şiirlerim

potansiyelin sonu

meraklı bir ruh bendeki
ama en büyük merakı kendine karşı
potansiyelimin sonu nerde, ilk düşüncelerimden
en uzak nereye gidebilirim ben?

sırf bunu görmek için zorluyorum kendimi
tükenecek miyim bilmezken
atıyorum kendimi her karmaşaya
benimle baş edebilecek mi diye düşünürken

henüz aksine rastlamadım
her düştüğümde ayağa kalktım
ama bir söz var beni korkutan,
en sevdiğim adamlardan:

"yarım yarım harcadım kendimi
hiç bitmem sanarken"
tek korkum o sonun gelme olasılığı
ama merakım korkumu yenecek,
her zaman olduğu gibi

bu yazgı kaçınılmaz, her insan bir gün olacak iskelet
sadece ben bu olmadan önce
nerede biteceğimi görmek istiyorum
ya da ideamın bir sonu var mı diye.

14.11.2022