıma ev terliklerimi geçirip hızlıca alt kata inmiştim. Kapılarına öyle vuruyordum ki kapı seslerini bile duymuyorlardı. En sonunda pes ederek zillerine bastığımda benden birkaç yaş küçük sandığım çocuk açtı ve ne istiyorsun dercesine suratıma boş boş bakıyordu daha fazla beklemeden hemen lafa girdim.

Çisem: Kardeşim ben sizi daha ne kadar uyarıcam tek bende rahatsız değilim diğer komşular bile rahatsız oluyor yeter artık uyuyamıyoruz bile ne bu ses böyle bina yerinden oynuyor kapatın artık şunu

Öyle bir sitemle konuşmuştum ki kattaki diğer komşular kapılarını açıp bakmaya başlamışlardı.

Alt komşu : Ablacım sen de bize taktın kafayı hep birşeyi bahane ediyorsun, eğer sende bize katılmak istersen açık açık söyle ne gerek var böyle oyunlara hiç yakışmıyor sonuçta seni dışlayacak değiliz ya

Ukala ukala konuşunca sinirlerim tepeme çıkmıştı. Sabah sabah kafamı buluyordu bu benimle

Çisem: Ne saçmalıyorsun sen ya

Bir anda bağırınca bir adım geri giderek birşeyler söylemeye devam ediyordu ki kendimi daha fazla tutamayıp, üstüne doğru atıldığımda gücümün yettiği kadar onu hırpalamaya çalışıyordum. Artık o kadar sinir etmişti ki beni ölmek var dönmek yoktu.

Seslerimizi duyan komşular teker teker gelip bizi ayırmaya çalışıyordu en sonunda bende yorulup pes etmiştim. Komşuların aralarından geçip merdivenlere doğru giderken arkamdan seslenmişti.

Alt Komşu: Bu burada bitmedi. Bunu bana yapamazsın. Şikayet edeceğim seni göreceksin.

Bal gibide yapmıştım.
Elinden geleni ardına koyma diye onu uyardığımda önüme dönüp basamakları çıkmaya başladım.
Rahatlamış bir şekilde evimin içine girip odama girdim. Şimdi yarım bıraktığım, eski rahatlığı olmayacağını bildiğim, uykuma devam etmek için yatağımın içine girdim.Yorgun ve bitkin bir şekilde kafamı yastığıma koyduğumda yavaş yavaş göz kapaklarım kapanıyordu.

Birkaç saat sonra

Kapımın ard arda çalmasıyla birlikte uykumdan sıçramıştım. Yine ne oluyor ya, hayır adam akıllı uyku da çekemiyordum ki, sürekli birşey oluyordu. Sabır dileyerek kapıyı açtığımda karşımda üç tane izbandut gibi adamla bakışıyordum. Şaşkınlığımı gizleyerek konuştum.

Çisem: Buyrun kime bakmıştınız?

Komiser: Çisem taşkın.

Çisem: Buyrun benim bir sorun mu var.

Komiser: Hakkınızda şikayet var bizimle birlikte karakola kadar gelmeniz gerekiyor.

Hakkınızda şikayet var demesiyle kala kalmıştım. Adamın kolumdan tutması ile sarsılıp kendime gelmiştim.

Çisem : Komiserim ne oluyor? Benim bir suçum yok.

Konuşmama izin vermeden kolumdan tutulup karakola gitmek üzere aşağı indiriliyordum.

Komiser: Suçun var mı yok mu Karakolda öğrenirsin şimdi arkadaşlara zorluk çıkartma.

Sadece tamam diyebilmiştim.
Şuan polis arabasında ben ve iki polis gidiyorduk. Komiserleri olucak öküz herif kendi arabasıyla gitmek istemişti neymiş arabasını burada bırakamazmış. Okumak için geldiğim şehirde nelerle uğraşıyordum. Bugün çabucak bitsin eve döneyim nolur diye içimden geçiriyordum.

Umarım annemle babamın haberi olmazdı. Yoksa uğraşmam gereken bir adet annem vardı. Bu yüzden anneme ve  babama haber veremezdim hem çok kızarlar hemde çok endişe ederlerdi. Boş yere onları telaşlandırmama gerek yoktu. Polis arabası durunca el mecbur polislerle beraber inmiştim ve içeri girmek için adımlıyorduk. Komiserin acil bir işi çıktığı gereğiyle onu beklemek üzere nezarathaneye doğru ilerliyordum daha doğrusu çekiştiriliyordum. Hem itiraz ediyordum hemde polislere kendimi ikna etmeye çalışıyordum ama hepsi boşaydı.

Üzerime kapanan demir parmaklılara bakakalmıştım. Burada ne yapacağımı nasıl çıkabileceğimi düşünmeye çalışıyordum ama aklıma hiç birşey gelmiyordu. Anlık sinirle bağıra bildiğim kadar bağırdım ve demirlere vurdum.
Gelen polis memuru Çınar komiserim çok kızar falan diyordu ama dinleyen kime bağırmaya devam ediyordum ki bir ses ile durdum.

Bana doğru gelen komiserin olduğu yöne baktım.
İsminin Çınar olduğunu öğrendiğim komiser bir saniye bile gözlerini,  gözlerimden ayırmayıp konuşmaya başladı.

HEPİNİZE MERHABA OKUYUCULARIM KİTABIMDA YAZIM HATALARI, YANLIŞ HERHANGİ BİRŞEY VARSA ŞİMDİDEN ÖZÜR DİLERİM İLK KİTABIM OLDUĞU İÇİN BİRAZ DENEYİMSİZİM SONUÇTA İNSAN YAZA YAZA ÖĞRENİYOR KUSURLARIMI AFFEDİN HEYECANLIYIM DA BİRAZ :)

İLK BÖLÜMÜ NASIL BULDUNUZ?

500 KELİME YAZMIŞIM FARKINDA DEĞİLDİM AMA BİTİRECEK TEK UYGUN YER BURASI BULDUM İLERLEYEN BÖLÜMLERDE DAHA ÇOK YAZACAĞIMA EMİNİM ŞUAN OKUYUCUM OLMASADA SİZLERİ SEVİYORUM SONRADAN GELEN OKURLARIMA SESLENİYORUM.

VOTE ATMAYI, YORUM ATMAYI VE GÖRÜŞLERİNİZİ BİLDİRMEYİ UNUTMAYIN!!