Soluk soluğa okuyacağınız ikinci bölüm ile buradayız.
Lütfen oy ve yorum bırakmayı unutmayın. Tepkilerinizi merak ediyorum.
Sermest ~ Kayıp
Mabel Matiz ~ Gök Nerede
Keyifle okuyun!
🎭
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boğazımdaki küf tadı içine düştüğüm karanlıktan daha baskındı. Bedenimin tamamında hissettiğim tutulma hiçbir şey açıklamıyordu. Gözlerimi açmayı deniyordum ama başaramıyordum. Damarlarımda gezinen bir güç beni kendime gelmekten alıkoyuyordu.
"Hey, uyanıyor musun?"
Pus. Pusun ardındaki erkek sesi; tanıdık ve bir o kadar yabancı.
"Ağzını aç. Ağzından nefes al."
Sesi daha netti ancak kendimi yönetemiyordum. Tek istediğim gözlerimi açmak ve bedenimi biraz olsun hareket ettirebilmekti.
"Hadi." dedi aynı ses. "Ağzından nefes al. Aynı anda gözleri aç."
Son aldığım nefesi burnumdan yavaşça verirken, geriye doğru saymaya karar verdim. Zorlanacağımı bildiğim her durumda bunu yapmak, küçüklüğümden gelen bir alışkanlıktı.
Üç... İki... Bir...
Ağzımdan nefes aldığım an ciğerlerim patlayacak kadar şişti ve gözlerim ardına kadar açıldı.
Hayır...
Hayır!
"Sakin ol."
Temasımız yoktu ama üzerime eğilmişti. Kendime geldiğimi görünce yavaşça geri çekildi ve dizlerinin üzerinde durdu. "Nefes almaya devam et."
Dediğini yaptım. Boğazımda hissettiğim şişlik ve kuruluk işimi zorlaştırsa da nefes almaya devam ettim. Betonun üzerinde sırt üstü yatıyordum. Soğuktu. Çok soğuktu. Doğrulmak istiyordum ama bedenim soğuktan kaskatı kesilmişti. "Sen..."
Onu tanıyordum.
O, törende yuhaladığım kolejli çocuktu.
"Ben... Neredeyim?"
Bakışlarını yukarı kaldırmasıyla aynısını yaptım. Kocaman, eski bir deponun içindeydik. Buram burak küf kokuyordu. Tepede sürekli titreyen tek bir florasan vardı. Her an patlayacakmış gibi duran beyaz ışığı karanlığa meydan okuyamayacak kadar yetersizdi.
