Sıradan Adam 🌈

#19

Son dersle birlikte okuldan ayrılmaya başladık. Melisa sabahki olaydan dolayı Cemreyle bir şeyler konuşup gitti. Geriye Cemre , Bilge ve ben kaldık. Okulun merdivenlerinden inerken sessizliği ben bozdum.

- Kimdi o salak ya?

Hepimizin aklındaki soru oydu. Bugün sevinci de, hüznü de, şaşkınlığı da birlikte yaşıyorduk. Artık duygu karmaşasına girmiştim ve ne hissettiğimi bilmiyordum.

+ Belli ki üst sınıftan. Sen onu hiç görmedin mi Cemre.?

Cemre, Bilgenin sorusunu düşünüyor gibiydi. Durdu ve bize döndü.

- Takım kaptanı.

+ İyi ama bizden ne istiyor ki?

Gerçekten bizden ne isteyebilir? Derdi ne? Durduk yere neden düşman gibi konuştu anlamamıştım. Bir işim de kolay hallolsun nolur yani

"Bilmiyorum"

Hemen her konuya hakim olan Cemre bile bu konuda bize yardımcı olamadı. Onu Cemre hariç biz ilk defa görüyorduk. Bir insan yeni gördüğü birine neden bu kadar kurulur ki? Hoş benimki de soru. Her zaman mıknatıs gibi zorbaları çekme konusunda üstün başarı sergileyen ben değilmişim gibi..

Sessizce yolda yürürken Cemre için yol ayrımına gelmiştik.

+ Haydi ben kaçar bücürler.

Cemrenin şu tavrı beni gerçekten güldürüyor. Konuşmaya devam etti..

+ Takmayın kafaya. Yarın onun karın ağrısını anlarız.

- Umarım..

Bilge bizden daha çok canını sıkıyordu. Her halinden belliydi. Cemreyle vedalaşıp oradan uzaklaştık. Sessizce yürümeye devam ettik.

+ Bize gelsene.

Bu cümle beni heyecanlandırmıştı, hiç beklemediğim anda hiç beklemediğim bir teklifle karşılaşmıştım. Onun evine hiç gitmemiştim ve aslına bakarsanız evini, odasını ve ailesini çok merak ediyordum . Onu daha çok tanımak ve ev halini görmek istiyordum. Onda beni ona çeken bir şey vardı ama ne olduğunu bilmiyordum. Geçmişten beri ben arkadaşlarımın evine giden birisi olamadım pek. Zaten evimden başka bir eve ziyarete gitsem de rahat edebilecek biri değildim.

Gitmeyi istiyordum ama annem izinsiz bir yere gitmemi asla cezasız bırakmazdı.

- Çok isterdim ama gelemem.

+ Neden?

- Annem izin vermez.

Güldü. Gözünde küçük bir kız çocuğu gibi olduğumu düşündüm. Yerin dibine girdim. Evet yaklaşık 2 yıl sonra reşit olacağım ama hala annem ne derse onu yapıyorum. Benim özgürlüğüm ailemin bana çizdiği yere kadar maalesef.

- Ne gülüyorsun komik mi?

+ Yok canım gülmedim. Sadece söylemin hoşuma gitti.

- Anlat anlat sen seversin yalanı.

Kahkaha patlattı. Şu haline sinir oluyorum ama gülmesi o kadar tatlı ki daha fazla kızamıyorum.

Beni kızgın görünce gülmesini adeta yuttu ve gülümser şekilde konuşmaya başladı.

+ Ne yalanı canım sende. Hem Filiz hanım teyze beni çok sever biliyorsun. Ara hemen Filiz hanım teyzeciğimi ben konuşurum.

- Oğlum burda oğlu dururken sen mi annemi ikna edeceksin?