şiirlerim

kayıptın kendinde

kayıptın kendinde,
en çok da verilmeyen tüm sevgide.
kabın büyümüş, içi boş
ama boşluk bana yetmiyor.

bahsettiğin tüm o değerler
sabaha kadar hepsini sayabilirim
hiçbiri sen değilsin
küçük, yalnız bir çocuksun sadece
ben de öyleyim
ama hayır, doğru
yalnız görüntündüm ben
senin gözlerin için.

beni hiç göremedin.
eğer beni,
gerçekten de tanımış olsaydın
eğer.

ben o bildiklerinden değilim
keşke olsaydım,
bu yükü taşımanın zorluğunu
en iyi bilenlerdensin sanmıştım

her ne kadar kendimi
kandırmaya uğraştıysam da
ummuştum doğrusu, kanmanı
korktuğum oldu

kovalasam da benden kaçamadın.
geleceğe yaptığım bir yatırımken
kendi kendini harcadın

karmakarışık, sallantılı bu memlekette
kendi dengesini bulmaya uğraşan
en çok kendi bedenini cezalandırıp
ayakta kalanlardan olmak için
kılı kırk yaranlardık biz

bende senden başkası yoktu,
gözlemleyebileceğim
en az benim kendimde olduğum kadar.
sen de mi herkesleşmeye meyillisin?

dedim ya, hala inanamadın
ben onlardan hiç olamadım
laf oyunlarıyla kazanılacak o madalya değil
saygıydı tek gerektirdiğim

gerçekten,
teşekkür ederim
korkularıma ilham verip
rasyonelliğimi kutladığın için.

bana bundan fazlası lazım
alana kadar da durmayacağım, aldıktan sonra da.
ancak ideallerimin peşinde koşacağım
bunu hatırlattın bana.

aklımdaki ninnilerle büyütmüşüm seni,
itiraf etmeliyim
öyleyse seni azat etmek
geriye kalan tek görevim.

28.05.2023