KIZIL [BxB]

Buluşma

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUMM

KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİMM BEBEKLERİM

~

~

Bahçesini rengarenk çiçeklerin süslediği tamamen cam ile kaplı kış bahçesini andıran mekanın önünde dururken şaşkınlıkla bakıyordu Feda zira kesinlikle böyle bir mekan beklemiyordu.

Koskoca herkesin korktuğu zalim diye anılan Selçuk Altunsoy buluşmak istediğinde bir kasap dükkanı veya mahzen falan beklemişti. İstemsizce dudağının kenarları kıvrıldı

"Yok mu bir pembe takım elbiseniz Selçuk Bey" dedi kendi kendine gülerken

Kafasını iki yana sallarken mekanın kapısını ittirerek içeri adımladı yavaşça. Burası da en az dışı kadar güzeldi çalan şarkı bile klasikti, gittikçe şaşırıyordu.

Gözleriyle tüm masaları tararken en köşede oturan şeytan çakmasını buldu. Arkasındaki adamlar sanki her an ona bir şey olacakmış gibi tetikte bekliyorlardı, Feda istemsizce gözlerini devirdi.

"İyi koruyun aman dünyadan bir pislik eksilir falan" diye mırıldandı

Yavaş yavaş ona doğru adımlarken sert bakan gözler kendisini bulmuştu, baştan aşağı süzüldüğünü hissettiğinde gülümsemesine engel olamıyordu. Adam büyük bir dikkatle inceliyordu, Feda bilerek giydiği bebek mavisi v yakalı bluz, yırtık kot pantolon, şişme beyaz mont ve kulağına taktığı küpeleri ile yürüyordu üzerine. Eliyle biraz daha yakasını çekiştirip açtığında, onaylamaz bakışları, öfkeli ve hafiften kızarmış yüzü gördüğünde zafer kazanmışcasına baş selamı verdi adama.

"Size kırmızı çok yakışıyor Selçuk Bey" dedi elini uzatmadan hemen önce

"Anlamadım" dedi adam uzattığı eline bir bakış atıp yerinden bile kıpırdamazken

Feda dudaklarını yalarken gülmesini bastırarak uzattığı elini diğer eline vurdu ve kendi kendine selamlaştı
"Mekan güzelmiş kırmızı kırmızı çiçekler var her yerde diyorum" dedi Feda sandalyeyi çekip tam karşısına otururken "Güzel seçim beklemezdim"

"Seçimlerimi her zaman doğru yaparım" dedi adam arkadaki korumalarına eliyle gitmeleri için işaret verirken. Oğlunun bu garip meselelerini kimsenin duymasını istemiyordu.

Delici bakışları ile karşısındaki çocuğu süzerken alayla gülümsedi "Anladığım kadarıyla oğlum benim kadar iyi seçimler yapamıyor"

Feda da onun gibi gülerken bacak bacak üstüne attı rahat bir tavırla "Doğru mesela babasını seçemiyor ne yazık ki"

"Dilin de uzunmuş" dedi adam kahvesinden bir yudum almadan önce "Böyle mi kandırdın oğlumu"

"Ne münasebet o beni kandırdı" dedi Feda masum masum gülerken "Bende biraz kanmaya istekliymişim sanırım düştüm hemen"

Adamın yüzü ciddileşirken çenesi kasılmıştı "Doğan'ın haberi var mı buraya geldiğinden"

Yüzünün her bir santiminde gözlerini gezdirirken aradaki benzerliği görüyordu Feda, sanki karşısında Doğan oturuyordu. Hafif saçları kırlaşmış ve gözlerinin kenarları kırışmış haliydi tabi ki ama kara kara bakan gözler bizzat aynıydı. Sanırım annesinden hiçbir şey almamıştı.

"Ona böyle bir şeyi söyleyerek üzecek değilim" dedi Feda bakışlarını kara gözlerinden ayırmadan "Sizin aksinize onu bayağı bir önemsiyorum"